I

          มนุษย์ส่วนหนึ่งได้ขนานนามตนเองว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ เป็นเลิศ เป็นผู้รังสรรค์ทุกสรรพสิ่ง และไม่มีสิ่งใดที่จะยิ่งใหญ่ไปกว่าความสามารถของมนุษย์

          เพราะพระเจ้านั้นสร้างมนุษย์

          ในจักรวาลของโลกใบนี้นั้น มนุษย์รู้เพียงแค่ว่า อาดัมและเอวาเป็นมนุษย์ชายหญิงคู่แรกที่พระเจ้าสร้าง และพวกเขานั้นถูกไล่ออกจากสวนเอเดนเพราะขัดพระประสงค์ของพระเจ้า

          แต่มนุษย์หารู้ไม่ว่า พระเจ้าไม่ได้สร้างจักรวาลเพียงแค่จักรวาลเดียว ยังมีจักรวาลอีกมากมาย และกว้างใหญ่ไพศาลเกินกว่าที่มนุษย์จะสามารถค้นพบได้

          รวมถึงจักรวาลของแฟรี่หรือที่เรียกติดปากกันว่านางฟ้าอีกด้วย

          ซึ่งจริงๆแล้วภายใต้จักรวาลนางฟ้านั้นก็ถูกจัดแบ่งออกเป็นหลายหมวดหมู่อีกเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็น นางฟ้าแม่ทูนหัว นางฟ้าแห่งการเกิด นางฟ้าแห่งการตาย

          รวมไปถึง ' นางฟ้าแห่งความปรารถนา ' ด้วย

          "คนสุดท้ายแล้วสินะ"

          ฟิลลิปส์เอ่ย พลางเอื้อมมือไปลูบหัวน้องชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความเอ็นดู

          "แต่จะไหวหรอคนนี้ ได้ข่าวว่าตั้งแต่เด็กคนนี้เกิดมาก็ไม่มีใครเก็บได้ครบหนึ่งแสนแต้มเลยนะ"

          เดียร์กล่าวด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล

          "ไม่เป็นไรเลยพี่เดียร์ ถ้าครั้งนี้เอลทำไม่สำเร็จ แต้มรีเซตใหม่ เอลก็จะเริ่มใหม่ ถ้าเอลทำไม่สำเร็จพันครั้ง เอลก็จะเริ่มใหม่อีกพันครั้ง"

          เอลล่าพูดพลางส่งยิ้มให้

          ซึ่งคนฟังก็สามารถเข้าใจได้ทันทีเลยว่ามันไม่ใช่ประโยคปลอบประโลมใจพวกเขา

          แต่มันเป็นประโยคที่บอกว่าเอลล่านั้นจะทำจริงๆ

          และจะทำให้ได้อย่างที่พูดแน่ๆ

          "เอาหน่าตั้งหนึ่งปี ให้เด็กมันลอง"

          ฟิลลิปส์ว่า พร้อมกับตบไปที่ไหล่เพื่อนสนิทของตนเบาๆ

          ฟิลลิปส์เป็นเพื่อนสนิทของเดียร์ ทั้งสองรู้จักกันตั้งแต่ทั้งคู่ยังเป็นนางฟ้าฝึกหัด พวกเขาทั้งสองคนมีโอกาสได้ร่วมงานกันหลายครั้งหลายครา แต่เพราะความเชื่อที่มีมาตั้งแต่โบราณ

          นางฟ้าไม่ควรสนิทกัน นางฟ้าไม่ควรอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ทุกคนล้วนเกิดมาเพื่อทำหน้าที่ของตนเอง และแข่งกับตัวเอง นั่นจึงเป็นสาเหตุทำให้นางฟ้าส่วนใหญ่ต่างคนต่างอยู่ ต่างมีจุดประสงค์คือทำหน้าที่ของตนเองให้บรรลุผลสำเร็จลุล่วงตามที่ได้รับมอบหมาย

          แน่นอนว่าต้องมีนางฟ้าส่วนน้อยที่ไม่เห็นด้วยกับค่านิยมหัวโบราณคร่ำครึแบบนั้น แต่นั่นก็ไม่เป็นปัญหาเลยสักนิด เพราะคนส่วนใหญ่นั้นก็ยังคงใช้ชีวิตแบบต่างคนต่างอยู่ ไม่มีการติฉินนินทา ไม่มีการใช้บทลงโทษตามหลักวิถีประชาหรือจารีตใดๆทั้งสิ้น

          แต่ถ้าถามว่าสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้พวกเขามาสนิทกันคืออะไรน่ะหรอ

 

          "เอลล่าเห็นตรงหลังเอลล่ามั้ย เอลล่ารู้มั้ยว่ามันคืออะไร"

          "เอลล่ารู้ เอลล่ารู้ว่ามังคือปีก!"

          "เก่งมากก แล้วปีกมีไว้ทำอะไรคับ"

          "ปีกมีไว้บิง.. บิงไปเก็บความปาดถะหนาที่โลกม้านู้ดดด"

          "เก่งมากกกก"

          เดียร์พูด พลางก้มลงไปยีหัวเด็กที่ยืนยิ้มแป้นอยู่ตรงหน้าอย่างเบามือ

          "สนิทกับพี่เดียร์แล้วใช่มั้ยเนี่ย"

          "อ๊ะ ปี้ฟิวหลิบ"

          เมื่อได้ยินเสียงของบุคคลที่สาม เอลล่าก็รีบวิ่งไปกอดจนใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นจมไปกับหน้าท้องของอีกคน

          "เรียนเป็นยังไงบ้างครับ สนุกมั้ย"

          "ซาหนุกมาก เอลล่าซาหนุกมากเยย"

          "ถ้างั้นก็ดีแล้ว"

          ฟิลลิปส์พูดจบก็ย่อตัวลงไปนั่งยองๆอยู่ที่พื้น เพื่อให้ใบหน้าของตนเองกับเอลล่านั้นอยู่ในระดับเดียวกัน ลูบหัวเด็กชายตรงหน้าประมาณสองสามครั้ง ก่อนจะเอ่ยปากพูดต่อ

          "พี่จะไปทำงานแล้วนะ อยู่กับพี่เดียร์ต้องทำตัวดีๆนะรู้มั้ย"

          เอลล่าที่ได้ยินดังนั้นก็ส่งรอยยิ้มน่ารักพร้อมกับดวงตาสระอิให้เป็นคำตอบ ก่อนจะยื่นนิ้วก้อยเล็กน่ารักของตนออกมา

          "เอลล่าสันยา" 

 

          "เอลล่าจาเป็งเด็กลี มั่ยดื้อมั่ยซน" 

 

          "โตไปเอลล่าจะเป็งแบบปี้ฟิวหลิบให้ดั้ย!!!"

 

          เอลล่านี่แหละ ที่เป็นสาเหตุทำให้พวกเขาสนิทกันมาจนถึงทุกวันนี้

          และเอลล่าก็ทำตามที่พูดไว้ตั้งแต่แรกจริงๆ

          "เก็บความปรารถนาสุดท้ายภายในระยะเวลาหนึ่งปี พี่ว่าเอลล่าทำได้อยู่แล้ว"

          ฟิลลิปส์ตั้งใจพูดแบบนี้ ไม่ได้เพื่อกำลังใจเอลล่าแต่เพียงอย่างเดียว แต่เป็นการสร้างความเชื่อมั่นให้กับเพื่อนสนิทอย่างเดียร์อีกด้วย

          ถึงแม้สำหรับฟิลลิปส์ นางฟ้าอายุหนึ่งแสนปีนั้น มันจะดูง่ายดายอย่างกับปอกกล้วยเข้าปาก แต่แน่นอนว่ากาลเวลาเปลี่ยนไป และฟิลลิปส์เองก็เป็นนางฟ้าคนสุดท้ายที่ได้เลื่อนขั้นเป็นนางฟ้าชั้นสูง หลังจากเก็บสะสมแต้มความปรารถนาได้ครบหนึ่งแสนแต้มด้วย

          และยิ่งไปกว่านั้น เด็กคนที่เอลล่าจะต้องไปเก็บความปรารถนานั้น เป็นเด็กที่ทำให้เขากลายเป็นคนสุดท้ายของการเป็นนางฟ้าชั้นสูงในทุกวันนี้

          เพราะเป็นเด็กที่ได้ชื่อว่า
 

          ไม่มีเคยความปรารถนาเลย

          "แต่ก่อนจะไปล่าแต้มครั้งนี้ เอลขออะไรอย่างหนึ่งได้มั้ยพี่ฟิลลิปส์ ในฐานะที่พี่เป็นนางฟ้าชั้นสูงที่มีหน้าที่คัดเลือกงาน"

          "อ่ะได้สิ เอลล่าจะขออะไรพี่ล่ะ"

          "เอลล่าขอไปเกิดเป็นมนุษย์"



 

          "พี่จัดเตรียมทุกอย่างให้หมดแล้ว เอลล่าพร้อมแล้วใช่มั้ย"

          "เอาแบบใกล้ชิดกับคนๆนั้นที่สุดเลยนะ"

          "สุดกว่านี้พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วแหละ พร้อมนะ"

          "พร้อมแล้ว แต่ตอนเอลลงไปเอลจะอายุเท่าไหร่นะ"

          เอลล่าพูด ก่อนจะจับคางพลางใช้ความคิด ก่อนจะต้องปวดหัวกับการคูณตัวเลขหลายหลัก ถ้าเทียบกับอายุของตนเอง

          "ไม่ต้องห่วง คนๆนั้นเขาอายุพอๆกับเอลล่านั่นแหละ"

          "ห้าหมื่นปีอ่ะนะ!!!"

          เอลล่าโพล่งออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบเอามือเล็กสองทั้งสองข้างปิดปากเอาไว้ ด้วยสาเหตุที่พูดไม่ทันคิด

          "ปีมนุษย์สิเอลล่า ลงไปเดี๋ยวก็จะเข้าใจทุกอย่างเองแหละ จะให้พี่ไปส่งมั้ย"

          "ไม่ต้องๆ เดี๋ยวเอลโดดลงไปก็ได้ แค่นี้เอง แล้วนี่พี่เดียร์จะไปเป็นนางฟ้าพี่เลี้ยงอีกมั้ยอ่ะ"

          "ไม่เอาแล้วล่ะ เป็นนางฟ้าชั้นกลางนี่แหละ ดูแลนางฟ้าชั้นกลางด้วยกันแค่คนเดียวพี่ก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว"

          เดียร์ยิ้ม ก่อนจะเดินตรงเข้าไปจัดปกเสื้อน้องชายคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าให้เข้าที่

          "จริงๆพี่เดียร์ไม่ต้องจัดแล้วก็ได้นะ ลงไปเสื้อผ้าก็เปลี่ยนอยู่ดีไม่ใช่หรอ มนุษย์ชอบใส่เสื้อผ้าตัวที่เป็นสีๆกัน"

          "ก็ใช่ แต่จะไปได้ยังอ่ะทีนี้ โอ้เอ้อยู่นานแล้วนะเรา"

          ได้ยินดังนั้น เอลล่าก็หลุดยิ้มเจื่อนออกมา ก่อนจะวิ่งโผตรงเข้ากอดพี่ชายที่ควบตำแหน่งนางฟ้าพี่เลี้ยงตรงหน้า

          "เอลขอบคุณพี่เดียร์มากๆนะ"

          "อื้อ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้จากกันไปไหนนี่ ไปได้แล้ว ไว้ว่างๆพี่จะลงไปเยี่ยม"

          "เย้ โอเคคับ เอลจะคิดถึงพี่เดียร์น้าา"

          เอลล่าโบกมือลา ก่อนจะส่งจูบให้กับพี่ชายสุดที่รักเป็นของขวัญ

          และเมื่อเห็นรอยยิ้มที่เอือมระอาและใบหน้าที่ส่ายไปส่ายมาของอีกคนก็ทำให้เอลล่ารู้สึกพอใจ ก่อนจะเอ่ยพึมพำกับตัวเองออกมา

          "ไปได้แล้วล่ะ"

 

          "เจอกัน โลกมนุษย์"
          .
          .
          .
          .
          .
          .
          .
          .
          .
          .
          DETAILS :

          นางฟ้าแห่งความปรารถนา หมายถึง นางฟ้าที่มีหน้าที่ตามเก็บความปรารถนาที่แท้จริงของมนุษย์ ซึ่งมีทั้งหมด 3 ชนชั้นด้วยกัน โดยไม่มีการกำหนดวัย วัดจากการเก็บแต้มเป็นหลัก

          - นางฟ้าฝึกหัด หมายถึง นางฟ้าที่มีแต้มความปรารถนาตั้งแต่ 0-1,000 แต้ม โดยจะมีเก็บแต้มผ่านการเรียนและการสอบอยู่ตลอดเวลา

          - นางฟ้าชั้นกลาง หมายถึง นางฟ้าที่มีแต้มความปรารถนาตั้งแต่ 1,001-10,000 แต้ม โดยจะเก็บแต้มผ่านการรับงานในแต่ละวัน แต่จะไม่มีคนสอนหรือไม่มีการสอบ นางฟ้าชั้นกลางมีหน้าที่แค่เก็บแต้มนั้นๆให้ได้ในระยะเวลาที่กำหนด ซึ่งถือว่าเป็นงานที่ค่อนข้างอิสระ
          แต่สำหรับคนที่ต้องการจะเป็นนางฟ้าชั้นสูง จะต้องมีความกระตือรือร้นค่อนข้างมาก เพราะจะต้องบอกว่าใครดีใครได้ล้วนๆ และพวกเขาจะเรียกกิจกรรมๆนี้ว่า การล่าแต้ม
(ซึ่งเอลล่ากับเดียร์เป็นนางฟ้าชั้นกลางค่ะ)

          - นางฟ้าชั้นสูง หมายถึง นางฟ้าที่มีแต้มความปรารถนาตั้งแต่ 10,001 แต้มขึ้นไป โดยนางฟ้าในชั้นนี้นไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเก็บแต้มแล้ว เพียงแต่ต้องไปทำงานเป็นหัวหน้าในแต่ละหมวดแทน
(ฟิลลิปส์เป็นนางฟ้าชั้นสูง ซึ่งมีหน้าที่ในการคัดเลือกหรือแจกงานตามความเหมาะสมของนางฟ้าแต่ละคนนั่นเอง แต่พี่แกไม่มีผู้ช่วยนะคะ55555)

          และทั้งนี้ ความปรารถนาที่แท้จริงของคน 1 คนเท่ากับแต้มความปรารถนา 1 แต้มนะคะ เพราะงี้เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้อายุของนางฟ้าแต่ละคนมีมากขนาดนั้นค่ะ



 

          TALK :

          สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่จักรวาลแฟรี่ของเรานะคะ ปรบมือ (*´∀'ﾉﾉﾞ
          เรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซีเรื่องแรกที่แต่ง แถมยังเป็นบรรยายล้วนด้วย ฮืดฮาดเลยค่ะตอนแต่ง เพราะไม่ได้จับบรรยายล้วนมานานมากกกกกกก
          เพราะฉะนั้นถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยค่ะ แล้วก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะชอบกันนะคะ ♡ (ŐωŐ人)

#endingfairykm