8.ร่ม

“ไปไหน” เขาถาม มือยังคงไกวเปล แต่เสียงฮัมเพลงเงียบไปแล้ว

“ในเมือง” 

“อย่าเพิ่งไปเลย” เขารั้ง หากเข้าเมืองบ่อยเกินไปคนจะเริ่มจำคุณได้ และนั่นหมายความว่าพวกเขาต้องเริ่มเดินทาง 

“แล้วจะเอาอะไรให้เด็กกิน” คุณเหลือบมองเด็กที่กำลังหลับ ยังไม่แน่ใจว่าควรรู้สึกยังไงกับเธอ

“งั้นเอาร่มไปด้วย” 

คุณมองออกไปนอกหน้าต่าง แสงแดดแรงเสียจนแค่มองก็รู้สึกแสบผิว แต่ถึงอย่างนั้นคุณก็ยังเอ่ยถาม

“จะมีฝน?” เขาเป็นไฟ มักไวกับเรื่องพวกนี้ บางครั้งเขาก็คิดว่ามันสะดวกดี แต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์ตอนนี้แล้ว มันออกจะน่ารำคาญเสียมากกว่า

“เปล่า” เขายิ้มเผล่ “มันร้อน เดี๋ยวผิวคุณเสีย” 

คุณถอนหายใจ หยิบร่มที่ข้างประตู แล้วปามันใส่อีกฝ่าย

“โอ๊ย!?”