1 ตอน Prolouge
โดย Snowdropintherain
โปรดระลึกไว้เถิด ความตายเกิดขึ้นได้ทุกขณะ
จงหวงแหนการมีชีวิต – S.Yun
คือสิ่งที่เขียนอยู่บนป้ายหน้าทางเข้างานนิทรรศการของจิตรกรเอก ยุนซอลหรือที่รู้จักกันดีในชื่อย่อ S.Yun บุคคลผู้เคยฟื้นจากความตายมานับครั้งไม่ถ้วน และกลับมาพร้อมผลงานชิ้นเอกที่สร้างความตื่นตะลึงให้ผู้ชมได้เสมอ
การปรากฏตัวหน้าสื่อของยุนซอลเองก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่ผู้คนเฝ้ารอที่สุด เพราะจิตรกรดังผู้ไม่ยอมเปิดเผยใบหน้ามักจะสวมหน้ากากที่วาดลวดลายขึ้นมาเองเมื่อต้องปรากฏตัวตามงานที่ถูกเชิญไป หน้ากากของหล่อนที่ไม่เคยซ้ำแบบกลายเป็นเอกลักษณ์ประจำตัว บางครั้งก็พบเห็นเหล่าแฟนคลับทำหน้ากากตามยุนซอลและสวมใส่มาที่งาน
ยุนซอลในวัย 27 ปี ยืนอยู่บนยอดพีระมิดที่ศิลปินหลายคนพยายามปีนป่ายขึ้นไป เธอกลายเป็นทั้งแรงบันดาลใจ เป็นไอดอล เป็นกำแพงสูงและต้นแบบที่หลายคนใฝ่ฝันอยากจะเป็น และปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเองก็พึงพอใจในความสำเร็จของตัวเอง
ใครบ้างจะไม่ชอบเมื่อถูกผู้คนคอยเรียกขานว่าเป็นจิตรกรอัจฉริยะที่อายุน้อยที่สุด
ผลงานของยุนซอลกลายเป็นที่รู้จักครั้งแรกเมื่อตอนอายุ 19 ปี และเริ่มโด่งดังตอนอายุ 21 ด้วยรากฐานของครอบครัวที่เป็นศิลปินอยู่แล้ว ปู่ของยุนซอลเป็นถึงศิลปินแห่งชาติผู้ทรงคุณวุฒิที่ถูกนับหน้าถือตาในวงการศิลปะ พ่อของยุนซอลเองก็เป็นศิลปินระดับแนวหน้าที่ถูกยกย่องในหลายแขนง จึงไม่แปลกเลยที่ยุนซอลจะถูกจับจ้องและคาดหวังในพรสวรรค์ที่สืบทอดกันจากรุ่นสู่รุ่น
ยอดเยี่ยม โดดเด่น เต็มไปด้วยความคิดสร้างสรรค์อันน่าเหลือเชื่อ อัดแน่นด้วยจิตวิญญาณและแรงบันดาลใจ
ผลงานของ ยุนซอล มักมอบบางสิ่งให้ผู้ชมเสมอ เพราะแบบนั้นหล่อนถึงกลายเป็นจิตรกรผู้มีชื่อเสียงระดับประเทศด้วยอายุยี่สิบต้นๆ ประธานาธิบดีของเกาหลีใต้ คิมคยูฮัน ถึงกับมอบเกียรติบัตรให้กับยุนซอลด้วยตัวเองและยังกล่าวชมอีกว่า ยุนซอลคือจิตรกรเอกที่สักร้อยปีจะมีสักครั้ง ฝีมือของหล่อนคือสมบัติของชาติอย่างไม่ต้องสงสัย
ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่ยุนซอลอยากได้อีกแล้ว เพราะเธอได้มาหมดทุกอย่างด้วยอายุเพียง 27 ปี ชื่อเสียง เงินทอง คำชื่นชม แสงแฟลชที่คอยไล่ตามทุกที่ที่เธอเดินไป
เมื่อครั้งที่เธอโบยบิน ไม่มีสิ่งใดจะฉุดรั้งให้เธอตกลงสู่พื้นดินได้อีก
เว้นเสียแต่ว่า...
ผีเสื้อปีกสีม่วง?
ซอลหลบเลี่ยงผู้คนออกมา เดินตามผีเสื้อเข้าไปยังห้องพิเศษที่จัดแสดงผลงานชิ้นโบแดงเอาไว้และยังไม่เปิดให้ใครเข้าชม
ตรงหน้าภาพวาดขนาดใหญ่ซึ่งแขวนอยู่กลางห้องด้วยโซ่ที่ขึงจากฝ้าเพดาน มีเสาเหล็กเล็กบางสูงเพียงเข่าวางล้อมรอบทำหน้าที่ตรึงเชือกสีเงินเป็นราวกั้น และมีอ่างอาบน้ำสีงาช้างอยู่ข้างในราวกั้น ตรงหน้าอ่างมีหญิงสาวในชุดเดรสสีดำเปิดหลังโชว์เนื้อผิวขาวผ่อง ผมสีดำสนิทของหล่อนถูกเกล้าขึ้นและมีเครื่องประดับผีเสื้อที่ทำจากเงินและพลอยสีม่วงปักอยู่อย่างดงาม หล่อนกำลังก้มมองสิ่งที่อยู่ในอ่างซึ่งเป็นเม็ดทรายเล็กละเอียดสีดำสนิท
โดยปกติแล้วผู้คนจะมองภาพวาดก่อน แต่หัวใจหลักของผลงานชิ้นนี้อยู่ที่ทรายสีดำในอ่าง ภาพวาดคือผลงาน อ่างน้ำคือแหล่งกำเนิดแรงบันดาลใจ ทรายคือการดูดกลืน สื่อว่าจิตวิญญาณของศิลปินจะคงอยู่ในภาพวาดแม้ร่างกายถูกฝังใต้พื้นพสุธา
ในขณะที่สายตาของเจ้าของแผ่นหลังจับจ้องงานศิลปะอย่างพินิจพิเคราะห์ สายตาของซอลก็จับจ้องหล่อนเช่นกัน ราวกับว่าหล่อนเป็นส่วนที่ขาดหายไปของงานชิ้นนี้ที่ซอลตามหามาตลอด แม้เห็นเพียงด้านหลังก็รับรู้ได้ว่าหญิงสาวคนนี้งดงามเหนือจินตนาการที่มนุษย์คนหนึ่งจะสามารถนึกฝัน
“คุณเป็นใคร?”
คนที่ถูกเรียกหันกลับมามองซอลที่สวมใส่หน้ากากสีขาวมีเขาและเขี้ยวเหมือนหน้ากากโอนิ (ยักษ์) ของญี่ปุ่น ทว่าบนใบหน้าหวานหยาดเยิ้มของหล่อนกลับไร้ซึ่งอาการตกใจราวกับว่าหล่อนคุ้นชินกับความน่ากลัวของปีศาจดี
ตรงกันข้ามกับซอลที่แทบหยุดหายใจเมื่อได้สบตากับหล่อน แม้จะนึกไว้แล้วว่าใบหน้าของหล่อนต้องงดงามเหมือนภาพวาดของจิตรกรชั้นครู แต่ความงามของหล่อนนั้นเหนือกว่าที่ซอลคาดเดาเอาไว้มาก ความงามที่ทำให้คนมองตัวแข็งเป็นหิน ไม่มีสิ่งใดในร่างกายเคลื่อนไหว นอกเสียจากก้อนเนื้อตรงอกซ้ายที่เรียกว่าหัวใจกำลังทำงานอย่างบ้าคลั่ง
“มองเห็นด้วยเหรอ?”
“คุณ...”
ซอลยกมือขึ้นจับตรงอกเมื่อรู้สึกเจ็บปวดจนหายใจไม่ออก ล้มลงกับพื้นและเริ่มมองเห็นภาพตรงหน้าไม่ชัด
“...ช่วย..ด้วย” คนที่กำลังทรมานจากอาการหัวใจล้มเหลวเฉียบพลันขอร้องด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่มีอยู่
“ช่วย?”
ในภาพเลือนลางนั้นซอลมองเห็นมุมปากที่ยกยิ้มขึ้นราวกับว่ามันคือรอยยิ้มเย้ยหยันของปีศาจ แม้พยายามยื่นมือไปจับขาของหล่อนทว่าสิ่งที่คว้าไว้ได้มีเพียงกลุ่มควันสีดำ
ราวกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้เป็นเพียงแค่ความฝัน
และในฝันของเธอนั้น
เธอถูกปีศาจกลืนกินหัวใจทั้งดวง
.
.
.
#ยมทูตฮัน
Comments (0)