ไม่น่าออกจากบ้านเลยวันนี้

ชายหนุ่มบ่นอุบในใจขณะก้าวข้ามพื้นฟุตบาทที่ชุ่มแฉะไปด้วยน้ำฝน

เส้นผมสีดำสนิท เชิ้ตแขนยาวพับแขนสีอ่อน กางเกงสแลคที่มีเพียวตัวเดียวของเขา รวมไปถึงกระเป๋าโน้ตบุ๊คสีเข้มเปียกชื้นจนเขาถอดใจที่จะวิ่งหลบ เขาเดินช้าๆตากฝนที่ยังคงตกปรอยๆไปจนถึงปากซอยทางเข้าบ้าน โดยปกติเขาไม่ได้ออกจากบ้านบ่อยนัก มีครั้งนี้ที่ต้องไปพรีเซ้นท์งานที่บริษัทกับหัวหน้าถึงจำใจต้องออกมาและแน่นอนว่าเขาไม่ได้พกอะไรติดตัวมากันฝนเลยแม้แต่น้อย

กุกกัก

เสียงนึงดังขึ้นจากกองถังขยะไม่ไกลจากจุดที่เขากำลังเดินอยู่นัก ชายหนุ่มรีบก้าวเท้าเดินผ่าน เขาไม่ได้กลัวผีหรือความมืด ที่กลัวน่าจะเป็นคนมากกว่า แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงได้เหลือบสายตาหันไปมอง

ถึงแม้สายตาเขาจะไม่ค่อยดีนักในความมืดแต่เขาก็มองเห็นก้อนขนสีขมุกขมัวที่เปียกปอนจนสภาพแย่นอนคลุกขี้ดินชื้นแฉะข้างถังขยะและดวงตาสีเหลืองคู่นึงที่ซ่อนอยู่ในก้อนปุกปุยนั่น

แมว?

เขาหยุดเดิน ยืนมองสิ่งมีชีวิตที่น่าจะเป็นแมวแต่ขนาดใหญ่จนเกือบเท่าหมาโตเต็มวัยตรงนั้น

ตัวมันเปียกปอนไปหมด ไม่ต่างอะไรกับเขาที่ยืนตากฝนอยู่

เขาเกลียดฝน ยิ่งไปกว่านั้น เขาเกลียดการที่ไม่ได้อยู่ในบ้าน

ชายหนุ่มถอนหายใจหนักแน่น ค่อยๆก้าวเข้าไปหาเจ้าก้อนขนที่นอนขดตัวจ้องมาทางเขาด้วยสายตาที่อธิบายไม่ถูก ชายหนุ่มยกมือข้างที่ว่างขึ้นแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายก่อนจะเอื้อมมือเข้าไปแตะขนสีเข้มเปียกปอน เจ้าของร่างขนหดตัวเล็กน้อยทันทีที่โดนสัมผัสก่อนที่จะปล่อยให้ร่างกายถูกยกตัวขึ้นเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด

”ตัวหนักเหมือนกันนะเรา” เขาอุ้มเจ้าแมวตัวใหญ่ไว้ “ดูเหมือนแมวพันธุ์เลยนะ แต่ไม่มีปลอกคอแฮะ” 

เจ้าแมวตัวใหญ่ไม่ได้ตอบรับอะไร นอนขดตัวเข้าไออุ่นในกอดหลวมๆของคนที่อุ้มมันอยู่ไปตลอดทาง

ไม่นานนัก ชายหนุ่มก็มาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังนึง 

“มึงเอาตัวอะไรกลับมาวะ ไม้” เสียงหนึ่งร้องทักทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในบ้าน ”หมา?”

”แมวเว้ย” ชายหนุ่มเจ้าของชื่อไม้หัวเราะ เขาวางเจ้าก้อนขนทับรูมเมทที่นอนอยู่บนโซฟา จนน้ำฝนเลอะเสื้อคนที่นอนอยู่จนเปียกตามๆกันไป

”ไอ้เหี้ยนี่” รูมเมทตัวสูงเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง อุ้มแมวตัวใหญ่บนตัวเขาวางบนโซฟา ง้างมือทุบเพื่อนตัวดีไปทีนึงก่อนที่จะถอดเสื้อยืดตัวบางที่เปียกชื้นออก

”มึงเอามาหาบ้านให้อีกแล้วเหรอ”คนถามใช้เสื้อยืดเช็ดร่างกายที่เปียกทั้งช่วงอก ใบหน้า รวมไปถึงหัวที่ตัดทรงสกินเฮด 

“เออ ดูน่าจะหลงมาไม่ก็ไม่มีเจ้าของ” ไม้ตอบพลางอุ้มแมวตัวใหญ่เดินผ่านรูมเมทขึ้นไปชั้น2ของบ้าน

 โดยที่ยังได้ยินเสียงอีกฝ่ายบ่นอุบตามหลัง “ห้ามให้มันเข้าห้องกูนะเว้ย”

”เออน่า”

”ขออนุญาตอาบน้ำให้ก่อนนะ” ไม้วางเจ้าแมวลงแช่ในอ่างอาบน้ำสีขาว พร้อมกันกับตัวเขาที่แช่ตัวลงในอ่าง

น่าแปลก ที่แมวตัวใหญ่ไม่ได้มีท่าทีดิ้นพล่านกลัวน้ำเหมือนอย่างแมวจรตัวอื่นๆที่เขาเคยพามาบ้าน

กลับมีเสียงครางในลำคอด้วยความพึงพอใจขณะที่เขาถูร่างกายทำความสะอาดมัน

”ถ้าว่าง่ายแบบนี้ทุกตัวก็ดีสิ” เขาพูดกับตัวเอง หลังจากที่อาบน้ำทั้งตัวเขาและเจ้าแมวจนเสร็จ

เช็ดตัวเจ้าขนฟูจนเกือบแห้ง ไม้ถึงได้ทันสังเกขนสีดำ เทา ขาว สลับกันไปมาเป็นลายที่ดูไม่มีแพทเทิร์นบนตัวของเจ้าแมวตัวใหญ่

ลายสวยจังเลยแฮะ เขาคิดในใจ ก่อนจะสบตาเข้ากับดวงตาสีเหลืองจ้องมองเขาเขม็งขณะที่เขาหวีขนมัน 

“ฉันแค่คิดว่าลายสวยดีน่ะ” เขาหันไปพูดกับมันทำเอาเจ้าแมวชะงักสะบัดหน้าหนีไปอีกทางแต่ยังคงนอนให้เขาเช็ดตัวแปรงขนให้มันอยู่

ไม้หัวเราะ ใช้ปลายนิ้วดันใบหน้าเล็กๆให้หันกลับมามองทางเขา เจ้าแมวตัวใหญ่มีโครงหน้าดุดันราวกับเสือขนาดย่อมดูน่าเกรงขามแต่ดวงตาสีเหลืองเข้มกลับไม่กล้าสบตาเขาที่รอจ้องกลับ “ตลกชะมัด“ เขาเอนตัวก้มหน้าเข้าไปมองใกล้ๆถึงได้เห็นใบหน้าบึ้งตึงของเจ้าแมวตรงหน้า 

“หน้ามู่” เขาแตะนิ้วบนหน้าผากเจ้าขนปุย “ชื่อเข้ากับหน้าดีมั้ยล่ะ” 

เสียงขู่คำรามในลำคอดังขึ้นให้เขาได้ยินเป็นครั้งแรก 

“ฮ่าๆ“ ไม้หัวเราะ เขาลูบหัวแมวตรงหน้าไวๆ “รอเจ้าของคนใหม่มาตั้งก็แล้วกันนะ” 

ถึงเจ้าแมวจะไม่มองหน้าเขา หรือขู่คำรามใส่ด้วยซ้ำ แต่กลับเลือกมานอนทับตัวเขาหลังจากที่ปิดไฟเข้านอน 

แมวตัวใหญ่ขดตัวเล็กน้อยเมื่อรู้สึกได้ถึงสัมผัสจากปลายจมูกของเขาแตะเบาๆที่ขนข้างตัว

แต่แทนที่ตกใจแล้วจะขยับตัวหนี แมวตัวใหญ่กลับขยับตัวเข้าใกล้ซุกตัวเขาหาร่างกายเขามากกว่าเดิม

ไม้เลิกคิ้ว ประหลาดใจที่แมวแปลกหน้าไว้ใจเขาเร็วเกินกว่าที่คาด เขานอนลูบขนนิ่มของมันจนหลับไป

ดวงตาสีเหลืองเข้มจ้องมองคนที่นอนหลับสนิทนิ่งๆ จนกระทั่งมันหลับตาลงบ้าง

ขนฟูฟ่องบนร่างกายค่อยๆขยับหดตัวลงพร้อมกับที่ร่างเนื้อขยายตัวขึ้น 

“อึก” ไม้ขยับตัวหลังจากรู้สึกถึงน้ำหนักบนตัวที่เปลี่ยนไป

เขาลืมตาขึ้น

ร่างของชายหนุ่มตัวสูงนอนทับตัวเขาอยู่ โดยที่มีหูกับหางสีดำเทาขาวสลับกันอย่างไม่มีแพทเทิร์นอยู่บนตัว 

สีหน้าตกใจประหลาดใจจนเกือบจะหวาดผวาปรากฎขึ้นบนหน้าของไม้ ขณะที่คน?แปลกหน้ายังคงนอนหลับสนิทบนตัวเขา

“ห..หน้ามู่?