กรุงโรม ประเทศอิตาลี

อดีตนายแบบชื่อดังลูกครึ่งไทยอังกฤษ กำลังก้าวขาไปเรื่อยๆ ตามท้องถนนของกรุงโรม ดวงตาคู่สวยจดจ้องเมืองที่น่าหลงใหลราวกับกล้องบันทึกภาพตัวหนึ่ง

เซย์ อดีตนายแบบผู้โด่งดังที่พึ่งโบกมือลาวงการเมื่อสามวันก่อน แฟนคลับตามไปร้องไห้ถึงสตูดิโอของเขาที่นิวยอร์ก เป็นเหตุผลที่เจ้าของใบหน้าสวยหล่อติดหยิ่งหนีความวุ่นวายมาถึงกรุงโรม โชคดีที่โรงแรมเจ้าประจำยังมีห้องว่างเหลือสำหรับเขาพอดี

"อ่า... ไปไหนดี" เซย์พึมพำเล็กน้อยหลังจากพบว่าตัวเองยืนอยู่ที่เดิมมาราวสิบนาทีแล้ว

เซย์อยากหนีจากความวุ่นวาย แต่ภาพกรุงโรมตอนนี้ก็คนพลุกพล่านใช่เล่น พอคิดว่าจะกลับไปห้องที่โรงแรมก็ออกจะน่าเบื่อเกินไปหน่อย เซย์เดินไปเรื่อยๆ จนพบม้านั่งตัวยาว เขานั่งลงไขว่ห้างอย่างเคยชิน หยิบสมุดพกเล่มเล็กออกมาบรรจงเขียนเรื่องราวในหัวลงไปเรื่อยๆ จนลืมโลกภายในไปเสียดื้อๆ ไม่รู้ว่าใครเดินผ่านไปหรือจ้องมองเขา ไม่รับรู้ด้วยซ้ำว่าบนม้านั่งตัวยาวไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวที่นั่งอีกแล้ว

" สวัสดีครับ " น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นเบาๆ อย่างน่าฟัง เซย์เงยหน้าจากกระดาษสีชาก็พบกับคนใบหน้าหล่อเหลาอย่างเอาเรื่อง ผิวสีน้ำผึ้งเข้ากับคิ้วเข้มได้เป็นอย่างดี กอปรกับชุดสูทสีดำอย่างไม่เป็นทางการเผยให้เห็นแผงอกแข็งแรงนั่น ดูดีกว่านายแบบที่เขาเคยร่วมงานอีก

แต่คุ้นหน้าไม่เบา

"ครับ" เซย์ตอบรับ เอียงคอเล็กน้อยอย่างสงสัย

"ผมเรียกคุณนานมาก"

"ผมหรอ คุณอยากให้ผมช่วยอะไรหรือเปล่า" ชายร่างใหญ่ส่ายหน้าแทนคำตอบ รอยยิ้มมุมปากปรากฏเล็กน้อยแต่คนตัวใหญ่ยังคงนิ่งอยู่ เซย์ไม่เห็นว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรต่อ เซย์เลยหันหน้ากลับมาเตรียมจะเขียนสิ่งที่อยู่ในหัวอีกรอบ แต่น้ำเสียงของคนหล่อก็ดังขัดจังหวะขึ้นมาอีกครั้ง

"ผมลูก้า ลูก้า โรเรนโซ่ " อีกฝ่ายแนะนำตัวพร้อมยื่นมือใหญ่ส่งมาให้

"เซย์ คอลลินส์"

"อืม... ผมรู้จักคุณ" เซย์ขมวดคิ้วมองคนตัวใหญ่ด้านข้างก่อนจะเผยยิ้มกว้างออกมาในรอบหลายวัน

"เป็นแฟนคลับของผมเหรอ"

"จะว่างั้นก็ได้ ผมชอบคุณมากดีใจที่ได้เจอคุณนะครับ"

"ขอบคุณที่ชอบนะครับ" เซย์ยังคงส่งยิ้มกว้างให้กลับไป เขาดีใจที่ได้เจอแฟนคลับก็จริงแต่การที่เขาออกจากวงการแล้วคงทำเอาแฟนคลับเสียใจกันน่าดู

“จะเรียกว่าแฟนคลับก็ไม่ใช่ทีเดียว เพราะผมมันแฟนพันธุ์แท้ต่างหาก” คนหล่อพูดหน้านิ่ง เซย์อดกลั้นขำไม่ได้ ปกติถ้าไม่โดนลากไปถ่ายรูปก็คงโดนดึงแขนรั้งไว้ขอลายเซ็นมากกว่านิ่งใส่

“จริงเหรอ ระดับไหนล่ะส่งเข้าแข่งขันได้หรือเปล่า”

“คุณจะลองถามคำถามก็ได้ คิดว่านี้คือการแข่งขันเล็กๆ แล้วกัน” อีกฝ่ายหันมายิ้มโปรยเสน่ห์ใส่ เซย์นึกขำในใจช่างเป็นแฟนคลับที่แปลกเสียจริง

“วันเกิดของผม น้ำหนักส่วนสูงอืม… แล้วก็สิ่งที่ชอบเอาเป็นเรื่องเบสิคๆ ก่อนแล้วกัน"

“คุณเกิด 15 สิงหาคม อายุ 23 สูง 178 น้ำหนักคุณไม่ชอบพูดถึงเท่าไหร่แต่ไม่เคยเกิน 67”

“อืมม ใช่ครับ”

“คุณชอบสีแดง ชอบของหวานแต่ชอบที่สุดคือเค้ก สิ่งที่คุณรักคือหนังสือ และคุณรักการเขียนหนังสือ” เซย์นิ่งชะงัก เขาชอบหนังสือทุกคนรู้ แต่น้อยคนที่จะรู้ว่าเขาชอบเขียนหนังสือหรือไม่ก็ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำ

แฟนพันธุ์แท้จริงด้วย เซย์ตอบมันในใจเบาๆ

“คุณภูมิใจในตัวเองมาก โดยเฉพาะหน้าท้องที่เป็นร่องสิบเอ็ด”

“ฮ่าๆ คุณนี้มันโคตรๆ แฟนพันธุ์แท้เลยผมประกาศผู้ชนะได้เลยนะเนี่ย” เซย์นิ่งก่อนระเบิดหัวเราะ เขาภูมิใจในหน้าท้องของตัวเองมากที่สุดในร่างกายเลยล่ะ เซย์เคยพูดไว้ในช่วงเข้าวงการใหม่ๆ เป็นบทสัมภาษณ์หลังจากจบงานแฟชั่นวีคครั้งแรกของเขา คนตัวใหญ่คงเป็นแฟนคลับรุ่นบิ๊กของเขาแน่ๆ

“ผมต้องได้รางวัลนะ ผมชนะการแข่งขัน”

“ผมไม่มีโล่หรือใบประกาศให้คุณหรอก เป็นลายเซ็นแทนได้มั้ยหรือรูปคู่"

“งั้น เอาเป็นไปทานข้าวกันสักมื้อเป็นไงครับ”

"..."

“หลังจากนั้นเราอาจจะไปต่อที่บาร์สักแห่งก่อนแยกย้ายกันกลับ”

"…"

“หรือไม่ ก็อยู่ด้วยกันทั้งคืนไปเลยดีมั้ยครับ”

#lenzocandy