ปฐมบท

*มีการเจาะร่างกาย การใช้เข็ม คำหยาบคาย การพูดจาลามก การมีเพศสัมพันธ์ในที่สาธารณะ  

---

" แด่ไฟร่าน

ที่ไม่เคย

มอดไหม้ "

เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนปลิวพลิ้วไหวไปตามแรงลม ปลายผมมีความหยักศกเล็กน้อย เขาเดินไปมาในตลาดจนเจอร้านที่รับเจาะทุกส่วนของร่างกาย ความตื่นเต้นตีขึ้นในทรวงอก 

บรรยากาศในร้านมีอากาศเย็นกระทบผิวหนังเล็กน้อย จนทำให้เขาเผลอกลืนน้ำลาย ความรู้สึกเสียววาบตีตื้นขึ้นมาเข็มขนาดใหญ่เจาะทะลุหัวนม ตอนเจาะไม่รู้สึกเจ็บเท่าไร แต่เขาไม่อยากคิดถึงหลังเจาะ...

เขาเป็นวัยรุ่น เป็นวัยที่อยากรู้อยากลอง ไม่ว่าเรื่องอะไร ถ้าไม่เกินความสามารถก็จะลองจนบางทีมันเลยเถิด

ถ้าจะให้เกริ่นก็ต้องบอกว่าตัวเขามักถูกหลอกในความสัมพันธ์บ่อยครั้ง เพราะความอยากรู้อยากลองจนทำให้ตัวเขาในปัจจุบันมักเมินเฉยไปแล้ว

 

เพราะหัวใจที่มันด้านชาจะไม่สามารถลิ้มรสความเจ็บปวดใดได้อีก

ถ้าอีกฝ่ายต้องการมีอะไรกับเขา เขาก็จะสนองให้เอง 

 

แบบที่อีกคนจะไปไหนไม่ได้ แม้อยากจะหนีจากไฟที่โหมกระหน่ำร้อนแรง และเร้าใจอย่างเขาเป็นไหนๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องคลานกลับมา พวกเขาก็เหมืองแมลงเม่าที่ชอบเล่นกับไฟ จะหาจากใครก็ไม่มีใครมอบให้พวกเขาได้ เพราะคนอย่างอนลธการจะขึ้นให้สุดและลงให้สุด

อนลธการ เป็นชื่อที่เขาก็ไม่ได้ชอบหรือเกลียด เป็นความรู้สึกครึ่งๆ กลางๆ อนลแปลว่าไฟ ส่วน ธการ เขาก็ไม่มั่นใจสักเท่าไร เป็นชื่อที่ดูดีแต่ไม่มีความโดดเด่นช่างเหมือนตัวเขาอย่างกระไรนั้น อนลมักจะทำได้แค่พยายามกับทุกสิ่ง เล่นดนตรี พอไหวแต่ไม่โดดเด่น วาดรูปก็คงต้องพยายามมากขึ้น แต่ยิ่งเรื่องเรียนยิ่งไม่รอดใหญ่ จะทำงานฝีมือก็ไม่ได้เรื่องเหมือนกัน เขาเป็นได้แค่นี้แหละ แต่มีคนคอยบอกเขาว่า

เขาเก่ง

เก่งมากๆ

อนลเป็นคนเก่ง ความพยายามจะไม่ทรยศเรา มันมักภักดีเสมอ ทำให้เต็มที่และอย่าลืมสนุกกว่ามัน ใช้ชีวิตแบบที่ชอบ อย่าได้กดดันตัวเอง เขาชอบฟังเสียงทุ้มที่อ่อนโยนเช่นนี้คอยปลอบประโลม

เขาเสมองไปที่หน้าต่างในหัวไม่มีเรื่องที่พึ่งเรียนจบสักนิด ลอบถอนหายใจอย่างแผ่วเบา

แต่ตอนนี้คนที่ชมกลับไม่มีลมหายใจเสียอย่างนั้น

 

คุณเคยอยากให้ใครรู้จักคุณทุกซอกทุกมุมไหม

 

คุณทำให้เขารู้จักคุณ

 

ทำให้เขาเรียนรู้เกี่ยวกับตัวคุณ

 

แต่แท้จริงแล้วมันดันเป็นแค่เปลือกนอก

 

 ก้อนเมฆเคลื่อนผ่านไปอย่างช้า ๆ อนลวางมือแผ่วเบาตามจังหวะ เหมือนคนเล่นเปียโน ทำนองที่อยู่ในหัวสมอง ทำให้เขาลอบยิ้มเล็กน้อย

อ่านมาถึงตรงนี้คุณคงเริ่มสับสนกับคนที่ชื่ออนล เป็นคนซับซ้อนดูเข้าถึงยาก แต่จริง ๆ แล้วซื่อตรงจนน่ากลัว ไร้เดียงสาจนโดนหล่อหลอมสลัดคราบออกจนหมดสิ้น

เวลาสี่ทุ่มแต่ตัวเขาดันไม่ได้อยู่บนเตียงซะอย่างนั้น น้ำขิงอยากมากินเหล้า ก็เลยรับบทคุณพ่อจำเป็นกับจำปีจำปาสองแฝด มาคอยดูเจ้าหญิงคนเดียวของกลุ่ม คนเรานะอันตรายไว้ใจลำบาก 

มือถือที่ไม่มีเสียงแจ้งเตือนมาสักพักตอนนี้กลับสั่น ตอนนี้งั้นเหรอ เขาเหลือบมองโทรศัพท์ ปกติอนลมักจะทำกิจกรรมทางเพศเวลาที่มีการแจ้งเตือนจากเขาคนนั้น แต่ว่าดันอยู่ข้างนอก เขาใช้หัวไตร่ตรองว่าทำยังไงดี 

ตอนนี้เขาเป็นวัยที่โดนล่อตาล่อใจได้ง่าย นิ้วเรียวเลื่อนหน้าจอมือถืออ่านบทเร้าที่ทำให้เขารู้สึกอบอุ่น มีอารมณ์แบบบอกไม่ถูก อยากลองโดนเร้า แต่ดูแล้วนายคนนี้จะเข้าถึงยากเกินไป คนติดตามก็เยอะดูท่าน่ากลัวไม่เบา 

น่ากลัวตรงที่ทำให้เขาต้องช่วยตัวเอง เพราะบทแบบนี้  เพราะคนคนนี้ แย่ชะมัด อนลสบถในใจนึกจินตนาการถึงเสียงทุ้ม ๆ คอยโลมเล้า ไม่รู้ว่าเขาคนนั้นจะเสียงทุ้ม เสียงแหบพร่า หรือเสียงแบบไหน จังหวะถูกเร่งเร็วขึ้นจนเขาแทบจะกลั้นเสียงไม่อยู่ ใบหูเริ่มกลายเป็นสีแดงระเรื่อ อยากครางออกไป ไม่ชอบกลั้นเลย รู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจ ไม่สิ จริง ๆ แล้วคนอย่างอนลธการแค่ไม่ชอบช่วยตัวเอง

 

เพราะชอบให้คนอื่นช่วยต่างหาก

 

น้ำกามอารมณ์ถูกปลดปล่อยออกจนหมด หน้าของอนลที่เสียวจนสุดขีด ถ้าใครเห็นก็คงอยากเก็บหน้าทะลึ่งลามกที่ชวนได้อารมณ์แบบนี้ไว้ในใจ 

ในห้องน้ำมีกลิ่นน้ำกามจางๆ นัยน์ตาหงส์หรี่ปรือเล็กน้อย ลมหายใจผ่อนลงอย่างช้า ๆ แต่แล้วก็มีการแจ้งเตือนใหม่ที่ทำให้เขามีอารมณ์หนักกว่าเดิม อนลธการที่ตอนแรกไม่แม้แต่จะสนใจห้องข้าง ๆ สักนิด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนเข้ามา เพราะมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับกามอารมณ์ ตอนนี้ได้แต่กลืนน้ำลายแล้วผละสายตามองที่หน้าจอมือถืออีกครั้ง 

"ทนไม่ไหวจนต้องออกมาทำในห้องน้ำเลยเหรอครับ เป็นแมวที่ร่านน่าดูเลยนี่" สายตาพร่ามัวจนแทบมองไม่เห็นข้อความ ลมหายใจที่เกือบสงบก็เริ่มหายใจหนักขึ้นอีกครั้ง บังเอิญน่า บังเอิญ 

"อยากเห็นหน้าคนที่กลั้นเสียง ได้ยินแล้วน่าแกล้ง" บังเอิญ...

อีกคนลังเลว่าควรทำอย่างไงดี เพราะอีกฝ่ายไม่ได้เปิดช่องทางให้คุย

จังหวะที่เขากำลังลังเล ก็มีโพสต์ขึ้นมาใหม่ "เงียบไปแล้ว หรือว่าทำจนไม่มีแรงออกจากห้องน้ำเลย ช่างเป็นคนที่น่าเอ็นดู ถ้าเขาเป็นผู้ติดตามก็จะช่วยเข้าไปอุ้มอยู่หรอก"

"คุณลีโอ" อนลเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย  

หน้าจอโทรศัพท์มีแสงสว่างวาบจากการแจ้งเตือนอีกครั้ง 

"หูฝาดหรือยังไงนะ" ห้องข้างๆ ตอนนี้ขมวดคิ้วจนเป็นปม ไม่กล่าววาจาอะไร จนเวลาผ่านไปสักพักบรรยากาศเงียบเชียบ จนตัดสินใจที่จะลองทดสอบดู

"อนลหันไปทางผนังห้องน้ำสลับกับมือถือ บทเร้า อารมณ์ที่ปะปนผสมปนเป ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว ทั้งอยากได้ใครสักคนที่ทำให้เขาลืมไม่ลง เขาเป็นคนแบบนี้แหละ ระรื่นไปกับกามตัณหา ไม่คิดหน้าคิดหลัง

สุดท้ายก็มีโพสต์ใหม่เด้งขึ้นมาอีกครั้ง "เคาะผนังสองครั้ง" มือเรียวยาวที่สากเล็กน้อยกำลังเคาะผนังเบาๆ สองครั้ง ทำให้คนในห้องตรงกันข้ามถึงกับปั่นป่วนได้เลย เขามองคอมเมนต์ใหม่ที่พิมพ์แตกต่างจากคนอื่นที่ถามว่าเคาะผนังคืออะไร

I'll close my eyes, open the door, and wait for you to give me a happiness I'll never forget. เขาไล่สายตาไปอ่านจนจบ ก็รู้สึกตื่นเต้นจนใจแทบจะหลุดออกมา ใบหูแดงก่ำเล็กน้อย โดนจู่โจมอย่างกะทันหัน เรื่องบังเอิญที่ทำให้เขาได้เจอกับแมวซน

โพสต์ใหม่พร้อมกับแนบคลิป ในคลิปมีทั้งอ่อนโยนและกระแทกกระทั้น จนแทบจะกลืนกินทั้งด้าม  "If I say no "อีกฝ่ายหยอกล้อเขาจนน่าหมั่นไส้เหลือเกิน 

 "คุณจะแกล้งผมงั้นเหรอ" เขาส่งเสียงถามออกไป อีกฝ่ายเหมือนขำในลำคอเชิงเป็นคำตอบว่าใช่ สองมือของเขากดแป้นพิมพ์ตอบโพสต์นั้นอย่างนึกสนุก 

"So keep listening to me moan."

เขาเอื้อมตัวไปปลดล็อกประตูเสียงดังอย่างกับจงใจให้ใครได้ยิน

ไม่สิ

จงใจให้คนที่อยู่ข้างห้องได้ยิน

เขาหลับตาลง เฝ้ารออย่างอดทน ริมฝีปากที่ขบเม้มจนเกิดสีแดงระเรื่อ ถ้าอีกฝ่ายไม่เล่นด้วยเขาก็แค่ทำอีกรอบเท่านั้น การบังคับใคร มันไม่ใช่ทางของเขา จังหวะที่คิดอะไรในหัวก็ชะงัก เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก เพราะลมที่บางเบากระทบหน้าเขา เขายกยิ้มที่มุมปากอย่างคนลำพองพอใจ 

"ผมขอปิดตาคุณได้ไหม" อ่า อนลคิดในใจ เสียงเขาเป็นแบบนี้เองเหรอ แหบพร่าแต่ขึ้นจมูก เขาพยักหน้าแทนการพูด เขาไม่สนใจหรอกว่าอีกคนเป็นแบบไหน เขาสนใจแค่ความตื่นเต้น เร้าใจ เสียวซ่าน เท่านั้น

ผ้า หรือต้องบอกว่าเป็นเนกไทดีนะ น้ำยาปรับผ้านุ่มกระทบเข้าจมูกโด่งได้รูป เสียงล็อกกลอนดังขึ้น ก้นอวบอิ่มนั่งบนชักโครกนิ่ง เพราะลีโอไม่รู้ว่าคนตรงหน้าชอบอะไร หรือแบบไหน จึงค่อย ๆ คลอเคลีย ไม่รีบร้อน แมวที่ซนถ้าไม่ทำให้เชื่องก็จะหันมาข่วนเอาได้ จมูกที่มีสันได้รูป ปลายจมูกลากไล้ไปตามซอกคอ คอระหงพลางเชิดหน้าขึ้นเอียงมุมตำแหน่งให้อีกคนได้เล่นกับร่างกายตนเองได้เต็มที่

ริมฝีปากกระจับพลางหยอกเย้ากับหู ใช้ปากขบเบาๆ จนทำให้นิ้วเรียวต้องจับชายเสื้อของเขา เขาไม่ชินกับการโลมเล้ามากมาย ไม่ชินกับความอบอุ่น จนทำให้ลมหายใจกลับมาถี่อีกครั้ง ลมหายใจที่รดตรงต้นคอทำให้เขาเริ่มกัดริมฝีปาก ส่วนมือขวาที่ว่างก็ดึงเสื้ออีกคนออกอย่างบรรจง นิ้วมือนิ่มค่อย ๆ ลูบปากอย่างบรรจงแล้วสอดนิ้วเข้ามาในโพรงปากแบบอ่อนโยน เขาเหลือบตา มองจิวที่อยู่บนยอดชูชัน

ดึงดูดสายตาจนอยากจะเลียให้แฉะทั้งดูดทั้งกัด ริมฝีปากบางเผยอออกมาเล็กน้อย ลิ้นของเขากำลังเลียนิ้วนิ่มๆ กรอบหน้าเชิดขึ้นแบบแมวสูงส่ง เป็นแมวที่น่าเล่นด้วยทั้งคืน เขาดึงมือชุ่มน้ำลายออก แล้วเอาลิ้นเลียน้ำลายที่หยดจากมือแทบจะหมด 

"อยากให้ผมถอดกางเกงให้หรือคุณอยากถอดเอง ที่รัก" เขากระซิบที่ข้างหู พร้อมใช้ลิ้นยาวๆ โลมเลียไปตามใบหู ผละมาจูบดวงตาที่ถูกปิดเอาไว้อย่างเอาใจ 

 "ได้โปรด" แค่คำเดียว ลีโอก็แทบจะคุมสติไม่อยู่ อยากอุ้มแมวตัวนี้กลับไปเล่นที่บ้านจน ส่งเสียงครางไม่ไหวอีก 

"ลุกขึ้นหน่อยแมวครับ" อีกฝ่ายว่าง่าย จนเหมือนแมวเชื่อง ๆ ไร้เขี้ยวเล็บ เขาคว้าเอวก่อนจะจับพลิกให้หันก้นอวบอิ่มเข้าหาตัว ใช้มือปลดซิปและกระดุม ปากก็พลางพรมจูบแผ่นหลังขาวเนียน มือหนานิ่มของเขากดแผ่นหลังสวย ๆ ดันลง กางเกงตรงลงสู่พื้น เนื้อตัวเขาแทบจะชิดกันอย่างแนบแน่น อารมณ์พลุ่งพล่านจนอยากเต็มที่

เขาไม่รอช้า จัดการถอดกางเกงตัวเอง มือกอบกุมแก่นกายที่ชูชันออกมา เขากดหัวมันเล็กน้อย ลอบมองสีหน้าและริมฝีปากอีกคนเป็นระยะ

อืม ชอบแบบไหนกันนะ เขาเอาถุงยางออกมาจากซองพร้อมสวมเข้าแก่นกาย เขาไม่ใช่คนรีบร้อน แต่ก็ไม่ใช่คนชอบอดทน 

มือของเขาใหญ่พอที่จะกุมแก่นกายอีกคนอยู่หมัด เขาปรนเปรอให้อย่างสุขสม การมอบความสุขให้อีกฝ่ายเป็นเรื่องที่เขาโปรดปรานมากที่สุด นัยน์ตาดอกท้อมองน้ำที่เริ่มปริ่มออกมาอย่างพออกพอใจ 

"ถ้าเจ็บบอกผม"

"แล้วถ้าเสียวมาก ต้องบอกไหม" ซน ซนเหลือเกิน เขาเพิ่มแรงที่มือ ร่างกายแอ่นลงมามากขึ้นก้นแทบจะถูกับแก่นกายที่ดุดันชูชัน เสียงหอบกระสันดังมาจากริมฝีปากที่เผยออ้า 

เขาไม่ชอบกลั้นคราง อยากจะบอก อยากจะให้รุนแรงกับเขาอีกสักนิด แต่ความอบอุ่น วิธีการปรนเปรอของเขาทำให้หลง มัวเมาจนสติเลือนราง 

อีกฝ่ายตัวกระตุกแตกใส่มือของเขาจนเลอะเทอะ ย้อยตกลงบนนิ้ว เขาหัวเราะในลำคออย่างเอ็นดู 

นิ้วเรียวยาวค่อย ๆ คลำหาทิชชูเพื่อหวังเช็ดมือให้คนลีโอ แอคเคาท์ที่มีคนติดตาม คนที่อย่างเขาไม่มีวันเข้าถึง พอหันไปหาอีกฝ่ายก็พบว่าน้ำทั้งหมดถูกลิ้นชิม ลากเลียเข้าปากจนหมด ผ้าไม่ได้หนามากนักทำให้เห็นภาพราง ๆ ลีโอคนนั้นกำลังกลืนน้ำเขา พลันหูก็แดงขึ้นมาอีก

"คุณกินผลไม้เก่งเหรอครับ หวานดี" อยากจะมุดดินหนี อยากจะหนีจริงๆ

"ให้เราทำให้คุณบ้าง" อีกคนส่ายหน้าแทนการตอบ แต่ลืมว่าอีกคนโดนตัวเองปิดตาอยู่ 

"ไม่ได้ครับ ผมไม่มีเจล ผมไม่อยากให้คุณเจ็บ ที่รัก"  คำลงท้ายที่ชวนให้ใจสั่น น้ำเสียงแหบพร่าที่ทำให้ช่วงล่างที่เหนียวแหนะจากน้ำกามบางส่วนเหมือนถูกกระตุ้นไม่รู้จบ

"คุณมานั่ง" ลีโอเชื่อฟังอย่างว่าง่าย เขาเหมือนหมาที่น่ารัก เชื่อฟังและแสนดี ก้นอวบอิ่มนั่งคุกเข่าทับกางเกงบนพื้นห้องน้ำ เขาใช้มือกดคลึงแก่นกายที่เส้นเลือดโปน ทุกท่วงท่าอยู่ในสายตาลีโอทั้งหมด แมวน่ารักจังนะ อยากเกาคาง

คำเดียว

ใหญ่

อีกคำได้ไหม

จุก

นึกสภาพตอนขย่ม ก็รู้สึกว่าตัวเองคงครางจนไม่เหลือเสียงอีก 

เขาใช้ปากครอบลงไปส่วนหัว ใช้ลิ้นปรนเปรอ โพรงปากร้อนและเปียกชื้นสร้างความเร้าอารมณ์ให้อีกคนได้ดี แม้ว่าถุงยางจะลดความเสียวลง แต่อีกฝ่ายทำได้ดีจนเขาเสียวกว่าตอนถอดซะอีก ปลายลิ้นวนอย่างพลิ้วไหว เขาเริ่มขยับ จากหัวลงไปจนถึงกลาง ๆ ลำ คับปาก ริมฝีปากกลีบเล็กรู้สึกพ่ายแพ้ แต่ดึงดันก็จะทำให้สำลัก เขาผงกหัวขึ้นลงอย่างชำนาญ 

ลีโอเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย มือหนาสอดแทรกเข้ามาในผมหยักศก เขาพยายามข่มความต้องการที่กำลังจะล้นทะลัก ขยับสะโพกสวนใส่ปากอีกคนอย่างแผ่วเบา ตอนนี้อนลเอาเข้ามาได้จนสุด ลึกถึงคอหอย ทั้งใหญ่ทั้งคับจนแทบขยับไม่ไหว 

เขาผละปากออก เพราะรู้ว่าตัวเองทำให้อีกคนเสร็จไม่ได้ด้วยปากแน่ๆ เขาลุกขึ้นนั่งบนตักอีกคน ไอร้อนอุ่นจากเนื้อหนังแนบชิดกันจนเหมือนปลุกความกระหายของทั้งคู่ เอวพลิ้วนั่งหันหลังให้เขาพร้อมใช้ก้นบด จนทั้งสองถูกันอย่างสนิทชิดเชื้อ ริมฝีปากกระจับจุมพิตคอระหงอย่างเอาใจ

มือซ้ายก็ใช้นิ้วเขี่ยยอดอกชูชันส่วนมือขวาประคองแก่นกายพร้อมทั้งชักไปตามจังหวะเอวที่ซน เสียงครวญครางหลุดออกมาเป็นพัก เสียวจนกลั้นแทบไม่ไหว 

เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น ได้ยินเสียงเพื่อนน่าจะเป็นจำปา เสียงทุ้มออกโทนไปทางเข้มเหมาะสมกับใบหน้าที่คมคาย "มึงอยู่นี่หรือเปล่า" เขากำลังจะตอบ แต่น้ำเสียงก็ขาดช่วงไป เพราะจากที่อีกฝ่ายนั่งจับพลิกแพลงเปลี่ยนท่า ตอนนี้เขาเอามือเรียวยันประกบกับผนัง ส่วนลำตัวเหมือนทำท่าหมาอยู่ก็ไม่ปาน

แท่งร้อนที่ชื้นแฉะจากน้ำลายและเหงื่อสอดระหว่างขาพร้อมกับสะโพกที่ขยับอย่างรุนแรง มือหนาพยายามใช้มือรองหน้าผากเขาไว้เพราะกลัวหัวจะกระแทกกับผนัง

เขากำลังจะตอบแต่ก็โดนมือซุกซนรูดรั้งพยายามทำให้เสร็จพร้อมกัน เสียงสั่น ๆ ของเขาตอนนี้ คงเปล่งออกไปไม่ได้แน่ ขอถอนคำพูดว่านี่คือหมาน่ารัก นี่มันหมาป่าชัดๆ เขาพยายามให้อีกฝ่ายที่โดนกระแทกระหว่างขาเรียวสองข้างหลุดเสียงครางออกมา หยอกเย้า กวนประสาท พาเสพสมกับความสุขเสียวซ่าน ตื่นเต้น เร้าใจ 

"ชู่" เสียงแผ่วเบาที่เข้าสู่โสตประสาท ทำให้เขาขบเม้มริมฝีปากแม้ว่ามือจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น นิ้วโป้งวนบริเวณหัวอย่างเอาใจ 

จำปาขมวดคิ้วหลังได้ยินเสียงครวญครางเบาๆ เขาไม่รู้ว่าจะลองกดโทรศัพท์หาเพื่อนดีไหม หรือเดินออกจากห้องน้ำไปดี

"ถ้าคุณครางดัง เดี๋ยวเขาก็รู้ว่าคุณร่านหรอกที่รัก" เสียงกระซิบที่เบาราวกับปุยนุ่นยิ่งปลุกอารมณ์ คำหยาบที่เป็นตัวกระตุ้นชั้นดี ตอนนี้เขาเด้งสะโพกสวนกับแก่นกายที่เส้นเลือดปูดโปน ที่ร้อนจนจนทำให้ง่ามขาเขามีแต่เหงื่อแรงอารมณ์ใคร่ที่โหมกระพือจนทำให้มือที่ยันผนังสะเปะสะปะไปทั่ว

"เร็วกว่านี้ ขอร้อง" มือที่รองหัวตอนนี้ใช้จับคางแล้วบิดมารับริมฝีปากกระจับ ดูดดึงกลืนกินกัน ทั้งสองเร่งจังหวะราวกับไม่สนใครสนอะไรอีกต่อไป เสียงครางดังในลำคอ ลิ้นถูกดูดดึงจนอากาศที่หายใจรุนแรงเมื่อกี้ยิ่งหายใจหนักขึ้น เสียงเฉอะแฉะ น้ำลายที่ผสมร่วมกัน 

อนลรู้สึกถึงความเสียววาบช่วงท้องน้อยก่อนที่เอวกระตุกใส่มือเขาอีกครั้ง และน้ำกามไหลเหนอะเต็มบริเวณขา คาวฟุ้งทั่วในห้องน้ำ บรรยากาศอบอวล ทั้งสองคนแตกพร้อมกันดั่งสมใจหวัง ทั้งยังไม่สนน้ำกามเหนียวแหนะ ถาโถมจูบกันเหมือนปลาที่ขาดน้ำ 

สุดท้ายเขาก็ออกจากห้องน้ำด้วยความรู้สึกอ่อนระทวย เหมือนวิญญาณหลุด ก่อนจะถอดเนกไทออกก็ยังจูบลงมาอีก จะบ้าตาย รู้สึกเหมือนปากจะโดนดูดแทบจะแตกอยู่รอมร่อ เขาเดินกลับโต๊ะมา เห็นเพียงจำปีกับน้ำขิงเท่านั้น

"จำปาไปไหนละ" เขามองน้ำขิงที่หน้าแดงก่ำ เหมือนมะเขือเทศลูกโต ใบหน้าแดงระเรื่อ กลีบฝีปากเล็กน้อยตากลมโตสวยจมูกโด่งเล็กน้อย ตราบใดที่พวกเขายังไม่ตาย ผู้ชายแย่ ๆ อย่าหวังว่าจะได้จีบลูกสาวแสนน่ารักคนนี้เลย 

"มันไม่ได้ไปหามึงเหรอ"

"อ๋อ เมื่อกี้เจอเพื่อนเก่า เลยอยู่คุยนาน สงสัยมันไปจีบสาวโต๊ะอื่นแล้วมั้ง"

จำปีปรายตามองเขาอย่างรู้ทันแต่ไม่พูดอะไร เพียงแค่พยักหน้ากับคำโกหกคำโต

"แล้ววันนี้เวรใคร" 

"จำปา" 

วันนี้คงโดนโกรธแน่ อนลหัวเราะในลำคออย่างน่าอดสู สองแฝดเวลาโกรธแล้วน่ากลัวเป็นบ้า รวมถึงเวลาชอบสลับตัวมาหยอกเย้าด้วย จะบอกยังไงดี น่ารักน่ากลัวกวนส้นตีนอีกต่างหาก

เป็นคนสำคัญของอนลธกาล

สวมปลอกคอเป็นชื่อของเขา เห่าไปตามสั่งแต่ชอบพยศเจ้านายเหลือเกิน แต่ดันเป็นหมาที่ภักดีซะงั้น จริง ๆ ก็

เป็นหมาที่น่ารักนะ แต่กัดเจ็บ 

 

เย็ดดุด้วย

 

หลังจากไปส่งน้ำขิงกลับบ้านเข้านอนอย่างสงบสุข ระหว่างเขากับจำปาก็เงียบสนิทไม่มีใครเอ่ยปาก ส่วนจำปีอยู่เฝ้าน้ำขิง เพราะเจ้าตัวลุกมาอ้วกเป็นพัก จะว่าเข้านอนอย่างสงบก็ดูจะห่างไกลไปหน่อย

พวกเขาเดินขึ้นลิฟต์ อย่างไม่มีใครเอ่ยปาก ประตูลิฟต์ปิดลง

ตึง!

หลังจากนั้นตัวเขาก็ถูกยกขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว สองขาโอบเอวกำยำย่ำอย่างแน่นตามสัญชาตญาณ บริเวณหลังกระแทกกับผนังลิฟต์อย่างแรง 

"ปา ยังไม่ถึงห้อง เจ็บหลังด้วย" คิ้วคมขมวดแน่นอย่างไม่พอใจ นัยน์ตาหงส์ส่งสายตาอย่างออดอ้อนพร้อมตบหลังเบาๆ โน้มตัวไปกระซิบข้างหู

"อนลธกาลเป็นของคุณจำปีและจำปาเท่านั้น" มือที่อุ้มเขาพลางกระชับเล็กน้อย ใบหน้าคมคายซุกอยู่บนลำคอระหงหายใจอย่างถี่หนัก พยายามใช้สติอย่างเต็มที่ 

ควรดีใจไหมนะ ที่ในลิฟต์ไม่มีกล้อง เขาหัวเราะแห้งๆเป็นครั้งที่สามของวัน

 

คนเราไว้ใจไม่ได้ พวกเขามีเพียงกันสามคนมีกันอยู่แค่นี้เท่านั้น

ไม่ว่าใครก็แยกเขาไม่ได้ไม่ว่าใครก็เอาตัวเขาไปไม่ได้ 

ยกเว้นคนบัดซบคนนั้นที่ทำให้แผลเป็นแผลที่เลือดไหลไม่มีวันหยุด ถูกกรีดซ้ำกรีดซากกรีดไปกรีดมา

 

---

สวัสดีค่ะ เราCome hereเองค่ะ หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะแล้วก็มีความสุขกับการอ่าน ทุกคนคงจะเคยมีเรื่องฝังใจใช่ไหมคะ บางทีต่อให้ผ่านมานานแค่ไหนก็ตามมาหลอกหลอนไม่จบไม่สิ้น พยายามจะลบไปแค่ไหนก็ลบไม่ได้ ทั้งสามคนก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันค่ะ ส่วนตัวยังไม่ได้วางพระเอกเรื่องนี้เลยค่ะ เพราะน้องอนลกินกับอะไรก็แซ่บ อร่อยจนวางช้อนไม่ลง เหยียบมันทุกเรือ

ถ้าหากเราสื่อสารหรือทำอะไรที่สื่อออกไปไม่ดีต้องขออภัยอย่างใจจริงค่ะ หากมีข้อสงสัยอยากสอบถามหรืออยากแลกเปลี่ยนพูดคุยยินดีเสมอค่ะ 

หวังว่าปฐมจะรู้จักน้องอนลมากขึ้นแล้วก็แก๊งคุณพ่อหวงลูกสาวทั้งสามคน

ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ ที่เข้ามาอ่าน