.

.

.

" อะ.. อืม รุ่นพี่ " 

แว่วเสียงคล้ายกับอุทาน ท่อนแขนวางยันอยู่บนแผงอกแกร่ง ใบหน้าของเด็กหนุ่มแหงนเงย.. ริมฝีปากเผยออ้าปากเปิดรับลิ้นที่สอดเข้ามา ..ลิ้นของรุ่นพี่ ..พัวพันกับลิ้นของเขา

มันเป็นไปโดยอัตโนมัติ ..ทุกการตอบสนอง ..คนตรงหน้าเขา คือ ชายที่แข็งแกร่งที่สุด ..โกะโจ ซาโตรุแห่งโรงเรียนไสยเวทย์ 

ชายที่แสดงชัดว่าไม่ชอบขี้หน้าเขา เพราะเขาเป็นภาชนะของสุคุนะ ..ในอนาคตข้างหน้าหากเขาคุมสุคุนะในตัวไม่อยู่ ชายคนนี้แหละจะสังหารเขาทิ้งซะ 

..คนที่เหม็นขี้หน้าทำไมบดจูบดูดดื่ม ..จนแทบจะกลืนกินกัน 

.

.

.

ย้อนอดีตไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน..

เรื่องมันเริ่มจากเกมพระราชา..

.

.

.

' เลิกเรียนเราไปคาราโอเกะกันเถอะ รุ่นพี่เกะโท สุงุรุเป็นเจ้ามือเลี้ยง '

รุ่นพี่มากิ เซนอิงเดินเข้ามาบอก พวกรุ่นพี่ปีสอง & ปีหนึ่งพร้อมใจกันหยุดทำกิจกรรม 

' เอ่อ.. แต่รุ่นพี่นานามิกับรุ่นพี่ไฮบาระติดภารกิจกะทันหัน เลยมาไม่ได้ '

ยูจิกระดี๊กระด๊าดีใจ พลางเอ่ยถามเพื่อนข้างๆ ' ฟุชิงุโระ คาราโอะเกะที่ไหนเหรอๆ? ' ..ถามตามประสาคนเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่

อิทาโดริ ยูจิเพิ่งเข้าโรงเรียนนี้ไม่ได้นาน.. เขาเป็นคนธรรมดาที่บังเอิญกลายเป็นภาชนะของสุคุนะ แต่เดิมเขาต้องถูกกำจัด แต่อาจารย์ใหญ่ มาซามิชิ ยากะมาพบเขาโดยบังเอิญ ..ช่วยเหลือเขาไว้ แล้วก็พาเข้าโรงเรียน

' ถ้าเธอมาอยู่ที่โรงเรียนนี้ ก็คงหาทางแก้คำสาปนี้ได้ ' 

ยูจิตระหนักว่าตัวเองเป็นตัวอันตราย ..เขามีสุดยอดราชาคำสาปอยู่ในตัว มาโรงเรียนวันแรกเพื่อนปีเดียวก็พร้อมเอาอาวุธจ่อคอหอย เขาจึงใช้ชีวิตอยู่อย่างเจี๋ยมเจี๊ยม ตบตีกับสุคุนะไม่ให้ปรากฏตัวออกมา ฝึกควบคุมตัวเองทุกวัน ..ด้วยความที่พื้นเพเด็กหนุ่มเป็นคนนิสัยดี ร่าเริง ชอบช่วยเหลือคนอื่น อ่อนน้อมอ่อนโยนผิดกับรูปลักษณ์ภายนอก ..พวกปีหนึ่งทั้งหลายแหล่จึงพร้อมกันเปิดใจ 

เคลียร์ด่านปีหนึ่งสำเร็จตามด้วยปีสอง.. อัตราประชากรนักเรียนโรงเรียนนี้มีอยู่ไม่กี่คน ปีหนึ่งจะอยู่ติดโรงเรียนมากกว่าพวกปีสองปีสาม อิทาโดริรู้จากปากเพื่อนว่าพวกรุ่นพี่ต้องออกไปทำภารกิจ นานๆทีพวกปีหนึ่งจะได้ติดสอยห้อยตามไปด้วย 

อิทาโดริได้เจอรุ่นพี่ปีสามครั้งแรกก็เพราะว่าภารกิจนั้นขาดคน ..ได้รู้ว่าพวกรุ่นพี่ได้ยินชื่อเสียงของเขามาก่อนหน้า.. รุ่นพี่ตาตี่ผมสีดำมัดรวบ เจาะหูห่วงดำไว้สองข้างชื่อ เกะโท สุงุระยิ้มเปี่ยมไมตรีจิตให้แก่เขา นั่นทำให้อิทาโดริใจชื้น ..ภาพเพื่อนปีหนึ่งเอาของมีคมมาจ่อคอหอยเขา ..ยังติดตรึงในความทรงจำ 

' เธอนี่เอง ภาชนะของสุคุนะ '

น้ำเสียงยียวนกวนโอ๊ยหาเรื่องสุดติ่ง อิทาโดริ ยูจิยืนกะพริบตาปริบๆ ชายใส่แว่นดำตัวสูงเด่นเป็นสง่า ..สูงจนเขาต้องเงยหน้า สูงเยี่ยงนักบาส.. ผมสีขาวชี้โด่เด่เหมือนรังนก ผิวขาว.. ขาวอมชมพู ชายคนนั้นก้มหัวลงมานิดนึง.. ทำให้ยูจิมองเห็นนัยน์ตาสีฟ้าใสภายใต้แว่นกันแดดสีดำ 

..ตาสวยจัง

เหมือนท้องฟ้าผสานกับคลื่นทะเล 

..

' ซาโตรุ ' เสียงปรามจากเกะโท ..ปรามเพื่อนตัวเองไม่ให้ไปกวนส้น teen รุ่นน้อง 

นิสัยแต่เดิมโกะโจ ซาโตรุเป็นชายที่ชอบหาเรื่องยียวนกวนตีนชาวบ้านเป็นประจำ เจ้าตัวมีความสุขกับการที่ได้ปั่นหัวชาวบ้าน หยอกเอินให้พอแสบๆ คันๆ .. ด้วยเหตุนี้จึงทำให้รุ่นน้องในโรงเรียน 90% เหม็นขี้หน้า แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะเจ้าตัวไร้ - เทียม - ทาน 

แต่ ณ เวลานี้ดีกรีความกวนตีนของโกะโจทวีมากขึ้นผิดปกติ แสดงอากัปกิริยาชัดถึงการเป็นปฏิปักษ์.. พร้อมหาเรื่อง พร้อมแกว่งตีน 

เกะโทเข้าใจว่าทำไม..

เพื่อนของเขา ..(ไอ้)สุดหล่อไร้เทียมทามแห่งโรงเรียนไสยเวทย์(นิยามตัวเองว่างั้น..) ส่วนอีกคนน้องใหม่ ร่างสถิตของสุคุนะราชันย์แห่งเหล่าคำสาปทั้งมวล ถึงจะพลังไม่เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ ..ถึงแม้ว่ารุ่นน้องในตอนนี้เป็นเพียงแค่ลูกแมว แต่อนาคตข้างหน้ามัน คือ เสือ 

เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้

เลือดวัยรุ่นมันร้อนรุ่มๆอยากจะเอาร่างกายไปปะทะ ถึงแม้รุ่นน้องอิดาโทริ ยูจิจะไม่คิดอะไรกับโกะโจ ซาโตรุ แต่เพื่อนซี้เขาผู้เต็มไปด้วยความหยิ่งยโส มีนิสัยเสียชอบเอาชนะ ประกอบกับฮอร์โมนวัยว้าวุ่นพลุ่งพล่าน ..ก็เกิดความรู้สึกเขม่นขึ้นมาโดยปริยาย

วันนั้น.. ก่อนที่จะเกิดเรื่องราวใหญ่โตไปมากกว่านี้ เกะโท สุรุงุจัดการไม่ให้สองคนนั้นปะทะกัน(..จริงๆคือจัดการแต่ฝั่งเพื่อนของตัวเองต่างหาก) รุ่นน้องภาชนะของสุคุนะเป็นเด็กดีเกินคาด.. เข้าใจเหตุผลการกระทำของเขา เจ้าตัวหลีกเลี่ยงไม่ยอมปะทะกับฝั่งที่คอยก่อกวนยั่วโทโส 

' ซาโตรุนายมันโคตรนิสัยเสีย ' 

เขาตำหนิเพื่อนชายทันทีหลังจากภารกิจเสร็จสิ้น ใบหน้าหล่อเหลายักคิ้วกลอกตามองบน อ้าปากยืดคางจงใจแลบลิ้นยาวๆล้อเลียนอย่างไม่กลัวเสียหล่อ..(แต่ก็เพราะมันหล่อแหละ มันถึงทำได้)

'  ใครๆก็อยากรู้เรื่องพลังของสุคุนะกันล่ะน่า ~ ฉันเสนอตัวเป็นคนทดสอบ ถือว่าเป็นบุญคุณด้วยซ้ำ ' 

หลงตัวเองสุดกู่เลยว่ะ(มึง..)

...

นับจากวันนั้นโกะโจ ซาโตรุก็ขยันหาเรื่องแกว่งตีนใส่รุ่นน้อง เดินผ่านชั้นเรียนของพวกปีหนึ่งก็ตรงดิ่งไปที่ห้องเรียนน้องปีหนึ่ง ชะโงกหัวโผล่ไปทางหน้าต่าง พอเห็นอิทาโดริ ยูจิก็เอ่ยทักแบบกวนตีนสุด 

เส้นเลือดขมับเกะโทเต้นตุบๆๆ ..เกะโทนึกชื่นชมรุ่นน้องยูจิว่าเป็นคนมีความอดทนสูง หรือว่าไร้เดียงสาเกินจะเข้าใจ ? รุ่นพี่หนุ่มต้องคว้าคอเสื้อเพื่อนลากออกไป.. ก่อนที่พวกรุ่นน้องปีหนึ่งจะรุมยำตีน.. 

' ทำยังไงให้ซาโตรุเลิกหาเรื่องยูจิคุง ? ' 

เกะโท สุงุระคิดหาวิธีกระชับความสัมพันธ์ อิเอย์ริ โชโกะช่วยเขาคิด ทั้งสองฉีกกระดาษที่จดรายชื่อกิจกรรมรวมหมู่ช่วยละลายพฤติกรรม จดแล้วม้วนใส่กระบอก เขย่าๆ ..ม้วนกระดาษกลิ้งลุนๆออกมา..

หวยมาออกตรงร้องคาราโอเกะ

.

.

.

นักเรียนปีสาม ปีสอง & ปีหนึ่งนั่งล้อมโต๊ะกันในห้องคาราโอะเกะสำหรับวีไอพี  บนโต๊ะกระจกสีดำตัวยาวมีขนมขบเคี้ยวกับเครื่องดื่มกระป๋องอยู่เต็ม บรรยากาศเฮฮาครื้นเครง ทุกคนพลัดกันร้องเพลงฮาๆ แม้แต่อินุมากิที่มีวจีสาปก็ยังร้องเพลงด้วย ถึงแม้เนื้อเพลงจะมีแต่ไส้ข้าวปั้นก็ตาม

ยูจินั่งแกะน้ำอัดลมรสลิ้นจี่ เด็กหนุ่มซัดน้ำอัดลมไปสองกระป๋องหลังจากร้องเพลงไป 3 เพลง ไม่ได้สังเกตว่ามีรุ่นพี่ปีสามคนหนึ่งเหล่มองในจังหวะที่เขากระดกน้ำเข้าปาก 

' มาเล่นเกมพระราชากันเถอะ ' พอเห็นบรรยากาศทุกคนกำลังเฮฮาได้ที รุ่นพี่ปีสาม อิเอย์ริ โชโกะเอ่ยพร้อมกับโชว์ไม้ไอติมที่ระบุหมายเลขขึ้นมา

' เล่นๆ! ' น้ำเสียงกระตือรือร้นจากไอ้คนที่เกรียนสุด

ไม้หมายเลขถูกแจกจ่ายไปให้ครบจำนวนคน อิเอย์ริ โชโกะหยิบกระป๋องที่ใส่ม้วนกระดาษออกมา ' จกซิ ใครจะได้เป็นพระราชา~ '

เกมดำเนินไปเรื่อยๆ หลายคนโดนพระราชาสั่งให้ทำอะไรที่ตลกโปกฮา หลายคนมุ่งหมายในใจว่าจะออกคำสั่งกับโกะโจ ซาโตรุให้ได้ แต่ก็ผิดหลัง สุ่มหมายเลขไม่โดนสักที 

' หมายเลข 2 จูบเฟรนซ์คิสกับหมายเลข 8 '

คุกิซากิ โนบาระออกคำสั่ง คนในกลุ่มก๊วนนักเรียนไสยเวทย์เลิ่กลั่ก มองป้ายไม้หมายเลขของตัวเอง ใครวะ ? ใครคือหมายเลข 2 กับ 8 ?

' ผมครับ เบอร์ 2 ' น้ำเสียงซื่อๆจากคนที่ซื่อที่สุดในก๊วน ยูจิชูมือขึ้น 

' ..แล้วใครเบอร์ 8 ? ' 

' ... '

ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ..Sorry, the number that you've dialed

' ซาโตรุ ' 

เกะโทแอบสังเกตเห็นไหล่ของเพื่อนสะดุ้งเล็กน้อย มือยาวคว้าไหล่เพื่อนหมับ ออกแรงบีบเน้นๆ ' อย่าหนีซิ เบอร์ 8 '

หน่านิ๊!

ทุกสายตาจับจ้องมาที่คนหัวขาว 

' ว๊าย! รุ่นพี่เองเหรอ ฮ่าๆๆๆๆ ' มากิ เซนอิงหัวเราะออกมาเป็นคนแรก ..น้ำเสียงสาแก่ใจยิ่งนัก 

' ฮิ้วววววววววววววว ' คนส่วนใหญ่ในห้องประสานเสียงพร้อมกัน 

เกะโทกระซิบเบาๆ ' ทุกคนรักนายมากเลย ซาโตรุ ' 

' จูบกัน จูบกัน จูบกัน ! ' โนบาระรีบเร่ง ' รุ่นพี่กับอิทาโดริต้องมายืนจูบกันตรงนี้! ' 

คนว่าง่ายเดินไปยังตำแหน่งที่เพื่อนสาวชี้ ส่วนไอ้คนหัวขาวทำท่าไม่อยากไป ถึงแม้เกะโทไม่เห็นแววตาใต้กรอบแว่นดำ ..แต่ก็รู้ว่าเพื่อนซี้กำลังเครียดจัด 

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (เกะโท สุงุรุหัวเราะในใจ) 

' ไปซิๆ ' เอาศอกกระทุ้งเพื่อนไปที จนในสุดเจ้าตัวก็ยอมลุก

ชายสองคนยืนอยู่บนแท่นเวทีร้องคาราโอเกะ เผยให้เห็นชัดถึงส่วนสูงที่ต่างกันมาก คนอายุน้อยกว่ามองแพขนตาสีขาวงอนขาวใต้กรอบแว่น ..โอ๊ะ รุ่นพี่ขนตางอนเด้งดีจังเลย 

เขาเคยเห็นโนบาระดัดขนตา ..ขนาดดัดแล้วยังงอนสู้ขนตารุ่นพี่ไม่ได้ 

' จูบกัน จูบกัน..' 

โกะโจนึกรำคาญเสียงเชียร์เต็มประดา แว่วๆว่าได้ยินเสียงเกะโทพร้อมกับโชโกะ ไอ้เพื่อนทรยศศศศศศ

'...'  

มองใบหน้ากร้านกับตาจ้องแบ๊วของคนอายุน้อยกว่า โกะโจฮึดฮัดอยู่ในใจ ก็ได้วะ! 

ใบหน้าหล่อคมโน้มลงก่อนจะค้างอยู่กับที่ ' ... ' อิทาโดริ ยูจิแหงนตามองสีหน้าหนักใจ.. คิ้วสีขาวขมวด รุ่นพี่ดูลำบากใจมาก 

จุ๊บ

' ? ' นัยน์ตาสีฟ้าเบิกกว้างเมื่อสัมผัสอ่อนนุ่มประทับลงบนริมฝีปากของตน ..มันฉ่ำชื่นเจือด้วยกลิ่นลิ้นจี่ ..ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว 

รุ่นพี่หนุ่มตาแข็งค้างส่วนคนเป็นรุ่นน้องถอนใบหน้าออกมา เนตรสีทองกะพริบปริบๆ 

อิทาโดริ ยูจิต้องยื่นเขย่ง รุ่นพี่โกะโจตัวสูงกว่าเขามากนัก ..เด็กหนุ่มไม่คิดอะไรมาก คิดแค่ว่าในเมื่อเล่นเกมพระราชาก็ทำตามกติกา แค่จูบเอง.. มันไม่เหลือบ่ากว่าแรง 

เห็นรุ่นพี่ลำบากใจที่เป็นฝ่ายต้องจูบเขา.. งั้นเขาเป็นฝ่ายชิงจูบเองดีกว่า 

จูบแค่แป๊บเดียวเอง 

(..ดูเหมือนยูจิจะลืมไปว่า ต้องจูบแบบเฟรนซ์คิส) 

เด็กหนุ่มหันหน้ากลับมามองพรรคพวกสถาบันเดียวกัน เชิงบอกเป็นนัยๆว่า ..เสร็จแล้วครับ

' ไม่ช่ายยูจิคุง~ มันต้องเฟรนซ์คิส ' อิเอย์ริ โชโกะรีบตะโกนบอก เกะโทเหล่มองเพื่อนข้างตัว ..ทำไมพอเป็นเรื่องนี้เธอดูแอคทีฟดีจัง ?

ยูจิเลิกคิ้ว งง.. เฟรนซ์คิสคือไร ?

' จูบแบบดูดดื่ม แลกลิ้น ด๊วบด๊วบ ' 

' ชาเกะ..' รุ่นพี่อินุมากิเสริม

' ..เออ เหรอครับ ' ยูจิหันหน้ากลับพร้อมกับนึกภาพจูบแลกลิ้นในหนังฝรั่งที่เคยดู ..เอ่อ ต้องแลกลิ้นแบบนั้นเหรอ 

คราวนี้เด็กหนุ่มหัวชมพูเป็นฝ่ายลำบากใจแทน หลุบตาลงต่ำ ..ให้จูบแลกลิ้นมันยากยิ่งกว่าจัดการคำสาปสักตัว

..โดยไม่ทันได้ระวัง.. มือขาวๆก็ตะบปแก้มเขาหมับ '!?' มือใหญ่แนบไปกับโหนกแก้มและสันกราม หน้าของยูจิถูกบีบบังคับให้แหงนเงย คนตัวสูงกว่าดึงหน้าเขาไปชิดแล้วก็ประกบจูบ!?

ปึก! 

เสียงฟันกระทบปากดังกึกดังจนทำให้คนได้ยินต้องนิ่วหน้า ..งานนี้ต้องมีคนปากแตก

' ..อุ๊บ '  เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว ปากกระแทกปากจนเจ็บปี๊ด รุ่นพี่โกะโจจับเขาจูบแต่รุนแรงไปหน่อย

' !? ' ลิ้นดุนเข้ามาโดนฟัน มันทำให้ยูจิต้องแง้มปากเปิดออกเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ ลิ้นสีชมพูแหย่เข้าไปในโพรงปาก ดุนดันเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของเขา บังเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบน่าอาย

ทุกคนในห้องคาราโอเกะอ้าปากค้าง อิเอย์ริ โชโกะควักมือถือมาถ่ายรูป ..ไม่มีใครพูดอะไร มีเพียงแต่เสียงจ๊วบจ๊าบประกอบฉาก 

เมื่อรู้สึกว่ามันมากเกินไป.. ยูจิพยายามผละหัวของตัวเองออก แต่มือใหญ่ๆของรุ่นพี่ประกบหนีบใบหน้าเขาแน่น รุ่นพี่โกะโจทำไมแรงเยอะกว่าที่คิด!? 

พอทำอะไรไม่ได้ก็ปล่อยเลยตามเลย พออีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่ขัด มือที่บีบแก้มก็ผ่อนแรงลง.. ขยับคล้ายท่าทีโอบประคอง.. เบี่ยงมุมหน้าจูบให้ถนัดถนี่ 

จากเงอะงะในคราแรก.. เริ่มเรียนรู้ให้สัมผัสดูดดื่มลึกซึ้งตามสัญชาตญาณ ปากแง้มอ้าพอให้มองเห็นเรียวลิ้นสีชมพูเกี่ยวกระหวัด มีหยอกล้องับกลีบปากก่อนจะบดเบียดจูบอีกรอบนึง 

' ..อืม ' 

' อ่า ' 

เสียงอืมอ่าชวนให้นึกถึงหนังฝรั่งแลกลิ้นที่เคยดู ..เป็นเสียงที่ชวนให้วาบหวิวในช่องท้อง

' พอได้แล้วซาโตรุ '

เมื่อเห็นว่าจูบชักนานเกินไปเกะโทก็เอ่ยปากเตือนเพื่อน แต่เพื่อนซี้มันไม่ยอมผละออก บดเบียดจูบดูดดื่มยิ่งกว่าเดิม.. ดาราหนังโป๊ยังอาย 

' รุ่นพี่โกะโจ..'  คราวนี้กลายเป็นเมงุมิเอ่ยปากห้าม น้ำเสียงทุ้มต่ำราบเรียบแต่แฝงคุกคามกลายๆ 

' ... ' 

ร่างสูงยอมผละออกห่าง ' ฮะๆๆ ไงล่ะ! ' โกะโจหัวเราะทั้งๆที่ใบหน้าแดงก่ำ จากนั้นเจ้าตัวก็ยกศอกเอามือปิดหน้าตัวเองและหัวเราะก๊ากต่อ 

(หัวเราะเหมือนกับชนะ ..ทั้งๆที่.. แข่งอะไรของพวกมึงวะ?)

ยูจิหอบหายหนักยิ่งกว่าวิ่งมาราธอน ..เพิ่งรู้ว่าจูบดูดดื่มมันเหนื่อยขนาดนี้ หายใจเกือบไม่ออก ลิ้นรุ่นพี่โกะโจเลื้อยอย่างกับปากไหล ซ้ำฟันของรุ่นยังกระแทกกับปากล่างเขา ..ให้ไปสู้กับคำสาปสักตัวยังดีกว่า 

' ... ' เด็กหนุ่มหัวชมพูเดินโซซัดโซเซกลับที่ตัวเอง จูบหนักหน่วงทำให้หัวสมองหมุนเบลอ 

ไม่มีใครรู้เลยสักนิด ว่าหลังจากคืนนั้น ..เหตุการณ์นี้จะจุดไฟสปาร์กในใจใครบางคนเข้า

.

.

..

หลังจากวันนั้น ..ทุกอย่างก็ดำเนินตามปกติ อิทาโดริ ยูจิหยิบแซนด์วิชขนมปังก้อนยาวออกจากถุงกระดาษ.. ขนมปังที่เขาเห็นรุ่นพี่นานามินซื้อมากินบ่อยๆ เผอิญมีโอกาสได้ไปผ่านร้านนั้นพอดี ยูจิเลยเดินเข้าร้านไปซื้อแซนด์วิชแบบเดียวกับรุ่นพี่มากิน 

' อิทาโดริ ..แทนที่นายจะแบ่งเป็นชิ้นๆก่อนกิน นี่นายเล่นยัดเข้าปากเลย ' โนบาระมองเพื่อนร่วมกลุ่มยัดแซนด์วิชไซส์ยัด & ยาวเข้าปาก ..นอกจากจะกระเดือกนิ้วสุคุนะ นายคนนี้ยังจะกระเดือกแซนด์วิชไซส์เท่าขนมปังฝรั่งเศส 

แน่นอนว่าไม่มีทางกระเดือกรวดเดียวหมด ต้องค่อยๆกัดไปทีละคำ โนบาระนึกถึงม้วนโรลซูชิ.. แต่แซนด์วิชนี่ใหญ่กว่าหลายเท่า 

' อร่อยมั้ยหา~~~ '  

น้ำเสียงยียวนตามด้วยใบหน้าหล่อคมเจ้าของผมสีขาวตัดสั้นชะโงกออกมาจากช่องหน้าต่าง กรอบแว่นสีดำบนจมูกโด่งสัน รุ่นพี่โกะโจ ซาโตรุยืนเท้าคางบนกรอบหน้าต่างอะลูมิเนียม ..รุ่นพี่โกะโจรู้ว่าต้องโผล่มาตรงไหนถึงจะเจอโต๊ะของเขา 

' อุ๊นอี๊โอะโอ ? ' พูดทั้งๆที่แซนด์วิชยังคาปาก ยูจิเงยหน้า.. สายตาไปปะเข้ากับเนตรสีฟ้าใสคมกริบมองลอดภาพแว่นกันแดด ..แล้วก็เลื่อนสายตาลงมองที่กลีบปากวาวของรุ่นพี่โกะโจ 

พอเห็นแล้วก็นึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น..

พอคิดแล้วก็รีบก้มหน้าลง ..ไม่กล้าสบตา ผิวแก้มขึ้นสีแดงระเรื่อ เพ่งสมาธิจดจ่อกับการเขมือบแซนด์วิช

' ไง โนบาระ ฟุชิงุโระ ยูจิคุง ~ ' รุ่นพี่เกะโทเอ่ยทักรุ่นน้องพลางเอ่ยถามถึงภารกิจก่อนหน้านี้ 

โกะโจเท้าคางแล้วเหล่มอง มุ่นคิ้วเมื่อรุ่นน้องเมินไม่พูดอะไรกับเขาสักคำ เอาแต่ก้มหน้าก้มตากินแซนด์วิชลูกเดียว 

' ... ' 

..แซนด์วิชนั่นมันน่าสนใจกว่าเขา !?

ปึด 

มือใหญ่ยื่นไปจับปลายแซนด์วิช จัดการหักมันคาครึ่ง ยูจิเบิกตาพบว่าอีกครึ่งชิ้นของเขาอยู่ในปากรุ่นพี่โกะโจไปแล้วเรียบร้อย 

' อ๋อ(ขอ) '  รุ่นพี่โกะโจบอกเขาพร้อมกับเชิดหน้า มุมนี้ขับเน้นปลายคางกับสันกรามได้ชัด ร่างสูงตวัดตัวไปให้พ้นจากกรอบหน้าต่าง พอคุยธุระเสร็จก็เดินล้วงกระเป๋ากางเกงตามเกะโท สุงุรุไป 

สองหนุ่มเดินคุยระหว่างทาง ' ..ฉันคิดถูกที่จัดงานคาราโอเกะ นายดูกวนตีนรุ่นน้องน้อยลง ' เกะโทว่า ปรายตามองเพื่อนหัวหงอกกำลังเคี้ยวแซนด์วิช แจ่บๆ  

' เหรอ ? ' 

' ปกตินายต้องต่อล้อต่อเถียงกว่านี้.. ' 

' ก็ฉันกินแซนด์วิชอยู่ ' 

' ... ' 

.

.

.

..

ในวันถัดมา..

' ผมลองกินแซนด์วิชที่นานามินซื้อกินบ่อยๆแล้วนะ อร่อยมากเลยล่ะ! '

เสียงเริงร่าที่แสนจะคุ้นหู ทำให้รองเท้าหนังสีดำมันปลาบกำลังเยื้องย่างชะงัก.. โกะโจ ซาโตรุที่เดินกอดคอเพื่อนอยู่ถึงกับต้องเปลี่ยนเส้นทางการเดิน สายตาไปหยุดตรงโต๊ะหินใต้ต้นไม้ 

อิทาโดริ ยูจิกับนานามิ เคนโตะ 

พอเห็นภาพนั้นก็เหมือนโดนสะกิดต่อมบางอย่าง สองเท้าปราดเข้าหาก่อนจะหย่อนตัวนั่งตรงกลางอย่างไร้มารยาทที่สุด

' ฮาย~ ' 

นานามิ เคนโตะชักสีหน้าไม่พอใจ อิทาโดริ ยูจิกะพริบตาปริบๆ ส่วนเกะโท สุงุระยืนอยู่ห่างๆ ..แอบเหงื่อตก 

' นานามิ~ ไม่ได้เจอกันนาน โอ๊ย คิดถึง ~ ' แขนยาวๆตั้งท่าจะเอื้อมไปสัมผัสที่ไหล่ แต่รุ่นน้องหนุ่มผมบลอนด์ขยับตัวหนีรังเกียจ 

' ไปไกลๆครับ ' 

' ... ' 

ยูจินั่งเงียบมองสองรุ่นพี่พูดคุยกัน เด็กหนุ่มมองริมฝีปากขยับไหว.. ริมฝีปากของโกะโจ ซาโตรุ 

สะดุ้งในใจเมื่อนัยน์ตาสีฟ้าปรายมามอง ..แววตาประหลาดทำให้ยูจิร้อนวูบวาบเหมือนวัวสันหลังหวะ.. 

' ..หน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรือไง ? ' น้ำเสียงยียวนพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก 

รุ่นพี่รู้ว่าเขามองอยู่..

♪ ~ 

เสียงมือถือดังขึ้น เนื้อผ้าบริเวณกระเป๋ากางเกงสั่นสะเทือน ยูจิล้วงมือถือขึ้นมา ' ฮัลโหลคุกิซากิ? ' พูดคุยแป๊บๆเด็กหนุ่มก็ลุกขึ้น ' ผมขอตัวก่อนนะครับ คุกิซากิโทรมาตาม ' ยิ้มแย้มค้อมตัวจากตามประสาเด็กมารยาทดี 

.

.

.

สองเท้าวิ่งตึกๆ เมื่อเลี้ยวเข้าหัวมุมก็พบกับขายาวๆเข้ามาขวางกั้น ขานั้นยันกำแพงอิฐไว้ ..ยูจิที่วิ่งด้วยความเร็วสูงถึงกับต้องเบรกเอี๊ยด 

ร่างสูงโปร่งในชุดเครื่องแบบสีดำลอยลงมาอย่างช้าๆ สองมือยังสอดเข้ากระเป๋ากางเกง เท้าซ้ายหย่อนแนบสนิทกับพื้น คนอายุน้อยกว่าถูกเจ้าของขายาวๆต้อนเข้ามุม 

เงาของรุ่นพี่โกะโจทาบทับตัวเขาจนมิด ..เหวอ อย่างกับอยู่ต่อหน้าเสาไฟฟ้า 

จะว่าไปท่านี้มันคุ้นๆ.. มันเหมือนฉากในมังงะโชโจที่ยืมเพื่อนผู้หญิงอ่าน ..

อ๋อ ท่าคาเบะด้ง!

แต่ใช้เท้าแทนใช้มือ 

..

' นายยังไม่ได้ให้คำตอบฉัน '

รุ่นพี่ชิงบอกก่อนที่เขาจะถาม คนตัวสูงงอเข่าตัวเองเพื่อขยับร่างกายให้ใกล้ชิดกันมากขึ้น รุ่นน้องหนุ่มมุ่นคิ้วงุนงง 

' นายมองอะไร ? ' 

ถึงบางอ้อ.. อ้าปากค้างน้อยๆ 

' มอง - อะไร ? ' เอ่ยถามเน้นเสียงชัด ..เสียงโหดเหมือนโกรธศัตรู 

' มอง.. มองปากของรุ่นพี่ '

ตอบตะกุกตะกักเล็กน้อย แต่คำตอบของคนซื่อก็ยังคงซื่อตรงเสมอ ดวงหน้าทะมึงถึงของรุ่นพี่โกะโจก็ค่อยๆผ่อนคลายลง ริมฝีปากวาดโค้งขึ้นอย่างคนปิดไม่มิด 

' มอง มองทำไม ? ' เสียงแบบ.. ฟังก็รู้ว่าแสร้งทำเป็นเคร่ง 

' ปากรุ่นพี่มัน.. สวยดีครับ ' 

' ... ' 

โกะโจเบิกตากับคำชมที่แปลกประหลาดที่สุด 

' ปากสวย กระจับได้รูป ..วาววับดีครับ ' พอได้หลุดปากก็เริ่มชมไม่หยุด แต่ยูจิยังมีสติพอระงับตัวเองไม่ให้หลุดว่าเขานึกถึงตอนที่จูบ 

แม้จะซื่อ แต่ก็รู้ว่าอะไรควรพูดไม่พูด 

โกะโจแตะริมฝีปากของตัวเอง ' ..นายชอบปากฉันมากเลยนะเนี่ย ' หนุ่มรุ่นน้องยิ้มแฮะๆ  

' ชอบจนอยากสัมผัสมันมั้ย ? ' ใบหน้าคมโน้มลงมาใกล้ชิด ..มันกะทันหัน มันทำให้ยูจิเผลอดันศีรษะตัวเองไปข้างหลัง 

สัมผัส? เดี๋ยว? ..เอามือแตะ? 

ยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อ.. รุ่นพี่ไม่รอคำตอบจากเขา ..ยูจิพบว่าริมฝีปากของตัวเองถูกกดแนบสนิท

.

.

.

.

.

หลังจากนั้นพวกเขาสองคนก็ลักลอบจูบกันทุกครั้งที่มีโอกาส ..รับรู้ได้โดยไม่ต้องมีใครอธิบายอะไรว่าเรื่องพวกนี้ต้องเก็บเป็นความลับ 

ร่างของยูจิถูกดันแนบชิดกับผนัง หลังจากจูบมาราธอนหลายนาที.. เปลือกตาเปิดปรือปรอย ..เคลิบเคลิ้ม ก่อนจะสะดุ้งเฮือก

" ..รุ่นพี่ ? " 

ตกใจเมื่อมือใหญ่ล้วงเข้าไปในขอบกางเกง ยูจิออกแรงผลักไหล่ของฝ่ายตรงข้ามโดยอัตโนมัติ นัยน์ตาสีทองเบิกโพลงพร้อมกับผิวแก้มแดงซ่าน 

เคยแต่จูบกัน ..ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน ..เลยรู้สึกว่าเกินขอบเขต 

" โอ๊ะ.. ขอโทษที " กระซิบขอโทษอยู่ข้างหู " มันเผลอ.. " ยูจิที่ก้มหน้าอยู่เลยไม่รู้ว่ารุ่นพี่มองเขาด้วยสีหน้าแบบไหน 

..จะว่าไป นี่ครั้งแรกรึเปล่าที่รุ่นพี่ขอโทษเขา ?

พอเงยหน้าขึ้นก็พบใบหน้าคมผิวหน้าขึ้นสีระเรื่อ ..รุ่นพี่โกะโจผิวขาวกว่าเขามาก มันเลยเห็นชัด ..ลมหายใจของรุ่นพี่มันหอบฮักเล็กน้อย 

เทียบกับครั้งแรกที่เจอกัน ..ใบหน้าที่ยียวนกวนประสาท ..ดูอ่อนลงมาก 

" ผมต้องไปแล้ว.. "

" ..อือ " รุ่นพี่ว่าง่ายผิดปกติ พอยูจิจะก้าวเท้าเดินออกใบหน้าหล่อคมก็ก้มมาจูบแก้มเขาไปที 

" ? " 

แอบสะดุ้งอยู่ในใจ ยูจิเอามือลูบแก้ม ฝ่ามือใหญ่โบกมือบ๊ายบาย.. 

" แล้วเจอกันใหม่ " 

..

เจอกัน 

แล้วจูบกันอีกที 

.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++