"น้องเมลเดี๋ยวแก้ตรงนี้ให้พี่ด้วยนะคะ"

"น้องเมลครับงานนี้เอาวันนี้ก่อนบ่ายสามนะครับ"

"เมลตรงนี้ยังไม่ค่อยดีเลยช่วยแก้ให้พี่หน่อยน้าพี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว"

น้องเมล น้องเมล น้องเมล

อีเหี้ย!!!

บัดซบทั้งหมด!!! ทำไมเขาต้องมาอยู่บริษัทเฮงซวยนี่ด้วย ไม่สิ บริษัทไม่ได้เฮงซวยแต่เพื่อนร่วมงานเฮงซวยทั้งหมด ไม่รู้ไปทำกรรมอะไรไว้นักหนามันถึงได้ลงเอยด้วยการที่โดนจิกหัวใช้งานแก้งานของเพื่อนร่วมงานตั้งแต่เริ่มเข้ามาทำงานวันแรก จนตอนนี้เวลาผ่านมาแล้วหลายปียังไม่เลิกทำนิสัยแบบนี้กับเขาเลย การที่กลายเป็นคนที่ยอมให้คนอื่นจิกหัวใช้ตั้งแต่แรกแล้วยอมมาตลอด วันนึงถ้าเราไม่ยอมแล้วอาละวาดออกไปเราจะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวทันที ยกตัวอย่างเช่นตอนนี้ที่เขากำลังจะทนไม่ไหวและกำลังจะระเบิดอารมณ์ออกมา

3

2

1

“ทำไมพวกพี่ไม่รู้จักทำเองบ้างล่ะครับ” เขาพูดออกไปแล้วและกำลังสั่นด้วยเหตุผลไม่ว่าจะกลัวหรือโกรธก็ตามที แต่ตอนนี้เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

“อ้าว ทำไมพูดแบบนี้ล่ะน้องเมล”

“นั่นสิน้องเมลงานมันไม่ได้หนักหนาสาหัสเลยนะทำไมต้องพูดแบบนี้กับพวกพี่ด้วย” รุ่นพี่ของกลุ่มเพื่อนร่วมงานของเขาพูดขึ้นมา ทำให้พวกที่เหลือต่างพูดรุมเขาเหมือนเขาเป็นคนผิดทุกทางไม่ว่าจะพูดอะไรออกไป

“เป็นแค่โอเมก้ามีงานให้ทำก็บุญหัวแล้ว”

“....”

“....”

ประโยคนี้อีกแล้ว...

ไม่ว่าเขาจะย้ายไปทำงานที่ไหนหรือสมัครงานที่ไหนก็มักจะได้ยินคำนี้เสมอ ทำไมกันนะ เป็นโอเมก้าแล้วทำไม เป็นโอเมก้าแล้วมันไม่มีสิทธิ์จะหมดความอดทนหรือยังไง พอกันทีกับเพื่อนร่วมงานแบบนี้เดี๋ยวจะทำให้ดูว่า

โอเมก้าก็ไม่ได้ยอมคนเสมอไป