ตอนที่ 3 มันต้องคุ้นชินขนาดนี้เลยเหรอครับ

 

การฝึกฝนเพื่อให้เป็นนักแสดงหนังอีโรติกขั้นเทพของผม กำลังดำเนินไปตามที่พี่ปลื้มแนะนำ แม้ผมจะยังงงอยู่ แต่ผมก็ทำตามแต่โดยดี เพราะกลัวโดนพี่ปลื้มดุ แล้วผมก็อยากจะเล่นให้ได้เสียที ทุกคนจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลาเพราะผมอีก

พี่ปลื้มให้ผมอยู่คอนโดกับเขาอีกสองวัน ตามที่บอกไว้ เพราะอยากให้ผมคุ้นชินกับเขา เวลาแสดงจะได้ไม่ต้องเขิน ยังโชคดีที่ว่าพี่ปลื้มไม่ได้ให้ผมแก้ผ้าหมดแบบที่บอกไว้ ยังมีเสื้อกล้ามของเขาให้ใส่ แต่ด้วยไซซ์ที่ต่างกันมาก มันก็ดูแล้วเหมือนผมขโมยเสื้อพ่อมาใส่มากกว่า

“เริ่มชินขึ้นบ้างรึยัง”

พี่ปลื้มถาม หลังจากผมใช้ชีวิตในห้องเดียวกับพี่ปลื้มมาหลายชั่วโมง ผมเองก็พยักหน้ารับ ทั้ง ๆ ที่ในความจริงแล้ว ตอนที่ผมอยู่ในห้องนี้ พี่ปลื้มก็ให้ผมทำตัวตามสบาย ผมเลยนั่งดูทีวีเล่น ไม่ได้เอาตาไปมองร่างกายพี่ปลื้ม ที่ตอนนี้มีแค่กางเกงบ็อกเซอร์เลยด้วยซ้ำ

แล้วมันจะเอาอะไรมาชินล่ะครับ

“ดี งั้นมาลองเข้าบทกัน”

“ได้ครับ”

ผมทำตามอย่างว่าง่าย ยังไงผมก็มาที่นี่เพื่อเรียนรู้วิชาอยู่แล้ว ดังนั้นไม่ว่าพี่ปลื้มจะบอกอะไร มีเหรอผมจะปฏิเสธ

พี่ปลื้มพาผมไปที่โต๊ะกินข้าว แล้วอุ้มผมขึ้นนั่งด้านบน ผมเข้าใจทันทีว่าพี่ปลื้มจะใช้โต๊ะนี้แทนโต๊ะของท่านประธาน

เห็นแบบนั้นผมก็กำลังจะเริ่มบทพูด ตั้งแต่ขัดขืนไม่ยอมให้ท่านประธานมาถูกเนื้อต้องตัว แต่จู่ ๆ พี่ปลื้มก็เป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน แต่พี่ปลื้มดันตัดบทพูดตอนแรกออกจนหมด แล้วตัดเข้าช่วงพีกเลย

“ฉันจำตรงนี้ของเธอได้”

“อ๊ะ”

ผมร้องออกมาตรงกับบท แต่ในใจคือไม่ได้ตั้งใจร้องตามบทสักนิด ที่ร้องออกมาแบบนี้เพราะตกใจล้วน ๆ ก็จู่ ๆ พี่ปลื้มก็ตัดเข้าส่วนสำคัญแล้วเลิกเสื้อผมขึ้น ก่อนจะจับขาผมกางออก

พี่ปลื้มค่อย ๆ เอาหน้าลงมาที่ส่วนล่างของผมเหมือนวันที่แสดงด้วยกันวันนั้น แต่ที่ต่างออกไปคือวันนั้นมันมีกางเกงในเซฟ แต่วันนี้มันไม่มีอะไรเลย ตอนนี้พี่ปลื้มกำลังหายใจรดแก่นกายของผมแบบตรง ๆ เลยละ

“อื้อ”

ผมกัดปากแน่น เมื่อมือของพี่ปลื้มเลื่อนมาจับก้นของผม ตอนนี้ใจผมมันเต้นตุบตับ ตื่นเต้นว่าพี่ปลื้มจะทำอะไรต่อ แต่สุดท้ายก็พบว่าพี่ปลื้มไม่ทำอะไรเลย แถมยังลุกขึ้นแล้วปล่อยเสื้อกล้ามให้ร่วงลงมาคลุมช่วงล่างของผมไว้

“ดูเริ่มชินที่ต้องแก้ผ้าอยู่ด้วยกันแล้ว แต่เหมือนจะยังไม่ชินสัมผัสเท่าไรนะ”

“เอ่อ คงงั้นมั้งครับ”

“งั้นควรจะทำให้ชินสัมผัสกันด้วย ไม่งั้นจะตกใจจนเป็นแบบนี้อีก”

“ยังไงเหรอครับ”

พี่ปลื้มไม่ตอบ แต่เดินไปทำงานต่อ ทำเอาผมงงเป็นไก่ตาแตก สุดท้ายผมก็ได้แต่ปีนลงจากโต๊ะ แล้วไปนั่งดูทีวีต่อ

 

 

ผมอยู่กับพี่ปลื้มจนถึงบ่ายสามโมง พี่ปลื้มก็พาผมมาที่ห้อง มาเอาของใช้ที่สำคัญ จากนั้นก็กลับไปที่คอนโดของพี่ปลื้มใหม่ ระหว่างทางพี่ปลื้มก็พาผมแวะกินข้าว แถมยังเลี้ยงข้าวผมด้วย ระหว่างที่อยู่ในร้าน พี่ปลื้มก็เทกแคร์ผมดีมาก ๆ ทำเอาผมแอบสับสนเหมือนกัน ว่าตกลงพี่ปลื้มเป็นคนดุ หรือคนใจดีกันแน่

กินข้าวเสร็จ พี่ปลื้มก็พาผมกลับมาที่ห้อง แล้วบอกให้ผมอาบน้ำ แต่พอผมจะเดินเข้าห้องน้ำ พี่ปลื้มก็ทำท่าเหมือนจะเดินเข้าเหมือนกัน เราเลยยึกยัก ๆ กันอยู่หน้าห้องน้ำแบบนั้น

“ทำไมไม่เข้าไปล่ะ”

“พี่ปลื้มอาบก่อนก็ได้ครับ”

“ไม่ต้อง อาบพร้อมกันเนี่ยแหละ”

“ฮะ”

“มันจะแค่มองให้ชินไม่ได้แล้วละ มันควรจะสัมผัสให้ชินด้วย”

พูดจบพี่ปลื้มก็พาผมเข้าไปในห้องน้ำทันที

 

การต้องทำความคุ้นเคยกันด้วยการอาบน้ำด้วยกันก็ว่าเป็นเรื่องน่าหนักใจสำหรับผมแล้ว พอยิ่งได้มารู้ว่าไม่ใช่แค่อาบธรรมดาที่ต่างคนต่างอาบ แต่ยังต้องแช่น้ำในอ่างด้วยกันด้วย มันยิ่งทำให้ผมทำตัวไม่ถูก แต่ถึงอย่างนั้น พี่ปลื้มก็ทำหน้าที่เจ้าของห้อง เป็นคนนำให้ผม ด้วยการนำลงไปในอ่าง

“มาสิ”

หลังจากพี่ปลื้มลงอ่างไป ผมก็มัวแต่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่แบบนั้น จนสุดท้ายพี่ปลื้มก็เลยต้องเรียกผมอีกครั้ง คราวนี้ผมได้สติแล้วพยักหน้ารัว ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ตามลงไปในอ่าง

ตอนแรกผมก็จะนั่งคนละฝังกับพี่ปลื้ม แต่พี่ปลื้มดันจับให้ผมมานั่งลงตรงกลางหว่างขาของตนเอง ก่อนจะจับให้ผมเอนกายไปพิงอกของตนเองไว้

“อ่านบทครบแล้วใช่ไหม”

“ครับ”

“จำได้รึเปล่าว่ามีฉากในอ่างด้วย”

“จำได้ครับ”

ผมนึกถึงฉากที่ได้อ่านไปแล้วก็หน้าร้อนขึ้นมา มันมีฉากที่ผมจะต้องลงอ่างกับพี่ปลื้ม แต่ในบทมันไม่ใช่แค่การลงอ่างเฉย ๆ แต่เรายังมีเซ็กซ์กันในอ่างอย่างร้อนแรงอีกด้วย

“จริง ๆ อยากให้ฝึกฉากนั้นไว้เลย แต่คิดว่าค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า”

“ขอบคุณครับ”

ขอบคุณที่ปรานีผม แค่นี้ผมก็เกร็งจะแย่อยู่แล้ว

 

ผมนั่งแช่อ่างกับพี่ปลื้มอยู่สักพัก ตอนนี้หายเกร็งแล้ว แล้วก็รู้สึกผ่อนคลายจนเผลอเอนกายทิ้งน้ำหนักพิงอกพี่ปลื้มไปแล้ว แต่พี่ปลื้มก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมเลยยิ่งได้ใจ ปล่อยตัวให้นอนเคลิ้มเหมือนจะหลับ แต่ก็ต้องสะดุ้งเพราะสัมผัสจากมือใหญ่ ที่แตะลงบนต้นขาของผม

พี่ปลื้มไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ลูบมือไปตามต้นขาของผม ผมพยายามทำความเข้าใจว่านี่คือการฝึกให้ร่างกายเคยชิน แต่ตอนนี้มันก็ยังเขินมาก ๆ อยู่ดี ยังไงพี่ปลื้มก็เป็นคนที่รูปร่างหน้าตาภายนอกตรงสเป็กผม พอมาโดนลูบ ๆ แบบนี้มันก็อดหวั่นไหวไม่ได้

“ได้ลองนับ ๆ ดูไหม ว่ามีฉากที่ต้องทำแบบนี้กันประมาณเท่าไร” ปากพี่ปลื้มถาม แต่มือยังลูบอยู่

“ไม่ได้นับเลยครับ แต่ก็เยอะมากเลย”

หนังที่เราเล่น มันไม่ใช่หนังเข้าโรง แต่เป็นหนังที่ลงในแอป ความยาวก็ค่อนข้างมากกว่าหนังปกติหลายเท่า ลำพังแค่หนังอีโรติกปกติก็มีฉากอย่างว่าเยอะแล้ว แล้วกับความยาวเท่านี้ จะเรียกว่านับไม่ถ้วนก็ไม่น่าจะไม่ผิดนัก

“เพราะมีฉากแบบนั้นเยอะ บทมันเลยพยายามให้มีหลายที่หลายท่า เพราะกลัวคนเบื่อ แต่นอกจากบทที่จะไม่น่าเบื่อ คนเล่นก็ต้องเล่นเข้าถึงอารมณ์ด้วย”

“ครับ พี่โด้ก็บอกผม แต่มันยากมากเลย”

“ไม่เคยมีเซ็กซ์เหรอ”

“อ่า ครับ”

ผมยอมรับแบบง่าย ๆ ไหน ๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ผมคิดว่าผมต้องบอกปัญหาของผมให้พี่ปลื้มได้รับรู้ จะได้ช่วยผมแก้ไขได้ตรงจุด ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้พี่ปลื้มกำลังทำหน้ายังไง ผมรู้แค่ตอนนี้อ้อมแขนของพี่ปลื้มเหมือนจะรัดผมมากขึ้นนิด ๆ

“เห็นทีแบบนี้น่าจะต้องฝึกเยอะแล้วละ”

“ครับ อื้อ”

ผมตอบรับ แต่จู่ ๆ พี่ปลื้มก็เอาหน้ามาไซ้ที่ซอกคอของผม มือหนาก็เลื่อนจากต้นขาของผมมาที่แก่นกายของผม ภาพในวันนั้นที่พี่ปลื้มมาช่วยจนผมเสร็จคามือพี่ปลื้มก็ย้อนกลับมาในหัวผมอีกครั้ง แค่คิดขึ้นมา แก่นกายของผมมันก็ตั้งชันแบบง่าย ๆ

“ไวสัมผัส แถมยังแตกง่าย แบบนี้ถ้าเข้าฉากด้วยกัน ไม่เผลอแตกนับครั้งไม่ถ้วนเหรอ”

“ขอโทษครับ ผมไม่ค่อยชินเวลามีคนจับ”

“ไม่ต้องขอโทษ ไม่เป็นไร กูจะทำให้มึงชินมากขึ้น”

“อึก”

พูดจบ มือหนาก็เลื่อนมาบีบยอดอกของผม ขณะที่อีกข้างก็เริ่มสาวแก่นกายของผม แบบไม่ทันให้ผมได้ตั้งตัวเลยสักนิด ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วไม่ต่างจากวันนั้นเลย

“ไม่ต้องเกร็ง ปล่อยตัวสบาย ๆ แล้วซึมซับความรู้สึกที่ได้รับให้ได้มากที่สุด”

“อึก ครับ”

ผมพยักหน้ารับ จากนั้นพี่ปลื้มก็จูบลงบนต้นคอผม ทำเอาขนผมลุกซู่ ลำพังแค่พี่ปลื้มใช้มือให้ มันก็รู้สึกเสียวมากอยู่แล้ว แล้วพอยิ่งมาโดนเล้าโลมแบบนี้ มันยิ่งทำให้ผมเสียวขึ้นไปใหญ่

ผมดื่มด่ำกับสัมผัสที่พี่ปลื้มมอบให้ แต่มันก็ใช้เวลาไม่นาน ร่างกายของผมก็กระตุก ก่อนจะปลดปล่อยออกมาง่าย ๆ อีกแล้ว

“อื้ออ”

“นานกว่าวันนั้นนิดเดียว”

“ก็ผม...”

“ไม่เป็นไร แค่นี้ก็เก่งแล้ว”

ผมกำลังจะแก้ตัว แต่จู่ ๆ พี่ปลื้มก็เอ่ยชมผมขึ้นมา ทำเอาผมไปไม่เป็น ก็ปกติพี่ปลื้มดุจะตาย พอมาพูดชมแบบนี้มันก็อดรู้สึกแปลก ๆ ไม่ได้เลยแฮะ

หลังจากผมเสร็จ พี่ปลื้มก็พาผมไปล้างตัว แล้วอาบน้ำให้ผม ที่ต้องใช้คำว่าอาบให้ เพราะมือหนาของพี่ปลื้มทำหน้าที่ลูบไล้ถูสบู่ให้ผมทุกซอกทุกมุมจริง ๆ บอกเลยว่าไม่ชินมือก็ให้มันรู้ไป

“ขอบคุณครับ”

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็กล่าวขอบคุณพี่ปลื้ม ก่อนจะเดินนำออกจากห้องน้ำไปก่อน กำลังจะเดินไปหาเสื้อผ้าใส่ แต่พี่ปลื้มที่เดินตามออกมาก็เรียกไว้ก่อน

“ไจ๋”

“ครับ”

“ใส่แต่เสื้อกล้ามพอนะ”

“ฮะ ทำไมเหรอครับ”

“เพื่อให้เราคุ้นเคยกันมากขึ้น คืนนี้เราน่าจะลองนอนกอดกันดู”

“อ่า”

“ดีไหม”

“ดี มั้งครับ”

แล้วพูดมาขนาดนี้ ผมตอบอย่างอื่นได้รึไงล่ะ

 

 

 

 

-----------------------------------------------------------

เรื่องนี้จะค่อยเป็นค่อยไปหน่อยนะคะ เพราะลำพังพี่ปลื้มก็รีบมากแล้ว ถ้าเรารีบอีก กลัวน้องไจ๋ตกใจหนัก แฮร่

#ไหนว่าจะไม่เสียบกัน