Day 0

ผมนั่งฟังบรรยายของค่ายดังที่จัดหาผู้เข้าแข่งขันรายการ มองไปรอบๆ ห้องมีแต่ไอดอลคนดังและนักแต่งเพลงมากหน้าหลายตา บางคนก็รู้จักกันดีในวงการบันเทิง บางคนก็เป็นคู่แข่งในการทำเพลง ผลงานไม่ดี ผลงานไม่เด่นคงไม่ได้อยู่ในนี้หรอก

เช่นเดียวกับผม ผมไม่ใช่นักแสดง ดารา ไอดอล นักร้อง หรือเน็ตไอดอลผู้โด่งดัง เป็นคนธรรมดาที่มีฝีมือการแต่งเพลง แต่ก็ไม่ได้แต่งให้ใครง่ายๆ หรอกครับ ผมไม่ได้หยิ่งนะ แต่เพราะผมยังเรียน และยังไม่พร้อมทำงาน

เมื่อปลายปีก่อน ‘เจได’ ไอดอลชื่อดังที่เป็นเพื่อนของผม ขอร้องให้แต่งเพลงให้กับอัลบั้มของเขา มีหรือที่ผมจะพลาดเพื่อนสนิททั้งทีขอเพลงมาเราก็จัดให้ แต่ใครจะคิดว่าเพลงในอัลบั้มดังกว่าเพลงไตเติ้ลซะอีก ผมจึงโดนเรียกตัวและจับเซ็นสัญญาต่างๆ กับค่ายของเพื่อนผม และออกเพลงให้นักร้องไปหลายคน

แต่พอกลางปีนี้ผมขอหยุดผลงานเพลง ผมก็คงจะได้พักสมองแล้วละ ผู้จัดการตัวดีดันเอาผมเข้าร่วมรายการใหม่ของช่องดัง ตอนแรกก็ขอร้องอยู่หลายวัน ผมอยากพักแต่เห็นแก่หน้าตาบริษัทผมจึงต้องมา

ตอนแรกก็ดีใจเล็กน้อยที่ต้องแต่งเพลงกับเพื่อนสนิทตัวเอง แต่พอฟังกติกาเมื่อสักครู่ก็ต้องหน้าเสียเพราะจะสลับค่ายเพลงเพื่อปรับเปลี่ยนแนวเพลงของแต่ละคน ผมมองค้อนผู้จัดการไปอย่างน่ากลัว จนเขาต้องยกมือขอโทษขอโพย

“รายการของพี่ไม่มีอะไรมาก ถ่ายติดกันสามสิบวัน ไหวละเนอะ รายการจะออกอากาศอาทิตย์ละหนึ่งตอนรวมทั้งหมดสิบสองตอน”

เสียงทุกคนดูไม่พอใจกับสามสิบวันแบบไม่มีวันพัก และผมก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ไม่ใช่กับเพื่อนสนิทผมที่นั่งข้างหน้าผม ตอนนี้ไฟในตัวมันกำลังลุกอยากทำอะไรก็ต้องรีบทำ แต่สำหรับผมหากได้ทำกับมันเพลงในหัวมีเต็มอย่างแน่นอน

“อย่างที่พี่บอกเนอะ นักแต่งเพลงจะต้องเปลี่ยนค่ายไปอยู่กับนักร้องคนอื่นๆ ไม่ได้อยู่กับค่ายตัวเอง วันนี้พี่ก็อยากประกาศเลยละกันเนอะ จะได้เตรียมตัวเตรียมใจ”

พี่ตูน เป็นผู้จัดของรายการนี้เขาดูมีความสุข เพราะเขาเชื่อว่ารายการนี้ต้องดี และดัง จนใครๆ ก็ต้องพูดถึง เพราะเขาเป็นคนที่หยิบจับอะไรก็ดังพลุแตก พอมาถึงตรงนี้ก็ถือว่าได้ลองอะไรใหม่ๆ บ้าง

“ไม่เอาดีกว่า อาทิตย์หน้าพี่จะส่งกระเป๋าเดินทางไปให้ทุกคน กระเป๋าแต่ละคนจะไม่เหมือนกัน แต่จะมากันเป็นคู่ๆ พี่ว่าน่ารักเนอะ กระเป๋าของพี่จะได้ตีตลาด”

เสียงขำดังขึ้น ไม่ได้มีใครค้านอะไรก็จบการประชุม ผมรีบดึงตัวผู้จัดการคนดีของผมออกมาทันที อยากจะเอาหนังสือเรียนที่เตรียมมาด้วยฟาดสักทีสองที เห็นว่าเป็นผู้จัดการหรอกนะ ผมจึงไม่ทำอะไร ทำได้แค่ขู่ให้กลัวแค่นั้น

“เอาน่าภีม มึงก็โหดเกินไปละ แค่เดือนเดียวสนุกๆ”

เจไดรีบดึงตัวผมให้หยุดการกระทำคุกคามเพื่อนร่วมงานทันทีที่เห็น เอาจริงผมก็ทำแกล้งไปงั้นละ แกล้งพี่ผู้จัดการสนุกจะตาย จริงๆ รายการนี้ได้ค่าตัวเต็มๆ ไม่ผ่านใคร เพราะเหนื่อยทุกคน ส่วนคนที่ชนะได้เงินรางวัลหนึ่งล้านบาทพร้อมรถหรู แบ่งกันไงละทีนี้

“พี่ซีเกมส์!!!” เจไดตะโกนเรียกใครสักคน ที่กำลังเดินกับผู้จัดการตัวอ้วน พอรู้ว่าใครเรียกก็หันหลังเดินกลับมา

มองไปหน้าตาหล่อเหลาใช้ได้ แต่ไม่คุ้น เหมือนไม่เคยเจอที่ไหน ถ้าเข้ามาแข่งขันที่นี่ได้ก็ต้องมีชื่อเสียงอยู่สักนิด

หรืออาจจะเป็นคนดังที่ผมไม่รู้จักก็ได้

“กลับมาไทยเมื่อไหร่? ผมเห็นแค่ข่าวแต่ไม่ได้ตาม” เพื่อนสนิทผมพูดเป็นกันเองกับหนุ่มหล่อคนนั้น

“สักพักแล้ว คงอยู่ที่นี่ระยะหนึ่ง ได้มาโปรโมทที่ไทย” สงสัยเป็นศิลปินต่างชาติถึงว่าไม่ค่อยคุ้นหน้าคุ้นตา

พอมองไปใบหน้าก็ไม่ค่อยคล้ายคนไทยละ ดูจากการวางตัวและการแต่งหน้า ไม่ไปดังที่เกาหลีก็จีน หรือไม่ก็ญี่ปุ่น

ผมเป็นอันต้องหลบตาเมื่อสายตานั้นมองกลับมาอย่างหาเรื่อง ก็คนมันไม่รู้จักอะ ให้ทำยังไงละ

“เอ่อ…นี่เพื่อนผมครับ ชื่อภีม ไอภีมนี่พี่ซีเกมส์ วงสแควร์”

ผมยกมือไหว้แต่ตานั่นยื่นมือมาคล้ายจะทักทายแบบฝรั่ง มีหรือผมจะทำตาม ผมยกมือไหว้และกลับมาลากพี่จินผู้จัดการสาวหล่อที่กลัวผมฆ่าตลอดเวลา ปล่อยให้คนรู้จักเขาคุยกันไปเถอะ

ผมลองมองหันไปข้างหลังเล็กน้อย ก็เจอกันสายตาของคนเดิมที่ไม่หยุดมองสักที่คงจะคุ้นหน้าผมละมั้ง หรือไม่ก็ไม่ชอบขี้หน้าผม ขอละอย่าได้คู่กันเลย

และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่กระเป๋าเดินทางแห่งชะตากรรมจะมาส่ง รอรับอยู่หน้าบ้านก็มีพี่คนส่งคนหล่อคนเดิมเข้ามาส่งของ รีบแกะดูว่าข้างในจะเป็นสีอะไรและจะได้คู่กับใคร แต่คนอย่างพี่ตูนคงจับคู่ให้แปลกที่สุด

ผมถนัดแนวเพลงที่ฟังได้เรื่อยๆ อย่างเพลงที่แต่งให้เจไดก็เป็นเพลงอารมณ์กำลังหลงรัก แนวนี้ผมถนัดเลย เพลงเลยติดหูคนฟัง เพราะฟังง่ายและร้องตามได้เรื่อยๆ จนคนแต่งเพลงไตเติ้ลของอัลบั้มของเจไดมองตาค้อน วันนั้นผมเห็นอยู่

เปิดกล่องมาเป็นกระเป๋าสีเขียวดำ สวยใช้ได้และไซส์ใหญ่เหมาะแก่การเอาเสื้อผ้าไปหลายตัว ทุกคนจะได้ไปบ้านพักที่ทางรายการเตรียมไว้ให้ ผมก็ขอให้เป็นรุ่นน้องที่วางตัวดีๆ อย่างน้อง ‘เปาเปา’ นักร้องเสียงดีที่ทุกคนชอบ อ้อ!! ลืมไปรายการนี้เป็นของผู้ชายก่อนนะครับ ไม่มีผู้หญิงเห็นว่าจะทำซีซั่นสองเป็นผู้หญิง แสดงว่าต้องตีตลาดได้ดี

เมื่อสองสามวันก่อนมีการถ่ายภาพโปรโมทของแต่ละค่าย ผมรู้ว่าการถ่ายภาพก็ต้องแต่งหน้า พอแต่งหน้าผมก็ไม่ชอบแต่เจไดดูชอบเพราะมันจะได้ดูดีตลอดเวลา ผมเปิดดูภาพที่พี่จินส่งมาให้ ดูดีกว่าตัวจริงอีกนะ

พี่ซีเกมส์!!

เขาดูเป็นมือโปรมากๆ จากการถ่ายภาพคู่กับนักแต่งคู่ใจที่ผมเองก็ไม่รู้จัก อธิบายคร่าวๆ ใบหน้าของเขาโดดเด่น จมูกถูกวางอย่างลงตัวและถูกตำแหน่ง ปากเล็กสวยที่สีอมชมพู ดวงตาคมเข้มเหมาะกับใบหน้าจนหาที่ติไม่ได้ แต่สำหรับผม ผมหาเจอนะ

นิสัยไงละ!!

พูดถึงผมก็รีบค้นหาชื่อของเขาเพียงแค่พิมพ์สั้นๆ ก็ขึ้นมาให้กดเข้าดูหลายข้อความ มีทั้งดี ทั้งไม่ดี แต่อย่าไปสนใจขอแค่ดูก่อนว่า ตอนอยู่เกาหลีเป็นอย่างไร

เขาดังมากในวงการเกาหลี รูปภาพมากกว่าล้านรูปถูกวางไว้บนอินเทอร์เน็ต ข่าวมีแต่ข่าวดีๆ ยิ้มก็เก่ง และดูท่าทางจะเป็นคนที่มีมารยาท แต่ทำไมที่เห็นวันนั้นกับในข่าวมันถึงต่างกันนะ

วงการบันเทิงอะเนอะ!!

พูดถึงก็ขอดูผลงานเพลงที่ร้องมาหน่อยละกัน การเต้นแนวเพลงที่ร้อง แนวเพลงที่เต้น วิดีโอเกี่ยวข้องเยอะเป็นบ้า แต่ทำไมผมถึงไม่รู้จักเขานะ หรืออาจจะเพราะว่าผมไม่ค่อยฟังเพลงเกาหลีด้วยล่ะ ไม่ได้ไม่ชอบนะครับ แต่แค่เข้าไม่ถึงเท่านั้นเอง

“ตีสาม ตายแล้วขอบตา!!”

ผมดูวิดีโอเพลินจนลืมเวลานอน สมองก็ไม่มีเตือนว่าถึงเวลานอนแล้วนะ สนใจแต่วิดีโอที่อยู่ตรงหน้า แต่การเต้นที่อยู่ตรงหน้านี้ก็น่าสนใจมากเลยนะ เก่งจัง ร้องเพลงก็ดี ถือว่าน่าสนใจในระดับหนึ่ง

แนวเพลงที่ร้องเหมือนจะออกไปทางแร๊ปมากกว่า คิดแล้วก็ขนลุก ผมไม่ถนัดแนวนี้เลยยากมาก หากได้พี่ซีเกมส์ของน้องเจได มีหวังผมได้เป็นนักแต่งเพลงที่ห่วยแตกที่สุด

จากท่าเต้นเป็นพวกที่ชอบเต้นเป็นหัวโจกที่มีรายการบันเทิงเยอะพอสมควร อย่างว่าความหล่อของเขาทำให้ใครหลายๆ คนก็อยากรู้จัก แต่ไม่ใช่สำหรับผมอย่างแน่นอน

“จริงหรือเนี่ย!!!”

ผมทำหน้าตาเบื่อหน่ายกับเพื่อนรักที่มันดูตกใจกับภาพที่เกิดขึ้น มันดูชอบสีเขียวมากจนผมอยากยกให้มันไปเลย ทำไมต้องเป็นคนนี้ด้วย ผมว่ารายการต้องโกงกันแน่ๆ เพิ่งบอกไปเองว่าไม่ชอบ

“นี่เจได หยุดก่อนได้ไหม กูปวดหัวจะตายอยู่แล้ว!!” จะตายจริงๆ นะครับ

“กูดีใจอะ ที่มึงได้คู่กับพี่ซีเกมส์”

ใช่ครับ ได้ยินไม่ผิดหรอกครับ ผมคู่กับไอดอลเกาหลีคนนั้น และเหมือนเขาก็คงไม่พอใจอยู่เหมือนกันเพราะทำหน้าตาไม่สบอารมณ์ตั้งแต่ลากกระเป๋าเข้ามาแล้วละครับ

ส่วนเพื่อนรักผมก็ได้รุ่นพี่มือโปรอย่างค่ายแร๊ปมือดีไป มันก็ดีใจที่ได้เปลี่ยนแนวการร้องเพลง เพราะเบื่อแนวเพลงแบบนี้แล้ว

ขอโทษครับที่กูให้มึงไม่ได้เพื่อนรัก!!

“โอ๊ะ!! ซีเกมส์หนุ่มไทยที่มีชื่อเสียงในเกาหลี คู่กับนักแต่งเพลงชื่อดัง ไม่ทราบว่าทั้งสองรู้สึกยังไงบ้างครับ?”

กล้องสองสามตัวถูกจับมาที่ผมและเขา คือผมต้องตอบยังไง และมองไปที่พ่อหนุ่มไอดอลรอยยิ้มก็เผยออกมา ปลอมมากครับ เห็นหน้านิ่ง เย็นชาตั้งแต่เห็นกระเป๋าคู่กับผม แต่พอเห็นกล้องก็กลายเป็นคนละคนกันเลย

อย่าคิดว่ากูอยากอยู่กับพี่มึงมากหรอกนะ!!

“ก็ดีครับ ได้ลองเปลี่ยนอะไรใหม่ๆ คงต้องฝากตัวกับภีมมากๆ” เขาผายมือมาทางผม พร้อมกับไมค์ที่จับจ่อมาที่ปากของผม

“สำหรับผมก็ดีครับ อยากลองทำอะไรใหม่ๆ คงต้องฝากตัวกับ…พี่…ซีเกมส์มากๆ” ติดขัดทำไมวะ

พอพูดจบพิธีกรก็พูดต่อนิดหน่อยโดยมีเราสองคนเป็นฉากประกอบทางด้านหลัง คนข้างๆ ก็ยิ้มตลอดเวลา ชูสองนิ้ว จนน่ารำคาญตา

“ขี้ก็อป”

เมื่อพิธีกรไปสัมภาษณ์คู่อื่นต่อ เสียงเข้มๆ จากคนข้างๆ ก็พูดขึ้น ผมรีบหันไปมองทันที เพราะไม่รู้ว่าที่เขาหมายถึงคืออะไร เขาทำหน้าตากวนๆ และเล่นโทรศัพท์ต่อทิ้งปริศนาไว้ให้ผมที่งุนงงกับคำพูดนั้น

นี่ถ้าไม่เห็นแก่ชื่อเสียงของบริษัทมีหวังผมออกจากรายการไปแล้ว สามสิบวัน ไม่ผมก็หมอนี่ละที่ได้ตายกันไปข้างหนึ่ง

มองไปที่ผู้เข้าแข่งขันอื่นๆ ที่มีสีติดกระเป๋าทุกคนดูไม่เหมาะกับแนวเพลงที่ได้รับเลย แสดงว่าไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่ได้แบบนี้ แต่ก็ไม่อยากอยู่กับคนนี้อยู่ดี

“ทุกคนอีกสิบนาทีจะถึงบ้านพักแห่งแรก ภารกิจจะเริ่มพรุ่งนี้ขอให้ทุกคนเตรียมตัวให้ดี”

เสียงไมค์พูดดังจนทำให้หลายคนตื่น ผมมองออกนอกหน้าต่างที่มีวิวภูเขาทะเล เยอะไปหมด ดูจากแผนที่ ตอนนี้ผมอยู่ทางใต้ของประเทศไทย วิวสวยแบบนี้ทำให้สมองโล่งคิดเพลงได้ยาวๆ

“จิ๊”

เสียงเหมือนรำคาญจากคนข้างๆ เมื่อผมขยับตัว ผมรีบหันไปมองอย่างไม่พอใจ อะไรมันจะเกลียดผมขนาดนั้น ความเป็นจริงผมก็ไม่ได้ชอบขนาดนั้นหรอกครับ ไม่ต้องเกลียดผมก็ได้

“เอ่อ…พี่ชะ”

พูดไม่ทันจบประโยค เขาก็ยัดหูฟังใส่หูและปิดตาลง ไม่สนใจเสียงที่อยากทำความรู้จักจากผมที่อยู่ข้างๆ นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ นี่ขนาดยังไม่เริ่มเกมนะครับ

ผมไม่สนใจคนข้างๆ แต่แอบใช้มือจะทุบหน้าหล่อ จนคนที่นั่งข้างๆ มอง ผมก็ยิ้มแห้งๆ ไปไม่อยากให้เข้าใจผิดเดี๋ยวจะเล่นไม่จบเกมเอา

ผมหยิบสมุดที่ว่างเปล่าขึ้นมาค่อยๆ เขียนความรู้สึกของวันนี้ลงไป เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น บรรยากาศที่เจอ หรือแม้แต่คนข้างๆ ที่ไม่สนใจโลก สิ่งเหล่านี้จะช่วยทำให้ผมเอามาเขียนเพลงได้

จงจำไว้นะ!! ชนะกูจะเอารถอย่ามาแย่งกันนะไอหน้าหล่อ

ทำได้เพียงพูดในใจและแสดงอาการหมั่นไส้ใส่เบาๆ เพราะไม่กล้าทำอะไรมาก เดี๋ยวจะเป็นแอนตี้แฟน คำนี้ผมเรียนรู้มาจากคำศัพท์ของแฟนคลับเมื่อคืน

มันหมายถึงคนที่ไม่ชอบขี้หน้าศิลปินคนนั้นและชอบหาเรื่องใช่ไหมครับ ผมเข้าใจถูกใช่ไหม ยากจังนะ

TBC.

สวัสดีนักอ่านที่รักของไรท์ ขอทำการเปิดเรื่องที่สองอย่างเป็นทางการเลยนะครับ เนื่องจากเราอยากแต่งแนวนี้มานานละ ด้วยความที่เราเที่ยวบ่อย เลยอยากเอามาลงในนิยายเรื่องนี้เลย

ใครคุ้นๆ ฉากไหนก็อย่าลืมแสดงความคิดเห็นกันมานะครับ พูดคุยกัน อย่าทำให้ไรท์เหงา

ขอฝากพี่ซีเกมส์ และน้องภีม ไว้ในใจด้วยนะครับ พาพี่น้องท้องชนกัน (ใช่เหรอ!!) คู่นี้ไปสู่เงินล้านและรถหรูกันด้วยนะครับ

ฝากกดไลค์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ