“ไชลด์ ...”

“อะไรเพื่อนยาก”

“นายเคยชวนฉันไปปารตี้สละโสดใช่ไหม?”

“ก็ใช่ ...แต่นายบอกว่าต้องเลี้ยงนางฟ้าไม่มีเวลาหาใครนี่”

“ฉันคิดว่าอยากมีใครสักคนเข้ามาในชีวิตบ้าง...”

ถ้าอลิสไม่ใช่ลูกของเขาคนนั้นเธอก็คงมีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตต่อ ..

หากย้อนเวลากลับไปได้เคยะคิดว่าเขาไม่เสียใจที่ได้รู้จักกับดิลุค ไม่เสียใจที่ได้สานสัมพันธ์เพราะอีกฝ่ายมอบนางฟ้าตัวน้อยที่น่ารักที่สุดในโลกให้แก่เขา เพียงแต่สิ่งที่เคยะเสียใจคือทำไมเขาไม่เลิกกับอีกฝ่ายให้เร็วกว่านี้

อย่างน้อยก็ก่อนที่คุณเครปัสจะตาย...ถ้าเป็นแบบนั้นดิลุคคงไม่อยากฆ่ายัยหนูน้อย

“นายมีสเปกหรือยังเพื่อนยาก?” ไชลด์หัวเราะเขาเก็บของเล่นวางตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ข้างเตียงของเด็กหญิงมองดูเด็กหญิงที่เล่นกับตนจนหลับไปโน้มตัวจุมพิศหน้าผากจนคนเป็นพ่อดุ

“นั่นลูกฉัน”

“เป็นลูกฉันเหมือนกัน ของของเพื่อนก็คือของของเรา!”

คติบ้าอะไรของมัน! เคยะถอนหายใจแต่ไชลด์เป็นครอบครัวใหญ่เขาเป็นพี่ใหญ่แถมน้องชายคนสุดท้องยังอายุไล่เลี่ยกับลุกสาวของเขาทำให้ชายหนุ่มเอ็นดูนางฟ้าตัวน้อยอยู่มาก ชายหนุ่มสีครามรู้สึกใจชื้นขึ้นมาระหว่างที่เขาลังเลนางฟ้าตัวน้อยก็หลับใหลการที่มีตุ๊กตาวางรายล้อมนั้นขับให้เธอน่ารัก

นางฟ้าน่ารักที่สุด...ลุกสาวของเขาคือหญิงงามอันดับหนึ่งอย่างแน่นอน ดังนั้นต้องเฝ้าถนุถนอมและปกป้องจนกว่าจะเติบโตถึงตอนนั้นเขาจะมีแรงขับเคี้ยวกับพวกลุกเขยไหมนะ

“ผมแดง...ไม่ต้องแดงมากก็ได้”

“แค่นั้น?” ไชลด์เลิกคิ้วมองดูยัยหนูตัวน้อยเคยะไม่เคยบอกว่าอีกฝ่ายที่เขายอมมีลูกด้วยคือใครมันเสมือนบาดแผลเป็นที่หยั่งรากลึกพอวนเข้าถึงเรื่องทีไรอีกฝ่ายจะทำสีหน้าเจ็บปวดเจียนตาย ไชลด์ไม่ใช่คนโง่เขารู้ว่าตอนไหนที่จะควรแตะแผลหรือตอนไหนที่ควรจะมองข้ามมันไป ในตอนนี้เขาไม่อยากจะเปิดบาดแผลของเพื่อนในช่วงเวลาที่เขาย่ำแย่ “มีอะไรเพิ่มไหมอย่างเช่นนิสัย”

“ไม่มี “เคยะลูบคางตัวเองเขาเคยคบกับผู้หญิงมาก่อนก่อนที่จะถูกคุณชายตระกูลแรควินเดอร์จับเอาไว้เขาเปลี่ยนแฟนเดือนละคนด้วยซ้ำเพียงแต่บีนผมแดงเป็นยีนด้อยมักจะไม่แสดงออก

ก็มีแต่ตระกูลแรควินเดอร์นั่นละที่ยีนผมแดงเป็นยีนเด่น....แข็งแกร่งกระทั่งยีน

“โอเค ฉันจะเลือกให้เองวันนี้นายนอนพักเถอะ จะนอนกับลุกสาวใช่ไหมละ!” ไชลด์หัวเราะร่าเริงเขามองเคยะที่เดินเก็บของเล่นที่เขาเล่นกับอลิสลงกล่อง มือชูถุงที่มีเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัว “ฉันเอาชุดมาให้แล้ว พี่ชายนายฝากมานะ!”

“รบกวนเขาแล้ว” เคยะโบกมือลาเพื่อนตัวดีอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจูบหน้าผากอลิสดึงรั้งตัวเองขึ้นมาก่อนที่หยดน้ำจะร่วงหล่นบนใบหน้าน่ารักของลูกสาว ในช่วงสามวันมานี้เขาอะไรไปมากมาย...ก้มลงกราบยังผู้ชายที่เคยทำให้เขาและลุกชายตาย อ้าขาขึ้นไปขย่มอีกฝ่ายเพียงเพื่อให้ได้ของที่ต้องการ

“ต้องถูกดุแน่ๆ “เคยะหันไปมองสภาพตัวเองในกระจก หน้าของเขาซีเซียวแถมยังผอมลงดวงตากลับแดงก่ำขอบตาดำคล้ำ มันแย่ยิ่งกว่าสภาพที่ทำโอทีมาเสียอีก

ผู้ชายร้องไห้ไม่น่าดู แต่ว่า...

ปิ๊บ...เสียงมือถือดังขึ้นพาให้ชายหนุ่มล้วงมันขึ้นมาดูข้อความจากเดนสเลฟด้วยสายตาพร่ามัว นิ้วเรียวไล้ยังจอที่ส่องสว่างก่อนที่จะกัดริมฝีปากปล่อยหยาดน้ำตกกระทบหน้าจอเรืองแสง

‘ไม่เป็นไร ฉันจะช่วยเอง อลิสต้องหายดี นายเองก็อย่าเครียดไปเลย’

ไม่เป็นไร ฉันจะช่วยเอง...

เขายังคงพูดคำพูดเดิม ในวันที่สายฝนโปรยปรายในห้วงเวลาแห่งความเป็นความตายของเคยะเขาคลานไปบนถนนด้วยขาที่เต็มไปด้วยเลือด เขาเสียเลือดอย่างมากได้แต่คว้าข้อเท้าของคนที่เดินผ่านไปชายผู้นั้นหยุดชะงักไม่ได้สะบัดเขาไปเหมือนคนอื่น

‘ต้องการอะไร?’ น้ำเสียงทุ้มนั้นเอ่ยถามเขาราบเรียบแต่ไม่ได้ฟังแล้วน่าหวาดหวั่น

‘ช่วยที’

‘ไม่เป็นไร ฉันจะช่วยเอง’

ชายหนุ่มคนนั้นย่อตัวลงยกร่มสีใสให้กับเขาภาพพร่ามัวที่เคยะมองเห็นคือชายหนุ่มที่นัยน์ตาคล้ายกับเขา มือนั้นยื่นลงมาหลังจากนั้นเขาก็ได้ที่อยู่อาศัยและการช่วยเหลือ

‘พวกเราไม่ใช่ญาติกันจริงๆ ใช่ไหม พวกเราเป็นลูกพี่ลุกน้องกันงั้นหรือ?’

‘นายเป็นลูกพี่ลูกน้องฉัน”

ทุกครั้งที่เคยะถามถึงเรื่องเดนสลเฟจะตอบมาอย่างเรียบง่ายพวกเราไม่มีอะไรเหมือนกันเลยทั้งสีผม หน้าตา สีผิว สิ่งเดียวที่พวกเราเหมือนกันคือนัยน์ตาอันเป็นเอกลักษณ์นี้เท่านั้น นัยน์ตาที่ด้านในราวกับมีดวงดาราประดับอยู่ ดวงตาที่พบเจอได้แค่เราสองคน

เคยะค่อนข้างมั่นใจว่าเขาและอีกฝ่ายไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดแต่กระนั้นอีกฝ่ายก็ทำตัวเป็นพี่ชายให้ทั้งที่อยู่และคำว่าครอบครัวกับเขา

‘ไม่เป็นไร ฉันจะช่วยเอง’

อีกฝ่ายทำตามคำพูดเสมอมา...เดนเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่ทุกการกระทำของเขาทำให้เคยะสบายใจ มันเหมือนว่าเขาได้ครอบครัวจริงๆ

“อื้อ ...” มือเรียวปาดน้ำตาเขาตบหน้าตัวเองสองสามครั้งจนเสียงดังมองดูแก้มที่แดงนิดหน่อยด้วยใบหน้าที่ไม่เท่เอาซะเลย เงยหน้าขึ้นคืนนี้เขาต้องนอนเอาแรงเพื่อไปทำงานและดูแลยัยหนู เขาต้องเข้มแข็งขึ้นในเมื่อมีนางฟ้าที่แสนน่ารักและเทวดาที่แสนอ่อนโยน

เคยะรู้สึกระบมไปทั้งร่างตั้งแต่อลิสประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนต้องผ่าตัดเขาก็เหนื่อยล้าทั้งใจและร่างกายมาตลอด เขาขยับขาที่กรีดร้องสัมผัสป่าเถื่อนยังคงค้างคาผิวเป็นรอยจ้ำแม้กระทั่งต้นขาก็เป็นรอยนิ้ว ชายหนุ่มล้มตัวลงกับโซฟาหวังว่าวันพรุ่งนี้โชคชะตาจะอ่อนโยนกับเขามากขึ้น

************************

ถึงโลกจะแตกแต่คนเราก็ต้องทำงานหาเงิน เพราะเขาไม่ใช่คนรวยที่จะนอนแห้งๆ บนเตียงแล้วมีเงินจับจ่ายใช้สอยชายหนุ่มจึงได้ขุดร่างกายที่กรอบแกรมไปทำงานเขาใช้ลาพักจนหมดแม้จีนจะใจดีให้เขาลาเพิ่มแต่ถ้าทำแบบนั้นเขาไม่ได้เลื่อนตำแหน่งแน่

ชีวิตทำงานนี่มันทรมานเหลือเกิน อยากรวยจังเลย ...จิตใจได้แต่ตัดพ้อส่วนร่างกายขยับไปทำงาน วันนี้เดนมาที่โรงพยาบาลชายหนุ่มนั่งกินกาแฟข้างเตียงยัยหนูพร้อมกับสมุดนิทานหลายเล่ม ...เขาเป็นชายหนุ่มคนละแบบกับไชลด์แม้จะดูน่ากลัวไปหน่อยแต่ก็อ่อนโยนจนอลิสแอบแกล้งเขาบ่อยครั้ง

ให้ตายเถอะลูกสาวเขาจะติดนิสัยไม่ดีของไชลด์มาแล้ว!

เคยะคิดว่าเขาควรกันลูกสาวออกห่างจากไชลด์เสียหน่อยแต่มือถือกลับสั่นขึ้นมาอีกครั้งมันเป็นแชทจากเจ้าคนตายยากภายในนั้นมีรูปของคนหลายคน ถึงแม้เขาจะบอกว่าอยากได้ผมสีแดงแต่ไชลด์กลับเลือกมาให้โดยไม่สนคำบอกเล่าของเขาเลย ...แต่ผู้หญิงผมสีแดงก็ยังพอมีถึงสีผมของเธอจะไม่แดงเปล่งปลั่งสดใสก็ตาม เธอเป็นสาวงามทรวดทรงได้รุปอรชรอ้อนแอ้นติดที่นัยน์ตาคู่สวยนั้นดุไปหน่อยทว่ามันกลับลงตัวกับผมสีแดงไวน์ เคยะหัวเราะพลางเลื่อนสายตาไปมองอีกคนก่อนจะพิมพ์แซวกลับไป

‘นี่ญาตินายหรือ?’

‘ไม่ใช่เฟ่ยคนรู้จักเฉยๆ’

‘แต่หน้าเหมือนนายชะมัด’

‘ชิส์ นายก็พูดแบบนี้เรอะ’

‘แต่เป็นนายเวอชั่นเป็นผู้ใหญ่เป็นผู้เป้นคนและหล่อกว่า!’

‘นี่พวกเรายังเป็นเพื่อนกันใช่ไหมไอ้เพื่อนยาก!’

เคยะหัวเราะจนตัวสั่นเขาเปิดรูปผู้ชายที่คล้ายคลึงกับไชลด์เพื่อนรักตัวเองเสียแต่คนผู้นั้นตัวใหญ่กว่าและเป็นผู้ใหญ่มากเหมือนไชลด์เวอชั่นอัพเกรด

‘นายสนใจเขาหรือ นี่เพื่อนของเพื่อนเป็นคนดีทีเดียวละ!’

‘เอาไว้ก่อนไชลด์ฉันต้องทำงาน’

‘โอเค ฉันจะรับฝากเจ้าหญิงเอาไว้นะ หมอบอกว่าออกจากโรงพยาบาลได้แล้วส่วนพี่ชายนายถูกเจ้าหญิงเล่นจนสลบคาเตียงไปเรียบร้อย’

เดนไม่ถนัดรับมือกับเด็ก ...แย่แล้วนางฟ้าของเขากำลังถูกไชลด์พาให้เสียคนเคยะคิดเช่นนั้นแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้เพราะหลังเลิกงานเขาต้องไปชดใช้หนี้ 3 ชั่วโมง สำหรับเคยะแล้วมันเป็น 3 ชั่วโมงที่ทรมานราวกับนรก

“อึ่ก!” เคยะกลั้นเสียงตัวของเขาสั่นสะท้านราวกับลุกนกที่เพิ่งเกิด ถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้ชายย่อมถูกปลุกเร้าเสียแต่วันนี้คุณชายตัวดีกลับนอนอย่างเงียบงันแล้วสั่งให้เขาทำ เคยะไม่ใช่คนใสซื่อเขาเคี่ยวกรำกับเรื่องพวกนี้มามากเสียแต่ขนาดของมันไม่สะดวกจะให้เขาทำอะไรตามใจตัวเองนัก ...ความคับแน่นนั้นค้างคาในร่างกายของเขาเคยะกล้ำกลืนน้ำตาที่คล้ายจะร่วงหล่นจากนัยน์ตาคู่สวย

“ช้า” อีกฝ่ายประท้วงด้วยใบหน้าได้รูป ดิลุคเป็นชายหนุ่มกาลเวลาทำอะไรเขาไม่ได้เขายังคงรุปงามอยู่เสมอการมีอายุมากขึ้นขับเขาให้คมคายน่ามองกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ

“รู้แ...แล้ว” นกน้อยสีฟ้ากลั้นใจตอบเขาขยับตัวใช้มือยันท้องน้อยแกร่งก่อนยกตัวกระแทกลงยังความแข็งขืนด้วยท่วงท่าทำให้มันเข้ามาภายในจนจุกสะโพกเด้งขึ้นลงปล่อยให้ความเร่าร้อนเผาผลาญร่างกายความเสียวซ่านปลุกเร้าจนต้องกัดปากตัวเอง

ใหญ่กว่าเดิมอีกให้ตายเถอะ...

“อึ่ก ..อ๊ะ” เคยะขยับตัวเขาใช้ปลาเย้ทาจิกฟูกนุ่มดันสองมือลงบนหน้าท้องแน่นตึงโยกคลอนสะโพกตัวเองตอดความเป็นชายของดิลุคครางเสียงระเส่าในยามที่จังหวะเนิบนามนั้นมันเสียวจนทนไม่ไหว เสียแต่จังหวะนั้นช้าไปเสียหน่อยสำหรับคนที่แทบจะทนไม่ไหว

“ไม่ได้เรื่อง..” ดิลุคต่อว่าเขาฉุดรั้งข้อมืออีกฝ่ายผลักร่างผอมลงกับฟูกนุ่มทาบทับความแน่นตึงของกล้ามเนื้อเสียดสีผิวกายกับสีน้ำผึ้งเย้ายวนอดไม่ได้ที่จะกัดใบหูมองดูสีระรื้นที่แต่งแต้มบนสีน้ำผึ้งนั้น

ร่างกายนี้เขารู้จักดี ...กกกอดไปไม่รู้ตั้งเท่าไร พวกเราคบกันมาถึง 3 ปีทุกค่ำคืนพร่ำกอดกันไม่เคยห่าง

แต่มันก็เป้นแค่อดีต

“อ๊ะ ..ช้าหน่อยดิลุค อื้อ!” เคยะกรีดร้องลั่นในยามที่ถูกจับแยกเรียวขาความร้อนผ่าวราวกับเปลวไฟอัดกระแทกเขาจนตัวโยก ชายหนุ่มแอ่นหลังรับสัมผัสวาบหวามมันเป็นความรู้สึกจุกที่คละเคล้าไปกับความสุขสม ร่างสีน้ำผึ้งบิดเร่าไปตามจังหวะบนฟูกนุ่มสองมือจิกกับผ้าปูที่นอนแน่น ร่างกายของเคยะดูดกลืนยังความใหญ่โตนั้นด้วยความเคยชินสะโพกถูกยกขึ้นด้วยสองมือเพื่อให้สอดใส่ได้อย่างลึกมากขึ้น

“พอ...อ๊า...ลึกไปแล้ว!” เคยะเกร็งปลายเท้าร่างกายถูกจับดยกไปมาราวกับตุ๊กตา เขาเจ็บที่ต้นขาดูเหมือนอีกฝ่ายจะหลงระเริงจนลืมออมแรงให้กับเขา

บ้าเอ้ยต้องเป็นรอยแน่...

“ตอนนี้นายมีสิทธิห้ามงั้นหรือ?” ดิลุคหยุดกิจกรรมเขาเสยเส้นผมชุ่มเหงื่อนใช้นัยน์ตาสีแดงวาวโรจน์ที่ราวกับหมาป่าจับจ้องเหยื่อมองดูใบหน้าแดงก่ำตรงหน้า เคยะอ้าปากไม่มีเสียงสองสามครั้งเขาเหมือนคนกำลังจมน้ำก่อนที่จะเปล่งคำพูดน่าอับอายเพราะรู้ดีว่าหน้าที่ของเขาคือทำให้อีกฝ่ายพึงพอใจ

“ใส่เข้า...มา”

“หือ?”

อีกฝ่ายยังคงกลั่งแกล้งเล็กน้อย

“ใส่เข้ามา...ได้โปรด” แผงอกชูชันกระเพื่อมไปตามหอบหายใจร่างกายสีน้ำผึ้งเหนอะหนะไปด้วยหยาดเหงื่อกล้ามเนื้อสวยผิวงาช้างแนบชิดเข้ามาก่อนที่จะถาโถมความป่าเถื่อนเข้าใส่จนอีกฝ่ายกรีดร้อง มันเข้าขั้นบ้าคลั่งในจังหวะที่ร่วมรักเคยะกรีดร้องดิ้นภายใต้เรือนร่างนั้นเขาคว้าไหล่กอดรัดเอาไว้จิกเล็บระบายความเสียวซ่านและเจ็บปวด

ดิลุคในสมัยก่อนเคยสัญญาว่าจะไม่กอดเขาด้วยความรุนแรงหลังขากเผลอข่มขืนเขาเพราะฤทธิ์เหล้า ....แต่ในตอนนี้กลับโถมแรงใส่จนร่างเขาเจ็บปวด

ทั้งที่รู้ดีว่าอีกฝ่ายเกลียดตัวเองแค่ไหน

ทั้งที่รู้ดีว่าสิ่งเหล่านี้ก็ไมได้มีอะไรไปมากกว่าฆ่าเวลา

ท้งที่รู้...แต่บางครั้งการที่พวกเราร่วมสอดประสานอีกครั้งมันทำให้เขานึกถึงอดีตที่ไม่มีวันหวนกลับ

“อื้อ!” เคยะถูกปิดปากปลายลิ้นนั้นเกี่ยวกระหวัดระดมจูบอย่างเอาแต่ใจมันรุนแรงในคราแรกตอนที่ลิ้นพัวพันกลับอ่อนลงเนิบนาบผิดกับช่วงล่างที่ถาโถมจนร่างกายเคยะร่ำร้อง

“อือ อือ...” นกสีครามอดไม่ได้ที่จะครางในลำคอในยามที่อีกฝ่ายพัฒนาการจูบจนเขาอ่อนระทวย แรกเริ่มเคยะเป็นคนสอนเจ้าเด็กอ่อนต่อโลกนี้จูบใครจะไปนึกฝันว่าผ่านมา 10 ปีเจ้าหมอนี่กลับจูบได้อย่างช่ำชองกว่าคนสอนเสียแล้ว

สำหรับคุณชายตระกูลแรควินเดอร์การที่จะนอนกับใครนั้นง่ายยิ่งกว่า เคยะเชื่อเลยว่าคงมีมากมายที่พร้อมจะเสนอ

เก่งขึ้น...

ชายหนุ่มกัดริมฝีปากในยามที่แอ่นอกรับสัมผัสหวาบวามสะโพกตอดความแข็งขืนกระตุกไปกับตจังหวะแห่งรัก ในอกกลับเต็มไปด้วยโพรงขนาดใหญ่

เขาไม่ควรสนใจอีกแล้วแต่ทำไมถึงได้รู้สึกเจ็บ....

“บอกแล้วอย่าแตกใน!” เคยะอุทรณ์เมื่อขยับตัวพบน้ำที่เฉอะเฉะในร่างกายของเขาเสียแต่คุณชายท่านนี้กลับทำหูทวนลมขยับตัวลงกดศีรษะอีกฝ่ายลงกับฟูกนุ่มจนเคยะไอค่อกแค่ก

“อ๊า!” สะโพกถูกยกขึ้นจนสูงความเป็นชายของคนไม่เคยพอสอดเข้ามาจนมิดด้าม เคยะกรีดร้องจนสุดเสียงเขาไอสองสามครั้งเนินอกถูกนิ้วหยอกเย้าปลายเล็บครุดไปตามตุ่มไตยอดอก

“อ๊ะ อ๊ะ...อา พอ...” ร่างกายบอดเร่าไปตามสัมผัสเนินอกถูกบีบจนเจ็บแรงถาดถมที่สอดส่ายสะโพกนั้นไม่ลดแม้แต่นิดเดียว เคยะกรีดร้องจนสุดเสียงมือขยุ้มผ้าปูที่นอนหน้าแนบกับความนุ่มนิ่มของเตียง

“อึ่ก..เจ็บ” เสียงเพียะดังขึ้นอีกฝ่ายจีแรงๆ ที่บั้นท้ายจนแดงพร้อมกับการยึดเอวของเขาไว้ไม่ให้หนีเคยะถูกลากไปกดร่างกายลงบนตักทั้งที่ยังคงค้างคาเขาอ้าปากทว่าไร้เสียงในยามที่ถูกกระแทกสวนในท่วงท่านี้ เรียวขาอ้าออกปลายเท้าขยับไหวไปตามจังหวะที่ถูกชักจูงแผ่นหลังแนบกับอกแกร่ง คางถูกช้อนขึ้นรองรับจูบที่ราวกับยาพิษล่อลวง

“อื้อ!” แรงกระแทกเบื้องล้างพาให้ร่างกายเขาโยกไปมาส่วนแข็งขืนด้านหน้าถูกมือใหญ่กอบกุมปรนเปรอ เคยะรู้สึกว่าท้องวน้อยของเขาจุกแน่นมันบวมปูนออกมาเล็กน้อยเมื่อกลืนกินของใหญ่ขนาดไป ความเสียวซ่านจากการถูกควงกระแทกโพรงอ่อนบางคละเคล้าไปกับการหยอกล้อกับส่วนอ่อนไหวเขาเกร็งร่างกายกระตุกไปพร้อมกับของเหลวขาวขุ่นที่ถูกอัดเข้ามาในท้องจนแน่น

“ถุงยางนายอยู่ไหน?” วินาทีที่เสร็จสมเคยะกลับเป็นฝ่ายกรีดร้องออกมา

“ใส่แต่...” ดิลุคทิ้งช่วงจังหวะก่อนที่จะดึงรั้งถุงยางที่ขาดขึ้นมา “มันขาด”

“ไอ้ซาดิส! ไอ้คนดีแต่แรง!” นกสีครามนึกร้องไห้เขาถูกไอ้แมวสีแดงเอาแต่ใจขย้ำจนขนปีกหลุดลุ่ยไม่เหลือชิ้นดี “ไปสั่งทำพิเศษซะ!”

ขอแบบหนาสุดๆ ...

“ยังปากดีแปลว่ายังมีแรง” เคยะตัวสั่นเมื่อเห็นใบหน้าดูดีนั้นกระตุกยิ้มร่างกายถูกจับโยกขึ้นหลังจากนั้น...เขาก็ไม่รับรุ้อะไรอีกต่อไป ...

ว่าการมีเซ็กส์กับดิลุคเปลืองแรงการพยายามเอาของของเขาออกจากตัวให้ได้อย่างหมดจดนั้นยากยิ่งกว่า ...

*************************************

โลกใบนี้ผู้ชายก็สามารถท้องได้เสียแต่มีความเสี่ยงแท้งและคลอดยากกว่าผู้หญิงทำให้ความรักระหว่างเพศเดียวกันเป็นปกติ ไชลด์มองดูรายชื่อคนที่เขารู้จักในมือมันเป็นตัวเลือกที่ค่อนข้างยากแต่เขารู้ดีว่าอะไรเหมาะกับเพื่อน

“ดุไปตัดทิ้ง โอ๊ยคนนี้ไม่ไหวเคยะผอมจะตายข้าม โอ๊ะอันน้ไม่เลวแต่นิสัยเผด็จการแต่งไปโดนรังแกแน่ข้าม!” ชายหนุ่มขยี้ผมตัวเองเขากวาดตาไล่ดูรายชื่อ เพื่อนของเขาเลี้ยงลูกคนเดียวมาเกือบ 8 ปีควรจะมีใครสักคนช่วยดูแลได้แล้ว

แต่ว่า...พี่เดนก็ดู...อ๊ะไม่เอาดีกว่าเราจะไม่ไปยุ่งเรื่องครอบครัวชาวบ้าน

“อาไชลด์ทำอะไรหรือคะ?” เสียงเจื้อแจ้วดังขึ้นพร้อมกับความนุ่มนิ่ม เส้นผมหยักศกสีแดงสยายพลิ้วเมื่อนางฟ้าตัวน้อยเข้ามาเกาะ ไชลด์หัวเราะรีบไปช้อนตัวอุ้มอีกฝ่ายเอาไว้วันนี้เดนและเคยะติดงานเขาจึงได้เล่นกับเด็กหญิงเต็มที่ ริมฝีปากนุ่มพรหมจูบไปที่พวงแก้มใสฟัดไปสองสามทีทำเอาคิดว่าน้องๆ เขาโตเร็วทำให้ไม่ได้อ้อนเด็กอีกเลย

“กำลังหา ปะป๋าอีกคนให้หนูยังไงละ!” ไชลด์พูดอย่างไม่ปิดบังอลิสเป็นเด็กรู้ความปีนี้อายุได้ 8 ขวบแล้วชายหนุ่มดึงเอาภาพที่เขาปริ้นออกมาจากคอมพิวเตอร์เรียงให้ยัยหนูแต่อีกฝ่ายกลับกอดอกแน่น

“ดูแค่รูปจะรู้ได้ยังไงของสำคัญคือข้างในต่างหาก!” อลิสกอดอกมองไล่เรียงรุปภาพพวกนั้นทำเอาไชลด์ตบมือชอบใจ

“พูดได้แจ๋วยัยหนู” ชายหนุ่มหอมเด็กหญิงไปหลายทีจนอีกฝ่ายใช้มือเล็กทุบตี เขารู้สึกว่าลูกสาวเคยะคล้ายเดนมากกว่าคนเป็นพ่อเสียอีก เจ้าวาฬสีฟ้าตัวโตขยับยิ้มเมื่อมือไล่เรียงรูปต่างๆ “นั่นสิดูแค่รูปมันไม่รู้หรอกไปดูของจริงเลยไหม?”

“อาไชลด์ซนอีกแล้ว” นางฟ้าตัวน้อยหัวเราะคิกคักพวกเขาสบตากันและกันก่อนที่เด็กแวบสองคนจะรวมหัวกัน

ให้มันเป็นไปตามโชคชะตาแล้วกัน!

************************

เข้าสู่วัยกลางคนมนุษย์ร่างกายถดถอยได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือ? เคยะ อัลเบอริชสะท้อนใจในยามที่ขยับแขนขาแล้วมันส่งเสียงกร็อบแกร๊บ กระดูกของเขาลั่นไปทั่วมือขยับเสื้อเชิ้ตติดกระดุมจนถึงคอเพราะร่องรอยที่ใครบางคนทอดทิ้งเอาไว้มันเยอะจนเกินไป

ตัวเขาช้ำไปหมดแล้วไอ้หมอนั่นเป็นหมาบ้าที่ไล่กัดคนอื่นจนกระจุยกระจายแท้ๆ

ชายหนุ่มสีครามถอนหายใจนกน้อยสีน้ำเงินพาขนร่วงรุ่งริ่งของตัวเองเข้ากอดนางฟ้าตัวน้อยที่เพิ่งกลับจากบ้านไชลด์ดูเหมือนจะไปเล่นสนุกสุกเหวี่ยงถึงได้รบเร้าขอไปอยู่กับไชลด์อีก

งื้อ นางฟ้ารักชายอื่นนอกจากปะป๋า ป๋าปวดใจจังเลยครับ นี่คือใบหน้างามล่มเมืองที่ไม่ดุร้ายแบบหมาบ้าสีแดงนั้นแท้ๆ เคยะอยากจะทำใจยักษ์ไม่อนุมัติแต่เมื่อเห็นเธอช้อนตามามองเขาก็ใจอ่อน ใบหน้านั่นเชียวนะ ...นัยน์ตากลมโตสวยช้อนมาอ้อนใครจะไปทนไหว

ฮือ...

“มีธุระหรือ?” เคยะส่งลูกสาวผู้เป้นดั่งดวงใจเข้านอนออกมาก็เห็นอีกฝ่ายกอดอกยืนพิงผนังราวกับกำลังรอ เขาเห็นเดนมักจะมองพวกเขาเงียบมาหลายวันแล้ว “ไม่ต้องห่วงหรอกนะ”

“แอบอ่านจดหมายฉันหรือ? “เดนคิดจะต่อว่าแต่เคยะกลับหยักไหล่

“ใครใช้ให้นายคุยโทรศัพท์เสียงดังกันละ?” นกสีฟ้าปิดประตูลูกสาวพวกเขาสองคนเดินไปยังห้องครัว เคยะหยิบเอาขวดไวน์ขาวที่เก็บเอาไว้ในอุณหภูมิพอเหมาะเขาหยิบแก้วมาสองใบวางตรงหน้าเจ้าของบ้านที่แท้จริงรินสีใสสูดดมกลิ่นหอมหวาน รสชาติของไวน์ขาวนั้นจะค่อนข้างเปรี้ยวกว่าแต่มันทำให้ตื่นเต็มตาได้ดีในช่วงการคุยธุระ เคยะลงนั่งตรงข้ามหมุนของเหลวสีใสไปมา “ว่าไงละคิดหรือยัง?”

“ยังคิดอยู่” เดนสเลฟยกไวน์ขาวขึ้นดื่มรสชาติเปรี้ยวอมหวานทำให้เขาถอนหายใจ นัยน์ตาสีสวยราวกับทะเลสาปจับจ้องไปยังใบหน้าสวยตรงหน้าเขามองนัยน์ตาคู่นั้นด้วยความเคยชิน

“เป็นโอกาสที่ดีไม่ใช่หรือ ได้เลื่อนตำแหน่งด้วยไม่ว่ายังไงก็มีแต่ได้” เคยะหมนไวน์สีใสไปมา “ฉันเองปลายปีนี้ก็ได้เลื่อนตำแหน่งเงินเดือนของฉันสามารถเลี้ยงดูอลิสคนเดียวได้แล้วส่วนเรื่องห้องเช่า”

แกร๊ก ...

เสียงขยับไหวของโลหะดังขึ้นกุยแจบ้านที่คล้องรูปตุ๊กตาแมวสีเหลืองอ่อนที่อลิสใส่ให้ถูกวางลงบนโต๊ะ เดนสเลฟวางแก้วไวน์ลงเขาหรี่ตาลงทอดมองคนเบื้องหน้าก่อนจะคลี่ยิ้ม

“ฉันอยู่คนเดียวมาตลอด...”

“อาฮะ ...”

“เมื่อก่อนอยู่คนเดียวไม่เคยรู้สึกอะไรแต่ว่า”

“...”

“ชอบ ตอนที่เปิดประตุบ้านแล้วอลิสวิ่งเข้ามากอดขากางเกงร้องเรียกว่า ‘ลุงเดนกลับมาแล้ว’ ”

“อลิสก็ชอบซนแบบีน้ละ แต่น่ารักสุดๆ ไปเลยละ”

“ชอบบ้านที่มีเสียงพูดคุย”

“งั้นหรือ ...ไม่หนวกหุหรือ?”

“หนวกหูบ้างแต่ว่า...รู้สึกดี “เดนสเลฟคลี่ยิ้มบางเบารอยยิ้มนั้นทำให้เคยะอ้าปากค้างตั้งแต่รู้จักกันมาเขาเห็นเดนยิ้มแทบนับครั้งได้เสียแต่ใบหน้าตอนนี้ของชายหนุ่มกลับอบอุ่น

มันเป็นใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับภาพวาด ...เป็นภาพอันสวยงามที่เพียงพอจะตกให้คนที่เห็นเผลอใจเต้น...

“แม้พวกเราจะไม่มีความเกี่ยวข้องกันด้วยสายเลือดแต่ก็เป็นครอบครัว” เคยะหัวเราะหมุนแก้วไวน์ในมือ เขาและเดนไม่เคยไปตรวจเลือดและดีเอนเอมือเลื่อนกุญแจบ้านกลับไปเบื้องหน้าของชายหนุ่ม “งั้นนายก็ต้องยิ่งต้องไปอเมริกานะ รีบๆ ไปแลกเปลี่ยนแล้วกลับมามีตำแหน่งมั่งคงมากกว่านี้พวกเราจะได้ซื้อบ้านใหม่กัน!”

“อือ” เดนรับกุญแจกลับมาเขามองพวงกุญแจน่ารักที่ไม่สมตัว

“ฉันจะส่งข้อความหาทุกวัน อลิสต้องทนรอเขียนจดหมายให้นายไม่ไหวแน่ เมื่อวานไชลด์เพิ่งให้กระดาษสวยๆ เธอมาตั้งเยอะ” เคยะหัวเราะแกว่นแก้วไวน์ไม่มา “กลับมาเร็วๆ นะ...”

“เคยะมันมีกำหนดเวลา”

“นายก็รู้ว่าฉันก็แค่อวยพร”

“เฮ้อ “เดนถอนหายใจเขาลุกขึ้นมองดูเคยะที่ยังคิดดื่มต่อก่อนหันมายิ้มกว้าง “ดีจริงๆ ที่วันนั้นเก็บนายมา”

“ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณนาย ...พี่เดน” เคยะลูบใต้ตาตัวเองเมื่อครู่เขาได้ภาพที่สวยงามจนเอาไปฝันได้สามตื่นด้วยซ้ำ ...ก็รู้แก่ใจตัวเองว่าเดนเป็นผู้ชายหน้าตาดีแต่ใครจะไปคิดว่ายิ้มแล้วจะพลังทำลายล้างมหาศาลขนาดนี้

โธ่เว้ย หน้าตาดีเกินไปแล้ว

ในช่วงเวลาที่เขาเขินจนแก้มแดงโทรศัพย์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้งเจ้าเพื่อนตัวแสบดึกดื่นยังไม่นอนเคยะคิดว่าไชลด์คงเล่นเกมหรืออะไรสักอย่างแต่ข้อความนั้นทำเอาเขาเลิกคิ้ว

‘นี่นี่ไอ้เพื่อนยาก ต้องไปงานเลี้ยงอ๊ะ น่าเบื่อชะมัดเป็นเพื่อนคุยฉันหน่อย นายพาอลิสไปกินของหวานไม่อั้นได้น๊า’

งานเลี้ยงหรือ?

อืม เอายังไงดีน๊า...

‘มีไวน์หายากด้วยนะกินฟรี!”

‘ไป!’ กว่าจะรู้ตัวเคยะก็กดตอบไปเสียแล้ว

แย่แล้วโดนล่อซื้อจนได้....ชายหนุ่มรู้สึกหดหู่ขึ้นมาแต่พอพูดถึงของชอบแล้วมันอดไม่ได้ถึงตั้งแต่มีอลิสเขาจะเพลาลงแต่เมื่อก่อนเขาดื่มวันละขวด

งานเลี้ยงของพวกคนรวย...หวังว่าคงจะไม่หมอนั่นที่งานหรอกมั้ง

โลกเราคงไม่กลมขนาดนั้นใช่ไหมพระเจ้า?

“สำเร็จแล้ว!” เสียงร้องสดใสดังขึ้นไชลด์นอนราบแกว่งขาบนเตียงนอนคิงไซด์นัยน์ตาสีฟากฟ้าใสพราวระยับเขาหัวเราะเสียงดังเพราะล่อเพื่อนตัวดีได้แล้ว ชายหนุ่มลุกขึ้นเลื่อนภาพในโทรศัพท์เพราะตัวเต็งที่เขาจัดเอาไว้ล้วนแต่เป็นของคุณภาพ ถึงแวดวงคนชั้นสูงจะมีคนไม่ดีอยู่มากเพื่ออนาคตอลิสที่แสนน่ารักเขาคัดเลือกมาอย่างดี

“ถ้าพูดถึงอนาคตที่มั่งคงคงต้องเป็นคุณชายจงที่คุมธุรกิจตะวันออก อ๊ะแต่ว่าคุณชายคนโตแห่งตระกูลทางอีกฝั่งอย่างอายาโตะก็ไม่เลว แต่ฉันชอบนิสัยของเพื่อนของที่ชื่อโทมะมากกว่า อืม...ถึงอาเจ้โรซาเลียจะเข้มงวดแต่ชอบสัตว์น่าเอ็นดูเธอต้องเข้าได้ดีกับอลิสแน่ โอ๊ะฉันลืมเจ้าของุรกิจฝั่งตะวันตกอย่างเจ้าคนน่าเบื่อดิลุคหรือเปล่าน๊า” ไชลด์ไล่มามีตัวเลือกให้เต็มไปหมดเอาเป็นว่าด้วยความที่เขาเสมือนเจ็บท้องคลอดอลิสมาเขาและอลิสจะตามหาแม่หรือพ่อที่ดีที่สุด

เพื่ออนาคตหลานตัวน้อยสู้โว้ยไอ้ไชลด์!