ชื่อศิลปินเกาหลีและชื่อวง เป็นชื่อสมมุติที่ไรต์ตั้งขึ้นมาเท่านั้นนะคะ

น้องชอน ชาคริยา ติดพูดคำว่า คะ/ค่ะ มาตั้งแต่เด็ก 

[คุณชอนคะ ตอนนี้อันดับสองเบียดคุณชอนมาอย่างกระชั้นชิดแล้วค่ะ]

“ห่างกันกี่บาท”

[สองหมื่นเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าบาทค่ะ]

“เดี๋ยวอินชอนโอนเงินให้อีกสามแสน ฝากพี่บัวบูชาจัดการให้เรียบร้อย”

[แต่ถ้าคุณชอนลงบิลอีกสามแสน เท่ากับว่างานนี้หมดไปเกือบหกแสนแล้วนะคะ]

“เงินใคร”

[เงินคุณชวาลค่ะ]

“อินชอนให้โอกาสพี่บัวบูชาพูดใหม่อีกครั้ง”

[เงินคุณชอนก็ได้ค่ะ เพราะคุณชอนเป็นลูกชายคุณชวาล]

“ถูกต้องค่ะ เงินคุณป๊าก็เหมือนเงินอินชอน เพราะฉะนั้นพี่บัวบูชารีบไปจัดการให้เรียบร้อย ที่สำคัญห้ามบอกเรื่องนี้ให้คุณป๊ารู้เด็ดขาด”

[ความจริงคุณชอนไม่เห็นต้องเล่นกิจกรรมให้ยุ่งยากเลยนะคะ แค่บอกคุณชวาลว่าต้องการคุณแฮซูมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้บริษัท พี่บัวว่าคุณชอนคงได้อยู่ใกล้ชิดศิลปินมากกว่าลงงานท็อปสเปนเดอร์แบบนี้อีกค่ะ]

“พี่บัวบูชาไม่เคยได้ยินคำนี้เหรอคะ อะไรที่ได้มาง่ายๆ มันไม่ตื่นเต้น”

[เห็นทีคนตื่นเต้นน่าจะเป็นพี่บัวนะคะ นั่งลุ้นอันดับให้คุณชอนทุกชั่วโมง]

“พี่บัวบูชาสู้ๆ ตำแหน่งวีไอพีท็อปสเปนเดอร์อันดับหนึ่งต้องเป็นของอินชอนเท่านั้น”

[ค่ะ พี่บัวจะสู้ๆ]

หลังจากกดวางสายโทรศัพท์ เงินจำนวนสามแสนบาทถูกโอนเข้าบัญชีธนาคารของ ‘บัวบูชา’ ด้วยความรวดเร็ว เธอเป็นเลขาส่วนตัวของชวาล และยังแอบรับสินบนจากลูกชายเจ้านายเพื่อคอยช่วยเอฟการ์ด กดบัตรคอนเสิร์ต ลงงานท็อปสเปนเดอร์ และกิจกรรมอีกหลายอย่างเกี่ยวกับศิลปินเกาหลีที่ชอนชื่นชอบ

ยิ่งกิจกรรมท็อปสเปนเดอร์งานนี้ชอนพลาดไม่ได้เด็ดขาด เนื่องจาก ‘แฮซู’ หนึ่งในสมาชิกวง Cutie Boy ศิลปินบอยแบรนด์ชื่อดังจากเกาหลีที่ชอนคลั่งไคล้เป็นอันดับหนึ่ง กำลังจะบินมาร่วมกิจกรรมกับแฟนคลับที่ประเทศไทย หลังจากแฮซูถูกดึงตัวมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับแบรนด์อาหารแปรรูปชื่อดัง

แต่ขณะที่เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลในชุดคลุมอาบน้ำกำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับเลขาส่วนตัวของพ่ออย่างลั้ลลาบนเตียง หารู้ไม่ว่าบุคคลที่นอนคลุมโปงอยู่ใต้ผ้าห่มได้ยินบทสนทนาทุกประโยค

ไม่กี่นาทีต่อมาผ้านวมผืนใหญ่ถูกเลิกขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่บัดนี้ซีดเซียวราวกับคนอดหลับอดนอน เชรย์ปลายตามองชายหนุ่มร่างสมส่วนที่นั่งอยู่ข้างกายด้วยความอารมณ์ขุ่นเคือง

“อุ๊ย! คุณสาฟื้นแล้วเหรอคะ” แตกต่างจากชอนที่พูดทักทายด้วยน้ำเสียงร่าเริงเมื่อเห็นว่าเชรย์ตื่นนอนแล้ว

“คุณสาอะไร”

“ก็สามีไง เรียกสั้นๆ ว่าคุณสา”

“ได้กันเพราะยาปลุกเซ็กซ์กูไม่นับ”

“กล้าที่จะไม่นับ เมื่อคืนคุณสาซั่มอินชอนตั้งสามรอบ เดินขาถ่างเลยนะไม่อยากจะพูด”

“งั้นมึงก็ไม่ต้องพูด ห้ามบอกเรื่องเมื่อคืนกับใครด้วย”

“ไม่บอกได้ไง เราเป็นผัวเมียกันแล้วนะ”

“มึงไม่อายตัวเองบ้างหรือไง”

“อินชอนต้องอายเรื่องอะไรไม่ทราบ”

“มึงใส่ยาปลุกเซ็กซ์ให้กูกิน มึงขืนใจกู”

“อาร์คเรียล? คุณสาพุ่งใส่อินชอนทั้งคืน”

“ก็กูโดนยา ใครใช้ให้มึงมานั่งถอดเสื้ออ่อยกูล่ะ”

“อินชอนร้อนก็เลยถอดเสื้อ ตัวเองไม่รู้จักหักห้ามใจก็มาโทษอินชอนอยู่ฝ่ายเดียว”

ท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาวจากคนตัวเล็กส่งผลให้เชรย์รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาไม่น้อย แต่ครั้นจะตอบโต้คงเถียงกันไม่จบไม่สิ้น เพราะตัวเขาเองก็ปฏิเสธข้อครหาจากชอนไม่ได้

เมื่อคืนชอนเป็นฝ่ายเข้ามายั่วยวนอารมณ์เขาก่อนก็จริง แต่ไม่ถึง 5 นาที ร่างเพรียวก็ผละตัวถอยห่าง ทิ้งคนอารมณ์พลุ่งพล่านจากฤทธิ์ยาปลุกเซ็กซ์ให้ค้างเติ่งจนแทบคลั่ง

แม้เชรย์พยายามควบคุมอารมณ์ตนเองเพียงใด ทว่าแรงปรารถนากลับมีมากกว่า ยิ่งมองเห็นร่างขาวเนียนดุจน้ำนมค่อยๆ แกะสายรัดชุดคลุมอาบน้ำจนเสื้อหล่นไปกองรวมกันตรงสะโพกสวยยิ่งทำให้สติเขากระเจิดกระเจิง รีบกระโจนเข้าหาคนตัวเล็กจนแทบไม่ได้หลับนอนทั้งคืน

มิหนำซ้ำตอนตื่นขึ้นมา เขายังรู้สึกปวดระบมไปทั้งตัวโดยเฉพาะช่วงเอว ซึ่งอีกฝ่ายอาการหนักไม่ต่างกัน เพราะพร่ำบ่นว่าถูกเชรย์กระทำจนต้องเดินขาถ่าง

“กูปวดเอว” ชายหนุ่มรู้ดีว่าถึงต่อล้อต่อเถียงไป คนอย่าง ชอน ชาคริยา คงไม่มีทางยอมแพ้แน่นอน เขาจึงเลือกเปลี่ยนเรื่องคุยด้วยการฟ้องอาการเจ็บปวดของตนเอง

“นอทเซอร์ไพรส์ คุณสาซอยถี่ขนาดนั้น”

“มึงต้องรับผิดชอบ”

“อาคเรียล? อินชอนต้องเป็นคนพูดคำนี้ต่างหาก”

“กูหมายถึงให้มึงสั่งยาแก้ปวดมาให้กูเดี๋ยวนี้ สั่งอาหารเช้ามาด้วย”

“ไม่มีปัญหา”

“อะไร” เชรย์ขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย เมื่อคนตัวเล็กแบมือเข้ามาจ่อตรงหน้า

“มันนี่”

“มึงไม่มีเงินหรือไง”

“มี แต่หม่าม้าเคยสอนไว้ว่าถ้ามีสามีให้ใช้เงินคุณสา”

“เมื่อกี้กูได้ยินว่ามึงโอนเงินเปย์โอปป้าเป็นแสนๆ ซื้อข้าวซื้อยาให้ผัวกินไม่กี่พันมันจะตายมั้ง”

“มันไม่เหมือนกัน!”

“ไม่เหมือนตรงไหน”

“ศิลปินมีไว้ให้เปย์ ส่วนผัวมีไว้ให้ผลาญเงินไปเปย์ศิลปินอีกที ไม่เคยได้ยินเหรอ”

“ไม่เคย! กูฟ้องอาชวาลแน่ว่ามึงเอาเงินไปเปย์ผู้ชาย”

“โอ้ยขี้บ่น! สั่งข้าวกินเองเลยปะ”

สุดท้ายเชรย์ก็พ่ายแพ้ให้กับศิลปินเกาหลี นอกจากชอนจะไม่สั่งข้าวสั่งยาให้ ร่างอรชรยังคว้ากระเป๋าเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ชายตาแลสามีป้ายแดงอย่างเขาสักนิด

มาถึงตอนนี้คนคิดสับสนจนศีรษะแทบระเบิดคงหนีไม่พ้นเชรย์ สถานภาพระหว่างเขากับชอนเปลี่ยนไปภายในชั่วคืน แต่ยังไม่ทันได้เจรจาว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะเป็นไปในทิศทางไหน อีกฝ่ายก็ชิ่งหนีกลับเสียก่อน

ปล่อยเบลอเลยละกัน

เชรย์ตัดสินใจเองเสร็จสรรพ เพราะสังเกตจากท่าทางไม่เดือดเนื้อร้อนใจของชอน จึงคิดเข้าข้างตัวเองว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นเพียงวันไนต์สแตนด์

อีกอย่างเขาไม่ได้มีความรักใคร่ชอน ชาคริยา หากโดนอีกฝ่ายรวบรัดจับแต่งงานเพราะยาปลุกเซ็กซ์ เชรย์ไม่มีทางยอมแน่นอน คนเดียวที่ต้องการผูกมัดด้วยคือ เบลล์ อัมพิกา เท่านั้น

3 วันต่อมา

‘The rich Chakhriya’ คอนโดมิเนียมสุดหรูบนทำเลใจกลางเมืองกรุงเทพฯ หนึ่งในอสังหาริมทรัพย์ของตระกูลขัตติยาณะวงศ์ ถูกเป็นสถานที่ปักหลักของชอนเพราะเจ้าตัวไม่อยากอยู่คฤหาสน์กับพ่อแม่

แม้วัยเยาว์เด็กน้อยจะติดครอบครัว ทว่าพอเติบโตและได้เรียนรู้การใช้ชีวิตเพียงลำพังตอนอยู่อังกฤษนานหลายปี ปัจจุบันชอนจึงโหยหาความเป็นส่วนตัวค่อนข้างสูง

ไม่อยากถูกคุณป๊ากับคุณหม่าม้าบ่นเรื่องติ่งเกาหลีด้วย

ปัจจัยสำคัญของการย้ายมาอาศัยที่คอนโดเพียงลำพัง แม้กระทั่งตอนนี้นิ้วเรียวก็กำลังเลื่อนไถหน้าจอไอแพดเพื่อเช็กการประกาศผลกิจกรรมท็อปสเปนเดอร์ที่เสียเงินไปหลายแสน และก็เป็นไปตามความคาดหวังไว้ ตำแหน่งวีไอพีอันดับหนึ่งตกเป็นของ ชอน ชาคริยา อย่างสวยงาม

แต่ชอนหารู้ไม่ว่า ‘Really Good’ ชื่อยี่ห้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่แฮซูเป็นพรีเซ็นเตอร์คนล่าสุด เป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์อาหารแปรรูปจากบริษัทของครอบครัว เบลล์ อัมพิกา

กริ๊ง กริ๊ง

ชอนเบี่ยงเบนความสนใจจากไอแพดพลางเอื้อมมือไปหยิบรีโมตเพื่อเปิดประตูห้องหลังจากเสียงออดดังขึ้น เผยให้เห็นชายหนุ่มร่างเล็กย้อมผมสีบลอนด์ทองถลาเข้ามากอดชอนราวกับคนดีใจ

“คิดถึงมาก” ริมฝีปากกระจับพูดพลางส่งยิ้มกว้างจนตาปิด หนุ่มน้อยคนนี้มีนามว่า ‘โกเบ’ เป็นเพื่อนสนิทของชอนตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลายที่ประเทศไทย และโกเบยังมีเพศสภาพเป็นเกย์รับเหมือนกับชอน ทั้งสองคนจึงพูดคุยกันถูกคอแทบทุกเรื่อง

“คิดถึงเซม เบน่ารักขึ้นปะเนี่ย”

“น่ารักไม่เท่าชอนหรอก หน้าใสอะไรขนาดนี้ ได้เข้าคอร์สทำเลเซอร์บ้างปะ”

“แน่นอน เราต้องใช้เงินคุณป๊าให้เกิดประโยชน์”

“มันปังไม่ไหวเลยนะ”

เพื่อนรักพูดคุยกันสัพเพเหระตามประสาคนไม่ได้เจอกันนาน จนกระทั่งบทสนทนาวนมาถึงเรื่องบุคคลที่ชอนหมายปอง

“ชอนได้เจอกับพี่เชรย์หรือยัง”

“เจอตั้งแต่วันแรกที่กลับมาไทย”

“โห อย่าบอกว่าแวะไปบ้านพี่เชรย์ก่อนเข้าบ้านตัวเอง”

“ตอนแรกอินชอนก็ตั้งใจไว้อย่างนั้นแหละ แต่ผิดแผนนิดหน่อย”

คฤหาสน์ขัตติยาณะวงศ์กับกาญจนะตากรถูกสร้างอยู่ติดกัน การไปมาหาสู่ของทั้งสองตระกูลจึงเกิดขึ้นเป็นประจำ เรียกว่าแทบจะกลายเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว

“ผิดแผนยังไงเหรอ”

ไม่ปล่อยให้โกเบสงสัยนาน ชอนเล่าเหตุการณ์ค่ำคืนสุดหฤหรรษ์ระหว่างตนเองกับเชรย์ให้เพื่อนฟังจนจบ

“ชอนแสบมาก”

“ช่วยไม่ได้ เชรย์อยากหนีหน้าอินชอนก่อนเอง”

“แล้วชอนรู้ได้ไงว่าพี่เชรย์ชอบคุณเบลล์อะไรนั่น”

“ตอนอยู่อังกฤษ เฮียชัตรายงานให้อินชอนฟังทุกเรื่อง”

“เฮียชัตขายน้องชายเก่งอะ”

“เฮียเคยบอกว่าอยากให้อินชอนแต่งงานกับเชรย์”

“แล้วคุณเบลล์รู้หรือเปล่าว่าคืนนั้นชอนใส่ยาปลุกเซ็กซ์ให้พี่เชรย์ดื่ม”

“ไม่รู้หรอก ชอนเตี๊ยมกับเฮียชัตให้โทรตามเลขาส่วนตัวไปเคลียร์งานอย่างด่วนจี๋”

“ชอนกับเฮียชัตร้ายมาก ใช้อำนาจในทางมิชอบ”

“ถ้าอินชอนไม่ทำแบบนี้ จะรวบรัดเชรย์ได้มั้ยล่ะ”

“แต่ชอนคิดดีแล้วเหรอที่เอาตัวเองไปผูกมัด ชอนบอกเบเองนะ ว่าพี่เชรย์ไม่ได้ชอบชอน”

“เรื่องเชรย์ไม่ชอบ อินชอนไม่อยากเก็บเอามาคิดมากหรอก”

“…”

“อินชอนรู้แค่ว่าตัวเองชอบเชรย์และโตพอที่จะมีเซ็กซ์กับเชรย์ได้แล้ว”

“…”

“แล้วคืนนั้นอินชอนก็มีความสุขมากเลยนะ”

“…”

“ถ้าสุดท้ายอินชอนไม่ได้แต่งงานกับเชรย์ก็คงไม่เป็นไร อย่างน้อยครั้งหนึ่งก็เคยมีความสุขด้วยกัน”

“OH MY GOD! ชอนคมมาก”

“ฮ่าๆ แต่อินชอนคิดแบบนี้จริงๆ นะ”

“เอาน่า โกเบอยู่ทีมชอนร้อยเปอร์เซ็นต์ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก”

“โกเบน่ารักกับอินชอนที่หนึ่ง”

“แต่ตอนนี้เบอยากเลี้ยงต้อนรับชอน เราไปกินโอมากาเสะด้วยกันนะ”

“ไปสิ อินชอนจะสั่งให้เงินเบหมดกระเป๋าเลย”

“ฮ่าๆ จัดไปชุดใหญ่เลยเพื่อน”

เวลาเดียวกัน ณ ลานจอดรถบริษัท กาญจนะ กรุ๊ป

“เบลล์อยากทานอะไรคะ” เชรย์เอ่ยถามหญิงสาวที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถคันหรูของเขาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล หลังจากทั้งคู่นัดเจอกันหลังเวลาเลิกงาน

“เชรย์เลือกได้เลย”

“ไม่ได้ครับ เชรย์อยากตามใจเบลล์”

“งั้นโอมากาเสะก็ได้ค่ะ”

“ได้เลยครับคนสวย”

“คืนนี้เดทของเราจะล่มอีกหรือเปล่า”

“ไม่ล่มแน่นอน เชรย์สั่งพี่ชัตไม่ให้โทรตามเบลล์แล้ว”

ชายหนุ่มมารู้ทีหลังว่าที่เบลล์หายตัวไปในคืนเดทแรกเพราะถูกชัตโทรเรียกอย่างกะทันหัน แม้เชรย์จะรู้ว่าเป็นแผนการของชอน แต่เขาเลือกที่จะไม่เล่าให้หญิงสาวฟัง เพราะไม่อยากให้เบลล์รู้ว่าคืนนั้นตัวเองเผลอมีเซ็กซ์กับชอน

“แล้วเชรย์มาอยู่กับเบลล์บ่อยขนาดนี้ ท่านประธานไม่ว่าเหรอ”

“ทำไมคุณพ่อต้องว่าด้วย?”

“ในวงสังคมเขาลือกันหนาหู ว่าท่านประธานกาจนะกรุ๊ปอยากได้สะไภ้เป็นคุณหนูชอนแห่งขัตติยาณะวงศ์”

“คุณพ่ออยากได้ แต่ไม่ใช่เชรย์”

“เบลล์ได้ข่าวว่าคุณชอนกลับมาจากอังกฤษแล้ว”

“กลับมาก็เรื่องของเด็กนั่น ไม่เกี่ยวกับเชรย์”

“เชรย์แน่ใจนะว่าไม่อยากแต่งงานกับคุณชอน”

“แน่ใจ เชรย์ชอบเบลล์ คนเดียวที่เชรย์อยากแต่งงานด้วยก็คือเบลล์”

เบลล์ อัมพิกา ยิ้มย่องอย่างพอใจ เสน่ห์และมารยาหญิงของเธอยังมัดใจชายหนุ่มได้เสมอ แม้ตระกูลเธอจะเทียบตระกูลขัตติยาณะวงศ์ไม่ได้ ทว่าเรื่องเชรย์เธอรู้สึกถึงชัยชนะโดยที่ยังไม่ได้ลงแข่ง

ชอน ชาคริยา ริอาจมาชอบเป้าหมายที่เธอเล็งไว้ก็คงต้องพยายามอีกหลายโข ในอนาคตตระกูลกาญจนะตากรต้องเกี่ยวดองกับตระกูลของเธอเท่านั้น

เดิมพันสำหรับเบลล์ อัมพิกา ไม่ได้มีเพียงแค่เรื่องความรัก แต่เป้าหมายที่เธอวางไว้ล้วนเป็นเรื่องของธุรกิจ

#เมียผมเป็นเจ้ากรรมนายเวร