“น้องมาร์ค อยากกินขนมจีบกุ้งใช่มั้ยครับ” ผมถามลูกชายวัย 5 ขวบ พร้อมใช้ตะเกียบคีบขนมจีบกุ้งใส่จานให้ ส่งยิ้มให้ลูกชายที่น่ารัก “กินเยอะๆ นะครับ”

ผมมากินข้าวกับลูกชายตัวน้อยกับภรรยาเก่า ใช่ครับ ผมแต่งงานและหย่าแล้ว ผมเป็นพ่อหม้ายลูกติดในวัย 35 ปี ถึงแม้ชีวิตคู่จะไม่ราบรื่น แต่ผมก็ยังพยายามรักษาความเป็นครอบครัวให้กับลูกชายตัวน้อยคนนี้

ผมกับภรรยาเก่า เราจากกันด้วยดีและตกลงกันแล้วว่าจะช่วยกันเลี้ยงลูกต่อไป เรายังไปมาหาสู่ พูดคุยกันด้วยเรื่องของเจ้าตัวน้อยนี้ ผมขีดเส้นชัดเจนว่าเราจะติดต่อกันด้วยเรื่องของลูกเท่านั้น ส่วนเรื่องส่วนตัวอื่นๆ ผมไม่ก้าวก่ายในชีวิตของเมย์ ชื่อของเธอ ภรรยาเก่าผม และเธอเองก็จะไม่มาก้าวก่ายชีวิตของผมเหมือนกัน

ระหว่างที่คีบอาหารให้ลูกชายตัวน้อย ผมรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่าง เหมือนมีใครมองมาที่ผม ทำให้ผมต้องหันหน้าไปตามความรู้สึกนั้น และได้เจอกับสายตาที่จ้องมองผมอยู่ หัวใจผมที่เคยคิดว่านิ่งและสงบดีแล้วมันกลับกระตุกเต้นแรงไม่เป็นจังหวะจนผมต้องลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ ไม่ใช่แค่ผม ทั้งเมย์และน้องมาร์คก็แปลกใจเหมือนกันที่อยู่ๆ ผมก็มีปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

สิ่งที่ผมเห็นมันเป็นสายตาที่ผมไม่คิดว่าจะได้เจออีก เจ้าของสายตานั้นก็คงตกใจไม่แพ้กัน เพราะทางนั้นก็ยืนนิ่ง ไม่ไหวติง แววตาที่ส่งออกมามันมีทั้งความประหลาดใจและความเศร้าอยู่ข้างใน เราทั้งคู่ต่างหยุดยืนมองกันและกันเหมือนอยู่ในภวังค์….