"คุณชายสนใจเขาเป็นพิเศษเลยนะครับ"

"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก...ซัลลิวาร์" ชายหนุ่มพูดก่อนรับแก้วไวน์จากชายชราที่ยืนอยู่ข้างๆ

"งั้นผมก็ใกล้ได้พักแล้วนินะครับ"

"นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าเซโนจะทำได้ดีแค่ไหนละนะ"

.

.

.

ดูเหมือนวันใหม่จะมาถึงแล้วสินะ ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ร่างกายทั้งอ่อนแรงและเหนื่อยล้า ซึ่งก็ไม่แปลกเมื่อเทียบกับเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านมาเมื่อคืน... Email ฉบับหนึ่งเด้งเข้ามายังกล่องข้อความของผม หลังจากอ่านเนื้อหาใน Email นั้นจนเสร็จ ผมไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจดี เพราะผมได้งานถาวรแล้วละครับ

“งานในการรับใช้คุณชานแวนนิช”