Fascinated (adj.)

หลงใหล

ในยุคที่วงจรชีวิตของมนุษย์ขับเคลื่อนด้วยเทคโนโลยี แอพพลิเคชันยอดฮิตที่แสดงการเคลื่อนไหวของเหล่าคอนเทนต์ครีเอเตอร์แต่ละคนในโลกออนไลน์นั้นเป็นดั่งเพื่อนคลายเหงาในสภาวะที่มีการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสได้ดี โชคดีที่ไม่ได้เป็นสิ่งที่ทำให้ใครหลาย ๆ คนเกรงกลัวเพราะการแพทย์ได้เติบโตและพัฒนาอย่างรวดเร็วเนื่องจากได้เงินสนับสนุนจากบริษัทเอกชนอย่างเต็มที่

บ้านพักหลังเล็กของใครคนหนึ่งเต็มไปด้วยเสียงเพลงจากโทรศัพท์มือถือ รักแรกกำลังนอนเกลือกกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงสีขาว ดวงตาคู่สวยจดจ้องใบหน้าภายใต้หน้ากากของสายผลิตคอนเทนต์คนหนึ่งที่กำลังมีชื่อเสียงในขณะนี้ มุมปากของเจ้าตัวยกยิ้มขึ้นอย่างเก้อเขิน

“โอ้ย ความหล่อทะลุหน้ากากเลย” ได้แต่บ่นไปมากับตัวเองอยู่อย่างนั้น ทว่าหลังจากที่เจ้าตัวเลื่อนดูทุกคลิปก็ได้กดปุ่มติดตามด้วยความเสน่หา

“ชอบจัง…คุณทีเนี่ยมาแรงสุดทางโค้งในไตรมาสนี้เลยนะเนี่ย” เขาคิดกับตัวเองก่อนจะนึกอะไรไปเรื่อยเปื่อยในหัวเนื่องจากคลิปที่เขาตามเลื่อนดูนั้นได้รับชมไปหมดเสียแล้ว

อยากทำความรู้จักจัง แต่คนฮอตแบบนั้นจะเอาอะไรมาอ่านข้อความของเหล่าแฟนคลับเป็นแสน ๆ คนล่ะเนอะ

พูดแล้วก็นอนจ๋องอยู่ที่เดิม เสียงถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายดังออกมา พูดถึงคุณทีที่เจ้าตัวได้เอ่ยนั้นเป็นคนดังในโลกออนไลน์เนื่องจากการปิดบังตัวตนของเจ้าตัวด้วยหน้ากากสีดำที่ปิดเฉพาะครึ่งบนทำให้ใครหลาย ๆ คนต่างหลงเสน่ห์ผู้ชายคนนี้กันถ้วนหน้า

เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดวันสุดท้ายที่เขาจะต้อง WFH อยู่ที่บ้านหลังจากที่บริษัทประกาศขอทำความสะอาดเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็ม รักแรกทำงานเป็นพนักงานฝ่ายประชาสัมพันธ์จึงต้องเดินเรื่องมากมายทำให้เงินเดือนของเขาค่อนข้างที่จะได้เยอะมากกว่าบริษัทอื่น

“ฮัลโหลครับพี่มิ้นท์” เสียงใสพูดกรอกลงในโทรศัพท์ของตนเอง

[ไงน้องรัก พรุ่งนี้พี่ฝากงานวันหนึ่งนะ พอดีพี่อยู่ต่างจังหวัดยังกลับไม่ได้เลย]

อีกแล้วเร๊อะ!! นี่คือจะไม่มาทำงานใช่ไหมแม่คุณ! แล้วกูทำอะไรได้บ้างเอ่ยนอกจากกัดฟันสร้างรอยยิ้มจอมปลอมใส่ทั้ง ๆ ที่ตัวปัญหาไม่เห็นน่ะ

“แต่พี่ก็ทำงานที่บ้านแทนได้นี่ครับ ไม่เห็นต้องฝากงานกับรักเลย”

[ก็แหม…ฝากนิดฝากหน่อยก็ไม่ได้แกนี่ ก็พี่อะต้องพาแม่ไปหาหมออาจจะไม่ค่อยว่างทำงาน]

“แหมพี่ จะไปหาหมอทั้งวันเลยเหรอครับ”

[ช่วยพี่หน่อยก็ไม่ได้]

“ก็แล้วทำไมพี่ไม่ลางานไปเลยล่ะ” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันด้วยความหงุดหงิด

[ถ้าพี่ลาเงินเดือนพี่ก็โดนตัดสิ!]

แล้วให้กูช่วยนี่กูได้เงินกับมึงหรออีห่านี่

“งั้นพี่แบ่งเงินให้ผมครึ่งหนึ่งไหมล่ะ” รักแรกเอ่ยออกมาด้วยความชิว ๆ ก่อนจะปรายตามองเล็บด้วยจริตของตัวร้ายในละครหลังข่าวที่แม่ชอบเปิดดูบ่อย ๆ

[พี่ก็เลี้ยงข้าวแกเหมือนเดิมไง]

“พี่ต้องเข้าใจด้วยว่าถ้าพี่เลี้ยงข้าวผมจะอิ่มแค่มื้อเดียว แต่ถ้าพี่ให้เงินตอบแทนผม ผมจะอิ่มไปได้หลายมื้อเลยนะ”

[แกจะช่วยไม่ช่วย?]

“ถ้าพี่ตกลงแบบที่ผมบอก ผมก็จะช่วย”

[จิ๊! เออ ๆ ตามใจแก!] พูดจบรุ่นพี่ตัวดีก็กดวางสายด้วยความไม่พอใจ แต่แล้วใครจะแคร์ในเมื่อขอให้คนอื่นช่วยถ้าพูดดี ๆ ไม่ได้วันหลังก็ไม่ต้องมาขอ คนเรามันต้องใช้เงินนะโว้ย! มาขอบ่อย ๆ ใครเขาจะทำให้วะ

รักแรกถอนหายใจออกมา อารมณ์ดี ๆ ก่อนหน้านี้ปลิดปลิวไปตามสายลมแห่งความโกรธ แต่ยุบหนอพองหนอเราต้องพูดคุยกันดี ๆ ด้วยการหยุมหัวแม่งเลย

หลังจากที่บ่นไปมาในใจก็ได้เวลาที่เขาต้องเตรียมงานสำหรับพรุ่งนี้แล้ว ชีวิตวัยทำงานนั้นต่างจากวัยเรียนมากเพราะตอนเรียนเขาขูดรีดเงินแม่ แต่ตอนนี้แม่ขูดรีดเงินเขา อ่ะหยอกกก ความจริงแม่เขาน่ะเป็นแม่ที่ประเสริฐมาก เจ้าตัวไม่เคยทวงบุญคุณว่าเป็นลูกต้องกตัญญูต่อแม่ เออเริศนะ

ติ๊ง

เสียงแจ้งเตือนไลฟ์สดจากคนที่เขาเพิ่งติดตามไปดังขึ้น นิ้วมือที่พิมพ์งานอยู่เป็นต้องหยุดชะงัก ใบหน้าเหลียวซ้ายแลขวาเพื่อหาโทรศัพท์มือถือที่โยนทิ้งไว้ไหนสักแห่งในห้อง

“สวัสดีครับทุกคน” คุณที เจ้าของเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยออกมาด้วยความร่าเริงเนื่องจากมีคนซับพอร์ตเจ้าตัวอย่างล้นหลาม ยอดโดเนทพุ่งพรวดขึ้นอย่างต่อเนื่องและหนึ่งในนั้นขาดใครไปไม่ได้นั่นก็คือเขานั่นเอง ถึงแม้ว่าการโดเนทแต่ละครั้งของเขาจะเทียบไม่ได้กับคนอื่น ๆ ก็ตาม

รอให้ถูกหวยรางวัลที่หนึ่งสักสามสิบล้านก่อนนะคุณที เราจะโดเนทให้คุณอย่างไม่คิดชีวิตเลย!

[เจ้าหญิงของคุณที : ไม่ได้ไลฟ์สดเฉพาะวันหยุดเหรอคะ?]

“นั่นแหละครับคุณเจ้าหญิงนั่นคือประเด็นของวันนี้ ผมอยากจะแจ้งให้เหล่าแฟนคลับของผมได้ทราบว่าต่อจากนี้ผมอาจจะไม่ค่อยได้ลงคลิปหรือไลฟ์สดบ่อย ๆ แล้วนะครับ”

[มะนาว : ทำไมคะ? เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า]

[K. : แงงงง คุณทีอย่าไปเลยค่ะ ฮื่อ]

“ฮ่ะ ๆ ทุกคนอย่าทำแบบนี้สิครับ ใจผมจะต้านไหวได้ยังไงกัน” เสียงหัวเราะนั้นทำเอารักแรกที่แอบฟังเงียบ ๆ เกือบจะกรี๊ดออกมา

“เอาล่ะ เข้าเรื่องเลยนะครับ ก่อนอื่นเลยผมต้องขอลาไปทำงานเป็นเวลาสองอาทิตย์อาจจะทำให้มาลงคลิปช้าต้องขออภัยทุกคนจริง ๆ” รักแรกจดจ้องไปที่ดวงตาของคนที่ตนชอบ นัยต์ตาสีน้ำตาลอ่อน ริมฝีปากสีระเรื่อทำให้รวม ๆ แล้วหากให้คาดเดาคุณทีเป็นคนที่หน้าตาดีไม่น้อย

“แต่ไม่ต้องกังวลนะครับเพราะพรุ่งนี้ผมจะลงคลิปให้สักคลิปสองคลิป เป็นเซอร์ไพรส์” คำสุดท้ายเป็นเสียงกระซิบแผ่วเบาทำให้น้ำเสียงดูเจ้าเล่ห์ขึ้นมาเป็นเท่าตัว

เอาล่ะ อดใจรอไม่ไหวแล้วสิ

ในช่วงเวลาเร่งด่วนของพนังงานออฟฟิศนั้นเป็นอะไรที่ท้าทายอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นการลุ้นจำนวนผู้คนบนรถไฟฟ้า การตื่นเช้าขึ้นมาในวันจันทร์ที่ใครหลาย ๆ คนเกลียด ทว่าโชคดีที่รักแรกมีรถส่วนตัวของตัวเองโดยที่เขาซื้อเงินสด

จุ๊ ๆ ต้องขอบคุณบริษัทนี้จริง ๆ ที่ทำให้เขาได้มีรถเป็นของตัวเองภายในเวลาสองปี ก็นะทั้งบรรยากาศดี ๆ สิ่งแวดล้อมดี ๆ เพื่อนร่วมงานหลายคนก็เป็นมิตรยิ่งกว่าน้ำตาลมิตรผล อ้อ แต่ยกเว้นพี่มิ้นท์ไว้คนหนึ่ง

“สวัสดีครับคุณรัก” พี่ยามรักษาความปลอดภัยทักทายเขาเหมือนทุกครั้งที่ได้เจอกัน

“สวัสดีครับพี่ หนึ่งเดือนที่ผ่านมาเป็นไงบ้างครับเนี่ย”

“โอ้ย ชีวิตเงียบเหงามากครับไม่ได้เจอพวกพนักงานมาให้คุยคลายเหงาเลย” ว่าจบก็หัวเราะโฮ ๆ เหมือนกับซานต้าครอสในคืนคริสต์มาสที่แอบมามอบของขวัญชิ้นเล็กชิ้นน้อยให้กับเด็ก ๆ บนหัวเตียง

“แล้วเงินเดือนนี่ได้เหมือนเดิมใช่ไหมครับนั่น”

“แน่นอนอยู่แล้วครับคุณรัก คุณเทียนน่ะเอื้อผลประโยชน์ให้ยามอย่างเรา ๆ เสมอเลย”

“คุณเทียน?” ชื่อของบุคคลที่สามนั้นไม่คุ้นเคยเสียเลยสำหรับรักแรก

“คนที่ขึ้นมาเป็นประธานคนใหม่แทนท่านนฤเบศน่ะครับ”

“อย่างนี้นี่เอง นี่ครับผมซื้อขนมมาฝาก” มือสวยเอื้อมไปหยิบขนมในกระเป๋าผ้าใบโปรด พร้อมกับยื่นของฝากให้คนที่ทำงานหนักไม่ต่างจากพวกเขาตรงหน้า

เขาไม่ใช่คนใจดีอะไร แต่แค่เห็นว่าอะไรควรที่จะแบ่งปันก็ทำ ๆ ไปเถอะไม่เสียหายอะไร แถมพี่ยามคนนี้ก็เป็นคนที่พาเขาเข้ามาในบริษัทเนื่องจากตอนนั้นไอ้เรามันเป็นน้องใหม่ ไม่รู้ว่าต้องไปทางไหนเลยขอให้พี่เขาช่วย ตอนแรกก็นึกว่าประธานบริษัทปลอมตัวมาแบบในละครคุณธรรมหรือเปล่า พอนึกย้อนไปก็ขำตัวเองเหมือนกัน

“เกรงใจคุณแล้ว แต่ยังไงก็ขอบคุณนะครับ”

“วันนี้ก็สู้ ๆ กับงานนะครับพี่!” เขายิ้มกว้างพร้อมกำมือสองข้างขึ้นมาในระดับอกเป็นการให้กำลังใจ

“ฟู่ว~”

“วันนี้มิ้นท์มันไม่มาอีกแล้วเหรอรัก”

“อื้อ ใช่ครับพี่แก้ว” รักแรกพยักหน้าหงึก ๆ ทำเอามัมหมีอย่างแก้วเป็นต้องเดินเข้ามาหยิกแก้มไปหนึ่งที

“แล้วยังไง ฝากงานกับแก?”

“ใช่ครับ แต่ครั้งนี้ผมไม่ยอมหรอก”

“ดีมาก! สมกับเป็นลูกพี่จริง ๆ”

ผมมีแม่คนเดียวครับโกโก้

“พี่รู้จักคนนี้ไหมครับ” ว่าพลางยื่นโทรศัพท์มือถือที่เปิดหน้า account ของคนที่เขาโดเนทเงินให้เมื่อคืน

“หืม ใครกันล่ะนั่น”

“บู่วว คิดว่าพี่จะรู้จักเสียอีก”

“เจ้าเด็กนี่! ถึงพี่จะบ้าผู้ชายแต่พี่ก็ไม่ได้รู้จักทุกคนนะโว้ยย” พี่สาวคนสวยโวยวายเสียยกใหญ่ หน้าตาบึ้งตึงจนคนน้องอดที่จะขำไม่ได้ ก่อนจะโน้มตัวไปกอดซุกเอว

“หยอก ๆ เฉย ๆ น้าา”

“เหอะ แล้วยังไง”

“คือเมื่อวานผมกำลังเลื่อนหน้าฟีด แล้วก็เจอคนนี้เข้ามันแบบใช่เลย ถูกใจฉันเลย”

“แกชอบว่างั้น”

“อื้อ! ชอบมากเลยแต่ทำไงได้ คนติดตามเยอะขนาดนี้คู่แข่งมีเป็นแสน ๆ คน”

“งั้นแกก็ลงคลิปเหมือนเขาไปดิ” รักแรกขมวดคิ้วด้วยความงุนงง อย่างเขาน่ะเหรอจะลงคลิปแล้วมีคนมาดู ยิ่งตอนนี้เห็นหลายคนบอกว่าโดนปิดการมองเห็นอยู่

“ใช่ว่าจะแมสง่าย ๆ นะพี่”

“ลองไปก็ไม่เสียหาย แกไม่เคยได้ยินเหรอว่าถ้าเราชอบคนแบบไหน เราต้องเอาตัวเราเข้าไปในนั้น!”

เชี่ย วันนี้พี่แก้วเขามีพลังว่ะ

“อุ้ยพี่ ถ้าผมชอบนายก ผมไม่ต้องไปเป็นนายกเลยเร๊อะ”

“จะไปไหนก็ไปเลยไป๊” ได้ยินดังนั้นคนตัวเล็กก็หัวเราะออกมาเสียงดังลั่น ก่อนจะพากันแยกย้ายกันไปทำงาน

รักแรกนั่งที่เก้าอี้ประจำของตน นิ้วมือทั้งสิบต่างทำงานเป็นระวิงตรวจเช็คข้อมูลของผู้ที่เข้าออกบริษัทเพื่อเป็นการยืนยันจากระบบอีกทีหนึ่ง ในหัวก็คิดว่าเขาควรจะทำตามคำแนะนำของรุ่นพี่ดีไหม ใจหนึ่งก็อยากทำแต่อีกใจหนึ่งก็กลัวว่าจะกลายเป็นตัวตลกของคนในโลกออนไลน์

แต่ว่า…จะลองอย่างที่พี่แก้วบอกก็คงไม่เสียหายอะไรจริง ๆ นั่นแหละ ถ้ามันบ้งเราก็แค่ลบคลิป

นึกย้อนไปถึงช่วงแรก ๆ ก่อนที่เขาได้ย้ายเข้ามาทำงานที่นี่ ตอนแรกกะว่าจะไปสมัครอีกบริษัทในเครือของครอบครัวของเพื่อนสนิททว่ากลับมีเรื่องราวไม่คาดฝันขึ้นคือบริษัทนั้นเกิดไฟไหม้สร้างความเสียหายราวเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์โชคดีที่ไม่มีใครเสียชีวิตนั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้บริษัทต้องปิดตัวลง ส่วนเขาก็ต้องวิ่งตามหาบริษัทอื่นอยู่ราวสามอาทิตย์กว่าจะเจอว่าที่นี่เปิดรับสมัครพอดี

เกือบเป็นคนตกงานแล้วเรา

ในระหว่างที่ทำงานอยู่นั้นก็มีลูกค้าเดินเข้ามาถามงานที่คืบหน้า ทางด้านของรักแรกที่เป็นคนประสานงานนี้จึงต้องเปิดไมค์เรียกให้พี่ ๆ ที่อยู่ชั้นบนเดินไปห้องประชุมเพื่อคุยกับลูกค้า

"ผมประสานงานให้แล้วนะครับ เชิญคุณผู้หญิงเข้าไปในห้องประชุมได้เลยครับ"

"ขอบคุณมากค่ะ โอ้ ฉันสั่งน้ำมาฝากพวกคุณด้วยขอบคุณที่ทำงานหนักนะคะ" หญิงสาววัยกลางคนบอกกล่าวกับคนตรงหน้า รอยยิ้มจริงใจส่งมาให้เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พนักงานร้านกาแฟเดินเข้ามาพอดี เมื่อเธอเห็นดังนั้นจึงก้มหัวขอตัวออกไป

"พี่ ๆ ครับ คุณลูกค้าเลี้ยงกาแฟ มาหยิบเร็ว" 

"โหย บุญปากพวกฉันเลยว่ะ"

"นั่นสิครับ ผมขอตัวก่อนนะ วันนี้คงไม่มีใครมาแล้วแหละ" พูดจบรักแรกก็เดินไปนั่งประจำที่ของตนอีกครั้ง หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเช็คความเคลื่อนไหวในโลกโซเชี่ยลแต่แล้วก็ต้องเบะปากเมื่อเจอภาพของรุ่นพี่คนหนึ่งที่ฝากงานให้เขาทำเมื่อวาน ในแคปชั่นนั้นเขียนไว้ว่า 'คาเฟ่นี้สวยมากเว่อร์' พร้อมกับรูปของเจ้าตัวที่โพสต์ท่ายอดฮิตตามแบบที่เน็ตไอดอลเขาทำกัน พอกดเข้าไปดูในสตอรี่ก็พบว่าได้ไปกับเพื่อนสาวอีกแผนกเช่นเดียวกัน

ไหนว่าพาแม่ไปหาหมอไม่มีเวลาทำงานไงวะ?

"น้องรัก พี่เปิดไมค์ประสานงานฝ่าย A ให้หน่อยสิ ไมค์พี่มันเป็นอะไรก็ไม่รู้" พี่แก้วเดินหน้าเครียดมาบอกเขา คิ้วขมวดมุ่นจนแทบจะผูกเป็นโบว์

"ได้ครับ" คนตัวเล็กยิ้มหวานแล้วหันไปประสานงานตามที่รุ่นพี่คนสนิทบอก เมื่อเจ้าตัวทำตามเสร็จก็เปิดมือถือเข้าแอพลิลลี่เพื่อเข้าไปดูคลิปใหม่ของคุณทีที่เพิ่งอัพลงเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว เนื้อหาของคลิปแรกคือการตอบคำถาม Q&A ทั้งหมดสิบข้อและคลิปที่สองซึ่งคือคลิปสุดท้ายคือการออกลีลาท่าเต้นกับเพลงที่กำลังฮิตในตอนนี้ รักแรกกำลังเคลิ้ม

แต่หารู้ไม่ว่าไมค์ของตนเองนั้นก็เสียเช่นเดียวกัน ทำให้เสียงเพลงและเสียงพูดของคุณทีดังไปทุกแผนกเสียแล้ว

talk

น้องสู้ชีวิตมาก แต่ชีวิตสู้กลับแล้วบอกว่า สู้ ๆ นะแก

#สเตจเนมคุณเทียน