‘One day when this cheer dies down, stay, hey Stay by my side
For eternity, keep staying here, stay, hey Like your tiny pinky
Longer than seven summers and cold winters
Longer than numerous promises and memories’

친구:Friends

Lyrics, Composed, and Produced by Park Jimin of BTS

(English Translation by Genius.com)

010820220200

มันเป็นคืนฟ้ากระจ่าง โอบีวันออกมารับลมที่นอกระเบียงอพาร์ตเม้นต์พยายามทำให้ตัวเองสร่างจากฤทธิ์เครื่องดื่มที่ถูกเติมใส่แก้วอย่างต่อเนื่องมาค่อนคืน 

          พวกเขาเพิ่งชนะศึกครั้งสำคัญมาสภาเจไดจึงยอมปิดหูปิดตาให้ความพยายามอันสูงส่งจนน่าเวทนาของอนาคินในการลักลอบพาทหารโคลนจากกองพันที่ 501 และ 212 ขึ้นมาอัดกันในห้องของตัวเองเพื่อปาร์ตี้

          แน่นอนว่าจำนวนทหารสองกองพันกับพื้นที่อพาร์ตเม้นต์ขนาดกลางหนึ่งห้องนั้นไม่ใช่จำนวนที่สัมพันธ์กันเท่าไหร่ แต่หลังจากการแจกจ่ายเครื่องดื่ม เสียงบ่นเรื่องความแออัดก็เปลี่ยนเป็นบทสนทนาเรื่องขบขันและพัฒนาเป็นการเล่นแผลง ๆ ตามลำดับ จนโคดี้วิ่งตาเหลือกมาดับไฟในห้องครัวเป็นครั้งที่สองโอบีวันถึงเริ่มคิดว่าในห้องนี้ต้องการคนมีสติเพิ่มอีกสักคนจึงวางแก้วลงแล้วเดินออกมายังระเบียง

และในขณะที่เขาคิดว่าสมควรแก่เวลาที่จะกลับเข้าไปในห้องแล้ว ร่างกายก็ถูกโถมทับจากด้านหลังอย่างไม่ทันตั้งตัว

ท่าทางจะยังไม่สร่างดี โอบีวันนึกตำหนิตัวเองในใจก่อนจะหันมาสนใจผู้มาใหม่เมื่อเอวถูกกอดรัดด้วยแรงที่มากขึ้น

“อนาคิน” 

“ท่านอาจารย์” 

         โอบีวันถอนหายใจ เขาไม่มีปัญหากับการรับมืออนาคินเวอร์ชั่นเมาเหล้าหรอก ที่ยากคืออนาคินเวอร์ชั่นเมาเหล้าแล้วอ่อนไหวต่างหาก อดีตอาจารย์อย่างเขาจับสังเกตได้สักพักใหญ่แล้วว่าเมื่ออนาคินมีเรื่องไม่สบายใจ เจ้าตัวจะเรียกเขาว่าท่านอาจารย์เหมือนสมัยยังเป็นพาดาวัน ทั้ง ๆ ที่อีกฝ่ายออกจะชอบใจที่ได้เรียกชื่อต้นเขาอย่างคนฐานะเท่าเทียมกันหลังจากได้ยศอัศวินแล้ว

ลมหายใจอุ่นที่คลอเคลียอยู่ข้างต้นคอเรียกโอบีวันออกจากภวังค์

“ท่านอาจารย์ ท่านรู้ไหม วันนี้สภาบอกข้าว่าอะไรบ้าง” 

“ข้าก็อยู่กับเจ้าตอนรายงานผลภารกิจ ไม่กี่ชั่วโมงเจ้าก็ลืมแล้วหรืออนาคิน” โอบีวันหัวเราะเบา ๆ ผลักความรู้สึกพองโตในอกออกไปในกระแสฟอร์ซ

          “พวกเขาบอกว่าเราจะได้ทำภารกิจด้วยกันอีกเยอะเลย วู้ว!” คนอายุน้อยกว่าผละออกจากอดีตอาจารย์ของตัวเอง ชูมือขึ้นฟ้าโบกไปมาอย่างต้องการถ่ายทอดความสุขออกทางร่างกายเสียให้หมด โอบีวันก็อยากให้อีกฝ่ายได้ทำตามใจอยู่หรอก แต่ถ้าปล่อยไปเขากลัวว่าฮีโร่ผู้ไร้ความกลัวในตอนนี้จะกลายเป็นฮีโร่ผู้ไร้ชีวิตในวินาทีถัดไปนี่สิ โอบีวันหันไปจับข้อศอกอีกฝ่ายไว้หลวม ๆ ก่อนที่มือของอนาคินทั้งสองข้างก็พุ่งมาจับต้นแขนเขาแน่น

          “แต่จริง ๆ มันไม่ดีเลยใช่ไหมท่านอาจารย์” น้ำเสียงของอีกฝ่ายกลับมาสั่นเครืออีกครั้ง “พวกเขาให้เราทำงานด้วยกันแค่เพราะว่าผู้คนชอบวีรบุรุษกับนักเจรจา พวกเขาแค่ยอมให้เราอยู่ด้วยกันเพราะมันดีต่อภาพลักษณ์ของสาธารณรัฐ ดีต่อสงคราม ถ้าไม่มีเรื่องพวกนี้แล้ว พวกเขาจะให้ท่านไปจากข้าอีก พวกเขาจะไม่ยอมให้เราอยู่ด้วยกันอีก” นัยน์ตาสีท้องฟ้าสั่นไหวอย่างที่โอบีวันไม่ชอบเอาเสียเลย ชายหนุ่มทำได้เพียงลูบแขนปลอบประโลมคนตรงหน้า

          “อนาคิน ต่อให้เราไม่ได้ทำภารกิจด้วยกัน เราก็ยังติดต่อกันได้” โอบีวันพูดช้า ๆ “ยิ่งถ้าเจ้าพูดถึงตอนที่สงครามจบแล้ว ข้าคิดว่าเราคงหาเวลาเจอกันได้อีกเยอะเลย ข้าไม่คิดจะไปไหนไกลหรอก”

          คนตรงหน้าเขาขมวดคิ้วเพราะยังตามไม่ค่อยทัน แต่เมื่ออีกฝ่ายประมวลคำพูดของเขาได้แล้วแขนกลเพิ่มแรงบีบอย่างตื่นเต้นจนโอบีวันสะดุ้ง “สัญญานะ! สัญญากับข้านะท่านอาจารย์ สัญญาว่าท่านจะไม่ไปไหนต่อให้พวกเขาจะเลิกหาประโยชน์จากพวกเราแล้ว ท่านสัญญากับข้านะ”

          โอบีวันเงยหน้าขึ้นสบสายตาเว้าวอนของอนาคิน แต่นั่นไม่ใช่สิ่งจำเป็นเลย ต่อให้อนาคินไม่ได้มาหาเขาในสภาพเปราะบางแบบนี้ ต่อให้อีกฝ่ายไม่ได้ขอร้องเขาแบบนี้ คำตอบที่โอบีวันจะมอบให้ก็มีเพียงคำตอบเดียว

“ข้าสัญญา” 

และเพราะสัญญาที่ให้ไว้เช่นนั้น โอบีวันจึงอยู่

อยู่ในวันที่อนาคินทรยศภาคีเจได

อยู่ในวันที่แพดเม่คลอดลูกแฝดของอนาคิน

อยู่ในวันที่ลุคและเลอาต้องการคนปกป้อง

และอยู่ต่อหน้าดาร์ธเวเดอร์ในห้วงลมหายใจสุดท้าย

โอบีวันไม่เคยไปไหนดังเช่นคำสัญญาที่ให้ไว้ในครั้งนั้น

.

Talk: ฟิคเรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจจากหนึ่งในเพลงโปรดของเราในอัลบั้ม Map of the Soul: 7 ของ BTS ค่ะ หาฟังกันได้ในชื่อเพลง Friends นะคะ เป็นเพลงที่เนื้อหาดีมากเลย อยากให้ฟังไปด้วยอ่านคำแปลไปด้วย ถ้าสงสัยว่าทำไมในเนื้อเพลงถึงมีการเมนชั่นอะไรหลาย ๆ อย่างที่ค่อนข้างเฉพาะเจาะจง เป็นเพราะเพลงนี้คนแต่ง(จีมิน)แต่งให้เพื่อนสนิทในวง(แทฮยอง)ค่ะ เพราะอย่างนั้นเลยเป็นเพลงที่เต็มไปด้วยความทรงจำแล้วก็ทัชใจเรามากถึงจะไม่ใช่ความทรงจำของเราก็เถอะ 555555 ท่อนที่เราโควตไว้ด้านบนสุดของเรื่องเป็นท่อนที่เราชอบที่สุด แล้วก็เป็นท่อนที่ทำให้นึกถึงอนาโอบีด้วยค่ะ คิดเห็นยังไงกับฟิคหรือเพลงก็มาพูดคุยกันได้นะคะ