KHAWTANG TALK

สวัสดีฉันชื่อข้าวตังนะคะเพื่อนๆมักจะชอบเรียกว่า “อีตัง”! อีกฉายาแบบไม่หลงตัวเองเลยนะ “คนสวย” มีคนเรียกฉันว่าคนสวยจริงๆนะ มันจะมีรุ่นน้องชอบแซวตอนอยู่โรงเรียนว่าพี่คนสวยๆ พอเพื่อนเรียกกลายเป็นอีสวยสั้นๆเฉยเลย

ตอนนี้ฉันเรียนจบมาเข้ามหาวิทยาลัย ฉันมาลองสอบคณะวิศวะละดันติดเฉยเลย แต่คือว่าความจริงฉันไม่ได้อยากเข้าเรียนวิศวะอะไรนี่หรอก เป็นเพราะเพื่อนสนิทฉันที่ชื่อนาเดียมันอยากเรียนเพื่อจะได้มาคอยส่องแฟนมัน ที่จริงก็จะเข้ากันทั้งกลุ่มนั่นเเหละ เเต่บังเอิญวามินกับฟ้าไม่อยากเรียนวิศวะชาครีมก็ไม่ชอบด้วยก็เลยเหลือฉันกับมัน
รู้สึกเป็นคนดีเลยเฮ้อ…
เเต่พวกเราทั้ง 5 คนอยู่คอนโดเดียวกันด้วยตัวติดกันเป็นตังเมมากค่ะ

"นาเดียมึงลุกเลยไม่อยากเข้าเชียร์สายตั้งเเต่วันเเรกหรอกนะ"ฉันพูดเพราะพวกเราดันตื่นสายตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอมเลย
"ขออีก5นาทีกูจะลุกไปอาบน้ำ"นาเดียพูดขึ้นทั้งที่ตาก็ยังไม่ลืม
"มึงพูดมา5รอบแล้วนะว่าจะลุกขึ้น กูไม่อยากโดนทำโทษนะ"ฉันพูด
"ค่าา แม่หนูลุกละค่า"นาเดียพูดเชิงประชด
แล้วฉันก็เดินออกมาจากห้องนาเดีย
"ปลุกนาเดียออกจากเตียงได้ละหรอมึงถึงเดินออกมา"ชาครีมพูดอย่างขำๆ ชาครีมหรือจะเรียกสั้นๆว่าครีมก็ได้
"เออกว่าจะลุกได้กูแทบจะเอาน้ำไปสาดใส่มันอยู่แล้วค่ะ"ฉันบอกกับครีม
"มึงจะกินไรก่อนไปมหาลัยไหมกูทำข้าวต้มไว้"มินที่เดินออกมาจากครัวพูดขึ้น
"ไม่ค่อยหิวว่ะ มึงเอาไว้ให้ฟ้าให้ครีมกินเถอะ แล้วฟ้ามันตื่นยัง"
"หลับเป็นตายค่ะอีคนนั้น" ครีมพูดไปก็ขำไป
"เมื่อคืนมันคงกินไปเยอะ"มินบอกกลับมา
"เออสงสัย ดีนะกูไม่ไปด้วย"ฉันบอกอย่างโล่งใจที่ไม่พลาดไปดื่ม
"อีเดียมึงตกส้วมตายแล้วมั้ง เร็วๆ"ฉันตะโกนด่านาเดีย
"เออกูจะเสร็จแล้ว แป๊บนึง"นาเดียตะโกนกลับมา
10นาทีผ่านไป
แล้วนางก็เดินออกมาแม้แป๊บเดียวของนางไม่รู้จะเเต่งหน้าสวยไปอ่อยใคร พูดไปงั้นมันมีแฟนละชื่อปีแสงหล่อมากนิสัยก็ดีมีเเต่คนอิจนาง
"แป๊บเดียวน่ะมึง"ฉันพูด
"นี่ไง เสร็จละไปกัน"นาเดียบอกกลับมา
"เออ กูไปกันก่อนนะ"ฉันหันไปบอกลาเพื่อนๆ ที่เหลือ

คอนโดที่พวกเธออยู่เป็นชั้นบนสุดมองเห็นวิวได้ทั่วและด้านบนยังติดกับสระว่ายน้ำที่อยู่ทางด้านนอกอีกด้วย

ขับรถมาสักพักเราก็มาถึงมหาลัยพอดีคอนโดที่พวกเราซื้อมันไม่ไกลกับมหาลัยเท่าไหร่เเต่ประเด็นคือตอนนี้เหลือเวลาอีก5นาทีที่จะต้องไปเข้าเชียร์
ละคือนาเดียยังหาที่จอดรถไม่ได้ขับมาอีกสักแป๊บนึงก็ได้ที่จอดพวกเราสองคนรีบลงจากรถ แล้ววิ่งแบบสุดแรงเกิดสุดท้าย...ก็สาย…
"อีเดียมึงรู้ที่ไปเข้าเชียร์ใช่ไหม"ฉันถามมัน
"หึ"มันตอบ
"เอ้า!"ฉันเตรียมด่ามันละ
"แต่กูถามปีไว้แล้ว มาๆตามกูมา"นาเดียบอก
"เออแล้วไปงั้นรีบไปเลยไม่เหลือเวลาแล้วเกินละด้วยเนี่ย"ฉันบอกต่อ
ทีนี้ละใส่ตีนหมาวิ่งกันเลยสิคะ  พอมาถึงเท่านั้นเเหละสายตาคนที่นั่งอยู่มองมาหมดเลยค่ะ น่าอายค่ะจังหวะนี้อายอย่างเดียว อย่ามองกันขนาดนี้สิ
ขอร้อง
แงงง
"อีเดียเพราะมึงเลย"ฉันบอก
"เออกูขอโทษมึง"มันบอก
"น้องที่มาใหม่2คนนั้นนะครับมาละก็นั่งลง"มีพี่ผู้ชายตะโกนมา
ฉันสองคนนี้รีบนั่งอย่างไง
"หลังเลิกเชียร์แล้วมาพบพวกพี่ด้วยนะครับ"มีพี่ผู้ชายพูดขึ้นเสียงดัง โอ๊ยเเต่หล่ออะข้าวตังคนนี้จะละลายแล้วจะโดนทำโทษแบบไหนนะวันเเรกก็จะโดนละหรอเฮ้อซวยจริงๆ โอ๊ยชีวิตน้อชีวิต
"สวัสดีน้องๆทุกคนนะคะพี่ชื่อพี่แป้งหอมนะ เดี๋ยวพี่จะให้พวกพี่เฮดว้ากเค้าแนะนำตัวกันนะ"พี่แป้งหอมบอก
"พี่ชื่อนายครับ พี่ชื่อพี่เฟย์ครับ พี่ชื่อไม้เรียวครับ พี่ชื่อพี่อาร์มครับ.........พี่ชื่อนนท์ครับ"
"โอ๊ยเเต่ละคนหล่อๆทั้งนั้นคิดอีกทีมาเรียนคณะนี้ก็ไม่ผิดหวัง"ฉันบอกนาเดีย
"กูว่าแล้วมึงต้องไม่ผิดหวัง เเต่กูนี่อึนๆไม่น่ารีบมีแฟนเลยว่ะ"นาเดียบอก
"น้องสองคนนั้น อย่าคุยกันสิครับหรือว่าน้องสองคนอยากที่จะออกมาข้างหน้าครับมาสายละยังมาคุยกันอีกนะครับ" ถ้าฉันจำไม่ผิดพี่คนนี้น่าจะชื่อพี่อาร์ม
เงียบเลยสิฉันสองคน
จนตอนนี้เวลาเข้าเชียร์ก็จบลงเเต่พวกเราสองคนไม่จบเห้อ จริงๆเลยแล้วเราสองคนก็เดินไปหาพี่ผู้ชายที่เรียกเราสองคนไว้พอไปพี่เค้าก็บอกว่าให้ไปหาพวกพี่ว้ากเลยที่นั่งอยู่ตรงนั้นอ่ะ เราสองคนก็เดินไปพวกพี่เค้าก็หันมาหมดทั้งโต๊ะเลย เขินนะเว้ยยยพี่พวกนี้นิรู้ป่ะเขินนะ
"มาทำอะไรกันครับ"พี่นนท์ถาม
"พี่ตรงนั้นบอกให้มาหาพวกพี่ค่ะ"นาเดียบอกพี่นนท์กลับไป
"พวกเรามาเข้าเชียร์สายค่ะ"ฉันบอกออกไปทำไมมีความรู้สึกเหมือนโดนพี่เค้าจ้องเลยพี่คนนั้นอะที่ชื่อไม้เรียวอะเเต่หล่อมากเลยนะ เเต่หน้าเขานิ่งมาก ฉันคงคิดไปเองละเมอละยัยข้าวตัง
"อ๋อ แล้วแบบนี้จะทำโทษแบบไหนดีน้าาา"พี่เฟย์บอก
อะไรก็ได้ที่ฉันจะไม่เหนื่อยอะ ฉันได้แต่คิดในใจ
"งั้นเต้นดีไหมนะ"พี่นายบอกออกมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"ไม่/ค่ะ"ฉันบอกไม่แต่นาเดียดันตอบไปว่าค่ะ ตอบแบบนั้นทำไมคะเพื่อน ไม่ถามเลยนะคะ? คำว่าปรึกษากันไม่มีสักนิด
โอ๊ยเห็นอย่างนี้ฉันเป็นคนขี้อายมากเลยนะไม่เอาไม่เต้นไม่อยากเต้นต่อหน้าคนหล่อฉันอายยัยเดียแกไม่ปรึกษาฉันเลยฉันหันไปมองมันด้วยสายตาที่คาดโทษ ละก็มีเสียใครคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า
"งั้นเต้นแหละ"ฉันหันไปมองต้นเสียงที่พูดขึ้นมา
นั่นพี่ไม้เรียวใช่ไหมที่พูดจงใจเเกล้งฉันใช่ไหมนะความรู้สึกมันบอกอย่างนั้น
"นะมึงเต้นเถอะจะได้กลับๆกูเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะมึง"นาเดียบอกพร้อมเย่าแขนฉัน
"เออๆ แล้วพวกพี่จะให้เราสองคนเต้นเพลงอะไรคะ"ฉันหันไปถาม
"เต้นเพลงไก่ย่างละกัน"พี่นนท์บอก
ฉันกับนาเดียกำลังจะเต้นเลย.....แต่ว่า
"ทีละคน น้องนาเดียเต้นก่อนส่วนน้องแว่นเต้นทีหลัง"พี่ไม้เรียวแม่งเรื่องมากจังวะ!ละยังจะมาเรียกฉันว่าแว่นอีกโอ๊ยหัวร้อนละนะ นาเดียก็เต้นไปจนเพลงจบ
ฉันกำลังจะเต้น จู่ๆพี่ไม้เรียวก็พูดขึ้นมาว่า
"เปลี่ยนเป็นเพลงฮิปโปดีกว่าน่าจะเหมาะกับน้องดีนะครับ คิดว่างั้นไหมครับ"แล้วนายนั่นก็ยิ้มไม่เรียกพี่แม่งละอันนี้ไม่มโนละเขาจงใจแกล้งฉันอย่างไม่ต้องสัยอะไรอีกแล้ว อดทนนะข้าวตังอดทนไว้นั่นรุ่นพี่ พี่ว้าก ท่องไว้ คือเป็นพี่ว้ากละจะพูดไรก็ได้หรือไงกันนะ
"มึงก็ไปแกล้งน้องเค้าทำไมไอ้ไม้น้องเค้าออกจะน่ารัก"พี่อาร์มบอก อร้ายเขินนะนี่สิทั้งหล่อละยังพูดดีอีกไม่เหมือนไอ้ปากปีจอนั่น
"ไม่เห็นน่ารักเลยก็เเค่เด็กใส่เเว่นเหมือนป้าไม่สิยายมากกว่ามั้ง"ไอพี่ไม้เรียวบอก
ไอ้ปากหมาเอ๊ย!ต่อยปากรุ่นพี่ก่อนเลยดีไหมอดทนไว้ข้าวตังอดทน
เฮ้อ
"น้องข้าวตัง เต้นเลยครับ"พี่นนท์บอก จากนั้นฉันก็เต้นไปจนจบเพลง
"พวกเราไปได้แล้วใช่มั้ยคะ!"ฉันกระเเทกคำว่าคะ แล้วก็หันไปมองหน้าพี่ไม้เรียว
"ไปได้แล้วครับ"พี่เฟย์บอก
ฉันกับนาเดียยกมือขึ้นไหว้ลาพวกพี่เขารวมถึงไอ้ปากปีจอด้วยแล้วก็รีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันที