❤️ สุดท้าย...เรามันก็แค่คนที่กลัวการจากลา ❤️

เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้พบกัน

หลังจากนี้ผ่านไป เรื่องราวที่เกิดขึ้นมันคงเป็นเพียงแค่ “อดีต”

รู้รึเปล่าว่าทุกวันฉันสังเกตเธออยู่ตลอด...

รู้หรือไม่ว่าสถานที่บางสถานที่มันก็เป็นชิ้นส่วนความทรงจำเล็กๆ น้อยๆ ที่พอยิ้มออกเมื่อคิดถึง

น้ำตามันพานจะรินไหลลงมา มองบนฟ้าก็มีแต่ความว้าเหว่

จากนี้ต่อไป...ใครอื่นเล่าจะดีเท่า “เธอ”

พอหลับตาลง ชีวิตของฉันคงนอนไม่หลับสนิท...

คิดถึง พิษของความคิดถึงมันไล่สะกิดกัดเซาะจิตใจ

การจากลามันสร้างความเจ็บปวดอยู่ทุกครั้งเสมอไป

ชีวิตที่เหลืออยู่มันคงเป็นเพียงการอยู่เพื่อความอยู่รอด

แต่มันไม่ได้มีความสุข สนุกสุขใจ ได้เท่ากับวันที่มีเธออยู่อีกแล้ว

อยากเข้าไปสวมกอด เข้าไปจับมือ เข้าไปทักทาย...

มันก็คงทำไม่ได้อีกแล้ว

สุดท้าย...ชีวิตในโลกที่เหลืออยู่...โลกของเธอกับฉันมันก็คงเป็นโลกที่มันต่างใบ...

ถึงแม้ว่าเราจะพยายามเท่าไร

โลกของเราก็คงจะยิ่งต่างกัน?