ตอนที่ 2 ทำความรู้จักคุณรูมเมต

 

 

หลังจากตรวจห้องเสร็จไป มุ่ยนั่งหน้าคอมฯ แล้วตั้งหน้าตั้งตาพิมพ์ฟิกของตนต่อ วันนี้ตั้งใจแล้วว่าจะแต่งแบบ NC หลาย P วันนี้ตั้งใจจะมอบสามีให้ตุลเยอะ ๆ แต่การพิมพ์ของเขาไม่ราบรื่นเท่าไร เพราะวันนี้เขาไม่ได้อยู่ในห้องคนเดียวเช่นทุกวัน

มุ่ยหันไปมองด้านหลัง ตุลกำลังนั่งอยู่บนเตียงแล้วมองมาที่เขา ในความจริงเขาคิดว่าตุลจะรีบออกไปหอนอกทันทีที่ตรวจห้องเสร็จเสียอีก เมื่อมีตัวละครหลักมานั่งในห้องแบบนี้ เอ็นซีเลือดสาดที่กำลังจะแต่งจึงเหมือนจะแต่งไม่ค่อยออกเท่าไร

“เอ่อ ตุลไม่ไปนอนข้างนอกแล้วเหรอ”

“ไม่ล่ะ กูว่าจะกลับมาอยู่ห้องละ”

ร่างสูงตอบด้วยท่าทีชิล ๆ แต่คำตอบของตุลทำเอามุ่ยหน้าเหวอเล็กน้อย ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วหันไปสนใจหน้าจอ ในใจตอนนี้อยากจะกระโดดเย่ ๆ แล้ววิ่งไปรอบห้องเสียจริง แบบนี้เขาจะได้ตักตวงโมเมนต์ความน่ารักของตุลไปแต่งฟิกได้เต็มที่เลยละสิ

“เดี๋ยวกูกลับไปเก็บของ อย่าเพิ่งนอนด้วย” มุ่ยพยักหน้ารัว ๆ แล้วทำตัวเนียน ๆ ทันทีที่ตุลออกจากห้องไป คนตัวเล็กวิ่งไปกอดหมอนแล้วร้องอัดหมอนด้วยความสุข

ต่อไปนี้เขาสัญญาว่าจะตั้งใจแต่งฟิกมากขึ้นสิบเท่า

 

แกร๊ก

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ตุลกลับมาในห้องใหม่พร้อมข้าวของของเจ้าตัว อีกทั้งยังมีเพื่อนอีกสามคนช่วยถือของมา ซึ่งเขาก็จำหน้าทั้งสามคนได้ เพราะเคยเห็นในไอจีสตอรีของตุลอยู่บ่อย ๆ เรียกได้ว่าตุลนี่คบเพื่อนได้ใกล้เคียงกับตัวเองจริง ๆ เพราะเพื่อนตุลหล่อทุกคนเลย

“ให้เราช่วยไหม”

“ไม่ต้อง ตัวเท่าหมอนข้าง อยู่เฉย ๆ ไปเถอะ” คนที่ตั้งใจจะเข้าไปช่วยตุลยกของยืนนิ่งทันที อันที่จริงเขาไม่ได้ตัวเล็กขนาดนั้น ตุลตัวโตเองหรือเปล่า

“หืม ของดีจริงด้วยว่ะ” ระหว่างที่ยกของอยู่ เพื่อนคนหนึ่งของตุลพูดขึ้น มุ่ยหันไปมองว่าหมายถึงอะไร แต่เขาไม่เจออะไรที่ใกล้เคียงคำว่าของดี เจอเพียงใบหน้าทะเล้นของเจ้าตัว

“กวนตีน ขนเสร็จแล้วก็รีบกลับไปดิ” ตุลไล่เพื่อน ๆ ที่อยู่หน้าห้อง แต่ละคนมีท่าทีเสียดาย แต่ยอมกลับออกไปแต่โดยดี เหลือเพียงเจ้าของห้องทั้งสองคน

“งั้นถ้าไม่ให้ช่วยขน ให้เราช่วยจัดของไหม” คนตัวเล็กว่าเสียงใส ตุลชักสีหน้าให้ความสดใสเกินเบอร์ของอีกคน ไม่รู้จะอารมณ์ดีอะไรขนาดนั้น ยิ้มได้ตลอดเวลา แล้วยังยิ้มแล้วน่ารักมากด้วยสิ

“อืม” ตุลบอกปัด ๆ ก่อนจะเปิดกระเป๋าแล้วนำของใช้ของตนออกมา

เพื่อนร่วมห้องผู้อยู่มาก่อนเกือบอาทิตย์ทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีในการช่วยตุลจัดของจนเสร็จ จริง ๆ แล้วมันค่อนข้างผิดกับที่มุ่ยคิดไว้ตรงที่ข้าวของของตุลไม่ได้เยอะแบบเขาเลยสักนิด อีกทั้งตุลยังไม่ค่อยมีพวกครีมบำรุงอะไรเยอะเท่าไร เห็นแบบนี้แล้วอดชื่นชมไม่ได้ แสดงว่าความหน้าใสเนียนวิงก์ของตุลคือพระเจ้าสรรค์สร้างมาสินะ สุดยอดจริง ๆ

“เสร็จแล้วก็ลงไป จะขยับเตียง” ตุลไล่เพื่อนร่วมห้องตัวน้อยที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงของเขา เพราะมุ่ยเพิ่งช่วยเขาพับผ้าเสร็จ เมื่อได้ยินดังนั้นมุ่ยจึงวิ่งดุ๊กดิ๊กมายืนที่พื้นข้างเตียง

“จะขยับไปไหนเหรอ”

“นอกห้องมั้ง”

“อ่า”

“จะขยับไปติดเตียงมึง”

“หืม?”

“กูติดหมอนข้าง ต้องนอนกอดหมอนข้าง” มุ่ยขมวดคิ้วเล็กน้อยกับสิ่งที่ยิน ติดหมอนข้างแล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่ต้องเอาเตียงไปชิดเตียงเขานะ

นี่อาจจะเป็นวิถีนายเอก ที่ตัวประกอบมึน ๆ อย่างเขาไม่มีทางเข้าใจ

“งั้นเดี๋ยวเราช่วย”

“เป็นหมอนข้างก็อยู่นิ่ง ๆ แรงแค่นี้คิดว่าเตียงมันจะขยับเหรอ” มุ่ยกอดอกแล้วทำหน้ามุ่ยทันทีที่ได้ยิน ตุลหาว่าเขาตัวเท่าหมอนข้างเป็นรอบที่สองของวันแล้วนะ อะไรกันนี่ ใครจะไปตัวสูงแบบตุลล่ะ ตุลจะรู้ไหมว่าเขาหาพระเอกให้ตุลยากมากเลยนะเพราะส่วนสูงของตุล

“ไม่รู้เลยนะว่ากำลังด่าในใจ” ตุลว่าแล้วแอบยิ้มมุมปากนิด ๆ ให้ใบหน้างอแงของมุ่ย ก่อนจะออกแรงดันเตียงของตนเองไปชิดกับเตียงของเพื่อนตัวเล็ก

“แบบนี้ไม่ชิดไปใช่ไหม คือเราค่อนข้างนอนดิ้นนะตุล”

“เออ แบบนี้ล่ะ” จากนั้นตุลจึงวุ่นวายกับการใส่ปลอกหมอน ผ้าปูเตียง และจัดที่นอนให้เข้าที่เข้าทาง

ทางด้านคนตัวเล็กที่ยืนมองอยู่ด้านหลังแอบทำหน้าดีใจสุด ๆ ก็แหงละ ได้นอนเตียงติดกับตุลแบบนี้ แสดงว่าเขากำลังจะได้เห็นเวลาตุลนอนใกล้ ๆ ละสิ อ่า เวลาตุลนอนจะเป็นแนวน่ารัก ๆ หรือเซ็กซี่เอ็กซ์แตกเลยนะ

อยากให้ถึงเวลานั้นแล้วสิ

 

“แล้วนี่อาบน้ำยัง” ขณะที่คนน่ารักกำลังเพ้อ ๆ ถึงความเซ็กซี่ของตุลตอนนอนเจ้าตัวก็ถามขึ้นมา มุ่ยต้องรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติกันตุลสงสัยก่อนว่าเขาเป็นอะไร

“ยังเลย”

“งั้นไปอาบกัน”

“หา?”

“หาอะไร ไปอาบกัน”

“หมายถึง เรากับตุล เอ่อ”

“เออดิ อายอะไร ผู้ชายด้วยกัน” มุ่ยกะพริบตาปริบ ๆ ให้คำพูดของเพื่อนร่วมห้อง ตื่นเต้นจนปิดไม่มิด นี่เขากำลังจะได้อาบน้ำกับคุณนายเอกในฝันหรือนี่ ถ้าเป็นจริง นิยายของเขาจะต้องบรรยายหุ่นตุลออกมาได้ปังกว่าเดิมแน่

“อย่ามัวแต่ทำหน้าแบ๊วน่า ไปเร็ว” ตุลไม่รอให้อีกคนได้ทำหน้าตาแบ๊ว ๆ ล่อตนนานกว่านี้ รีบจูงมือเล็ก ๆ นั้นเข้าห้องน้ำไปทันที

“เสียดายไม่มีอ่างว่ะ อดแช่น้ำด้วยกันเลย” พอตุลพูดคำว่าแช่น้ำในอ่าง มุ่ยคิดอะไรไม่ออกนอกจากคำว่าเอ็นซี เอ็นซี แล้วก็เอ็นซีลอยเต็มหัวไปหมด ก็แหม นี่มันสถานที่แห่งการเขียนฉากร่วมรักยอดนิยมเลยนี่นา มุ่ยยังเคยเขียนให้ตุลออนท็อปในอ่างอาบน้ำให้คุณอาอยู่เลย

“แก้ผ้าดิ จะอาบเปล่าน้ำ”

“อ่าใช่ ต้องแก้ผ้านี่นา ตุลแก้เลยสิแก้เลย” ร่างเล็กว่าอย่างตื่นเต้น พอมุ่ยพูดยุ ตุลจัดให้ตามคำขอ ร่างสูงกำยำถอดเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ออกทีละชิ้น ไม่นานท่อนบนของตุลก็เปลือยเปล่าต่อสายตาของมุ่ยเป็นครั้งที่สอง

เห็นกี่ครั้งมันก็ไม่ชิน หุ่นตุลดีมาก ๆ ดีจนน่าตกใจ ไม่รู้ว่าคนตรงหน้าไปออกกำลังกายที่ไหน มีใครเทรนหรือเปล่า ทำไมหุ่นถึงสุดแสนจะเพอร์เฟกต์ได้ขนาดนี้ แต่จริง ๆ หุ่นตุลมีปัญหาในการเขียนนิยายของเขาไม่น้อย บางครั้งที่บรรยายเหมือนจริง คนอ่านชอบมาบอกว่าแมนไป หึ้ย ออกจะน่ารักขนาดนี้แมนอะไรกันนะ

“ถอดดิ” ตุลว่าพลางเริ่มถอดกางเกงต่อ เผยให้เห็นท่อนขาแกร่งกับตรงกลางกายที่มันกำลังตึงแน่น แม้จะมีกางเกงในแต่มองเห็นท่อนลำด้านในอย่างชัดเจน บางทีมุ่ยว่ามุ่ยต้องลองยุให้เหล่าแฟนคลับคนอื่น ๆ ซื้อกางเกงในตัวใหญ่กว่านี้ให้ตุลบ้างแล้วล่ะ

“ชักช้าว่ะ กูถอดเอง”

“อ๊ะ เดี๋ยวสิตุล เรา...” ตุลไม่รอช้า พุ่งตัวเข้าหาร่างเล็กที่มัวแต่ยืนอึ้งอยู่ ไม่ต้องออกแรงเยอะร่างกายของมุ่ยก็สู้เขาไม่ไหวแล้ว มุ่ยแรงน้อยจนเขาเกิดคิดอกุศลว่าถ้าเผลอทำอะไรขึ้นมาจริง ๆ มุ่ยคงสู้แรงไม่ไหว เสร็จเขาได้ง่ายแน่

“อยู่นิ่ง ๆ น่า จะถอดปลอกหมอนให้นี่”

“ไม่ใช่หมอนข้างสักหน่อย” ว่าออกไปพร้อมใบหน้าแดงก่ำ มุ่ยอายที่สุดท้ายก็ต้องแก้ผ้าต่อหน้าคนที่เป็นแฟนคลับจนหมด

ตุลมองสำรวจร่างกายมุ่ยอีกครั้งให้แน่ใจว่าที่เห็นไปเมื่อตอนเย็นมันไม่ใช่แค่ฝัน แล้วภาพทั้งหมดยิ่งตอกย้ำว่าไม่ใช่แค่ฝันจริง ๆ คุณรูมเมตเขาช่างตัวเล็ก บอบบาง หน้าตาก็โคตรน่าล่อลวงเลยเถอะ

“ไม่ถอดกางเกงในได้ไหม”

“ใครเขาใส่กางเกงในอาบน้ำวะ”

“แต่ว่า เพิ่งรู้จักกัน มาแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันแบบนี้มันแปลก ๆ แฮะ”

“อย่าเรื่องมากน่า ทำอย่างกับไม่เคยเห็น กูมีรูปด้วยจะดูย้ำความจำอีกครั้งไหม” มุ่ยบึนปากฉับพลันที่ตุลพูดจบ ก่อนจะยอมถอดกางเกงในออกตามที่ตุลบอก ตุลเองก็ถอดกางเกงในของตนเองบ้างเช่นกัน

ทันทีที่ทั้งสองถอดกางเกงออกหมด ความเงียบเคลื่อนเข้าปกคลุมทั่วทั้งบริเวณ ไม่มีใครพูดอะไร ต่างฝ่ายต่างจ้องมองร่างของอีกคนไม่วางตา จนมุ่ยที่เป็นฝ่ายได้สติก่อนจึงเอื้อมมือไปเปิดฝักบัว

ซู่

“เชี่ย อะไรวะนี่” น้ำจากฝักบัวกระจายเต็มหน้าคนตัวสูง มุ่ยสะดุ้งรีบปิดน้ำ เมื่อกี้เขาคงจะรีบเกินไปเลยลืมดูว่าฝักบัวกำลังจ่อหน้าตุลอยู่ ตุลชักสีหน้าให้กับความเบ๊อะบ๊ะของอีกฝ่าย กำลังทำอารมณ์โรแมนติก มองกันหวานเยิ้มแท้ ๆ มุ่ยจัดการพังบรรยากาศทุกอย่างลงต่อหน้าต่อตา

“เหอะ เดี๋ยวเราเปิดแก้ตัวใหม่เนอะ” มุ่ยปรับหันฝักบัวออกจากหน้าตุลแล้วเปิดน้ำเบา ๆ คนที่อยากจะไถ่โทษพยายามทำดีด้วยการช่วยลูบน้ำที่ไหลไปตามลำตัวของตุล ตุลชะงักไปเล็กน้อยในการกระทำของคนตัวเล็ก แต่มุ่ยยังคงไม่รู้เรื่องรู้ราว เงยหน้าขึ้นมองหน้าตุลพร้อมเผยรอยยิ้มจริงใจ

“ยั่วปะ” มุ่ยตกใจเล็กน้อยกับคำถามของตุล ก่อนจะประมวลผลในหัว ตุลถามว่ายั่วไหม ตุลอาจจะหมายถึงหุ่นตุลยั่วหรือเปล่า คิดได้ดังนั้น มุ่ยจึงกวาดสายตามองร่างของตุลแล้วกัดปากเบา ๆ

“ยั่วสิ” ถ้าหนุ่ม ๆ เห็นต้องชอบแน่ ๆ ตุลเซ็กซี่ขนาดนี้

“แม่ง”

“เหวอ” ร่างเล็ก ๆ ถูกอุ้มขึ้นมาวางบนเอวของตุล สองแขนรีบคล้องคอเพราะกลัวตก มุ่ยตกใจไม่น้อยในการกระทำของตุล แค่ชมแค่นี้ ดีใจถึงกับจะอุ้มเขาอาบน้ำเลยหรือไงนะ

เพียะ

มือหนาฟาดก้นนุ่มนิ่มของคนที่เพิ่งสารภาพออกมาตรง ๆ ว่ายั่วเขาอยู่ เริ่มสับสนว่าคนตรงหน้าที่หน้าตาดูใสซื่อนี่ใสจริงหรือใสปลอม แต่ถึงขั้นสารภาพออกมาว่ายั่วเขาแบบนี้ไม่น่าจะใสจริงแล้วล่ะ

“ตุลตีก้นเราทำไมอ่า” ยัง ยังจะมาทำหน้าแบ๊วใส่

“ไม่รู้จักประมาณตัวเอง ตัวแค่นี้ โดนเข้าไปทะลุท้องขึ้นมาไม่กลัวรึไงฮะ” ตุลว่าเสียงดุ นึกอยากสั่งสอนคนที่ตัวเล็กเท่าหมอนข้าง ตัวสูงเท่าอกเขาแต่ไม่รู้จักประมาณตัว ยั่วไม่ดูเวล่ำเวลา ถ้าเขาหน้ามืดทำขึ้นมามุ่ยได้ร้องไห้แน่ ๆ

“หา?”

“อยู่เฉย ๆ อย่าซน” เอ็ดคนตัวเล็กไปหนึ่งทีจนคนโดนเอ็ดงงเป็นรอบที่ร้อย แต่ยอมอยู่นิ่ง ๆ ตามที่ตุลบอก

ตุลจัดคนตัวเล็กในอ้อมกอดให้อยู่ในท่าที่ถนัด มือหนาประคองก้นแล้วเริ่มลูบสบู่บนแผ่นหลังบอบบาง ท่าทางของเขาตอนนี้เหมือนอาบน้ำให้ลูกไม่มีผิด ทางด้านมุ่ยที่มีคนช่วยอาบน้ำให้จึงยิ้มพอใจ ใบหน้าน่ารักซบลงบนไหล่ตุลยอมให้ตุลช่วยอาบน้ำให้จนเสร็จ

 

ฟู่

หลังอาบน้ำเสร็จทั้งสองนั่งเป่าผมบนเตียง มุ่ยมองใบหน้าของคนที่น่ารักที่สุดในโลกสำหรับเขา ตอนนี้ตุลกำลังตั้งอกตั้งใจเป่าผมให้เขา นับว่าเป็นเรื่องน่าประทับใจมาก ๆ ที่รู้จักกันเพียงวันแรกตุลก็แสดงความน่ารักออกมาขนาดนี้

มุ่ยคิดว่าการที่ตุลชวนเพื่อนใหม่อย่างเขาอาบน้ำด้วยกันคงเพื่ออยากให้ผ่อนคลาย ไม่รู้สึกเกร็งที่ต้องอยู่กับดารา แล้วจะได้สนิทกันเร็ว ๆ ส่วนที่ตุลช่วยถูสบู่แล้วยังเป่าผมให้คงเป็นเพราะนิสัยชอบดูแลคนของตุล

นี่มันคุณสมบัติของเคะตัวอย่างชัด ๆ โอเคเขาได้ไอเดียแล้ว เขาจะต้องเขียนตุลให้เป็นคนที่ดูเปรี้ยว ๆ พาหนุ่มมาออนท็อปที่ห้อง แต่ก็น่ารัก ชอบดูแล แล้วเป็นคุณภรรยาที่ดีด้วย

“ทำความรู้จักกันหน่อยดีไหม”

“เห?”

“อยู่ปีหนึ่งเหมือนกันใช่ปะ คณะอะไร”

“ศึกษา เอกปฐมวัย”

“เดินกับเด็กอนุบาลผู้ปกครองจะแยกออกเหรอวะว่าใครครูใครเด็ก”

“ตุล!!” กอดอกทำหน้าเหมือนไม่พอใจ แต่มองดูแล้วไม่ต่างจากลูกแมวที่กำลังขู่ฟ่อ ๆ อยู่เท่าไร

“ไม่ถามบ้างเหรอว่ากูเรียนอะไร”

“ประวัติคนดังแบบตุลไม่ต้องถามใคร ๆ เขาก็รู้” กอดอกพูดอย่างภูมิใจ ตุลเห็นแล้วอดจะรู้สึกหมั่นไส้ไม่ได้ มองดูอย่างไรก็เหมือนเด็กจริง ๆ นะรูมเมตคนนี้

“แล้วปกติไปเรียนยังไง คณะอยู่โคตรไกล”

“ยังไม่เปิดเทอมเลยอ่า”

“กูหมายถึงตอนเปิดแล้วมึงจะไปยังไง” มองหน้าคนตัวเล็กเอือม ๆ เริ่มไม่มั่นใจอีกครั้งว่าซื่อหรือกวนเขากันแน่

“อ่อ คิดว่าอาจจะเดินหรือปั่นจักรยาน เดี๋ยวเสาร์นี้แม่จะเอาจักรยานมาให้ ชมวิวเพลิน ๆ เดินไปทางเส้นหลังมอมันลัดไปคณะได้ ไม่ร้อน”

“ต่อไปกูไปส่งเอง”

“ดุริยางค์กับศึกษาอยู่คนละทางเลยไม่ใช่เหรอ”

“กูชอบกินข้าวหน้าประตูสาธิต”

“อ่อ เรายังไม่เคยกินเลยแฮะ แต่ในอนาคตต้องไปยืนเวรรับนักเรียน คงจะได้กิน” ตุลพยักหน้าก่อนจะเริ่มถามคำถามโน่นนี่นั่นอีกมากมาย

ปกติเขาไม่ได้อยากรู้อยากเห็นเรื่องของคนอื่นสักเท่าไร ออกจะรำคาญเสียด้วยซ้ำ แต่ในฐานะที่มุ่ยเป็นรูมเมตของเขา เขาควรจะทำความรู้จักมุ่ยเอาไว้ ส่วนเหตุผลจะมีมากกว่านั้นไหม ตอนนี้ยังฟันธงกับตัวเองไม่ได้เหมือนกัน

“ตุล ยังไม่หมดคำถามอีกเหรอ ผมเราแห้งแล้วนะ”

“ข้อสุดท้าย มึงมีแฟนยัง”

“ยังเลย โสดมาก คนคุยก็ยังไม่มี” คนถามที่นั่งลุ้นตัวโก่งว่ามุ่ยจะยอมตอบไหมแปลกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่ามุ่ยจะยอมตอบง่าย ๆ แบบนี้ ซ้ำยังตอบแบบหมดเปลือกราวมันคือคำถามธรรมดา

“ตอบง่ายจังวะ”

“ก็ไม่เห็นจะตอบยาวเลยนี่นา ยังไงเราสองคนก็ต้องเป็นเพื่อนกันอยู่แล้วเนอะ ควรรู้ไว้”

ตุลหน้าแห้งไปเล็กน้อยกับคำว่าเพื่อนของมุ่ย ก่อนจะถามต่อ

“แล้วไม่คิดจะถามอะไรกูคืนรึไง”

“เรารู้เรื่องตุลทุกเรื่องอยู่แล้ว หรือถ้าอันไหนไม่รู้ในกูเกิลกับแอ็กออฟฟิเชียลแฟนให้คำตอบเราได้”

“อย่าไร้สาระ มันต้องมีบ้างละเรื่องที่กูเกิลตอบมึงไม่ได้”

“งั้นถ้าเราถามเรื่องที่กูเกิลตอบไม่ได้ตุลจะตอบเหรอ”

“เออ ถามมาดิ กูอนุญาตให้มึงถาม”

ร่างเล็กตาวาวกับคำอนุญาตของตุล มุ่ยกัดปากล่างอย่างชั่งใจว่าควรถามออกไปดีหรือไม่ ท่าทางทั้งหมดมันอยู่ในสายตาตุล คนอะไรทำหน้าคิดหนักได้น่ารักจนไม่กล้ามองนาน ต้องเบือนหน้าหนีไปมองทางอื่นเพราะกลัวจะวูบ

“เราถามเลยนะ”

“เออ” มุ่ยยิ้มกว้างแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้

“ตุลเคยใช้ของเล่นไหม”