ตอนที่ 1 หลักประกันของคุณซุป’ตาร์

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์ดังลั่นทำร่างเล็กที่นั่งเคาะแป้นโน้ตบุ๊กด้วยสีหน้าจริงจังต้องหันไปมอง มือบางเอื้อมมาหยิบโทรศัพท์เจ้าปัญหาแล้วกดรับ ขณะที่มืออีกข้างจัดหน้าสิ่งที่ตนกำลังพิมพ์อยู่

“ฮัลโหล สวัสดีครับ”

‘ไงตัวแสบ อยู่หอมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว เป็นอย่างไรบ้าง โอเคไหม คิดถึงบ้านเปล่า’ เสียงที่ตอบกลับมาคือเสียงของพี่ชายแท้ ๆ เป็นอย่างที่มุ่ยคิดไว้ พี่ชายเขาโทรมาถามเรื่องหอจริง ๆ ด้วย

“โอเคนะพี่เมฆ สบ๊ายสบาย มุ่ยอยู่แล้วแฮปปีสุด ๆ”

‘แฮปปีเพราะไม่มีพี่กับพ่อแม่อะดิ ชอบเลยอิสระนี่’

“โอ๊ย เกลียดจริงคนรู้ทัน...”

จากนั้นคนตัวเล็กบรรยายถึงบรรยากาศรอบ ๆ ห้องให้พี่ชายฟัง ก่อนจะกดเปลี่ยนโหมดเป็นวิดีโอคอลเพื่อให้พี่ชายเห็นบรรยากาศรอบ ๆ

มุ่ย เป็นนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งที่ต้องเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยในต่างจังหวัดที่บังคับให้นักศึกษาปีหนึ่งต้องพักหอพักในมหาวิทยาลัย การมาอยู่หอด้วยตนเองเป็นครั้งแรกและต้องอยู่กับรูมเมตที่ทางหอพักจัดให้จึงเป็นสิ่งที่ทำให้พี่ชายเป็นห่วงไม่น้อย

แต่สำหรับคนตัวเล็กและคงจะสำหรับเพื่อนหลาย ๆ คน ชีวิตมหาวิทยาลัยกับการได้อยู่หอด้วยตนเองคือสวรรค์เล็ก ๆ อิสระที่จะได้ทำตามใจ เป็นสิ่งยอดเยี่ยมของชีวิตวัยมหาวิทยาลัยเลยก็ว่าได้

‘แล้วนี่รูมเมตเป็นยังไงอะ เมื่อกี้ที่แพนกล้องไปไม่เห็นใครเลย ไม่อยู่ใช่ปะ’

“อื้ม ไปข้างนอกน่ะ” ไปข้างนอกตั้งแต่วันที่มุ่ยเข้ามาอยู่ จนทุกวันนี้ยังไม่กลับมาเลย

‘อ่อ แล้วเขาโอเคไหม’

“ก็โอเคนะ” ตอบไปว่าโอเค ทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยเจออีกฝ่ายด้วยซ้ำ

ก็แน่ละ จะไม่โอเคได้อย่างไรกัน รูมเมตที่ว่าคือตุล นักแสดงซีรีส์วายชื่อดังที่ออกอากาศเมื่อสองปีที่แล้ว แต่ทุกวันนี้ยังคงมีงานในวงการบันเทิงและมีแฟนคลับมากมาย ยิ่งไปกว่านั้นคือตัวมุ่ยเองเป็นหนึ่งในแฟนคลับของตุลเสียด้วย

นึกย้อนไปยังตอนที่ได้รู้ว่าตนมีรูมเมตเป็นตุล เขาดีใจจนเผลอร้องลั่นบ้านเลยด้วยซ้ำ วาดหวังไว้ว่าจะได้นอนห้องเดียวกับคนที่ชื่นชอบ แต่ในความจริง ตุลดูไม่โอเคกับการอยู่หอในและออกไปเช่าห้องข้างนอก ทุกวันนี้แทบจะไม่เข้ามาที่ห้องยกเว้นวันที่มีประกาศในกลุ่มว่าจะมีการตรวจห้องด้วยซ้ำ

แต่ถึงอย่างนั้นมุ่ยไม่ได้นึกโกรธอะไรตุลหรอก มันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว เขาเข้าใจว่าตุลเป็นดาราดัง ไม่แปลกถ้าจะไม่ชอบอยู่แบบนี้ สำหรับเขา แค่ได้เห็นตุลบ้าง ต่อให้ไม่บ่อยก็ไม่เป็นไรหรอก

แต่ที่แน่ ๆ อย่างไรเย็นนี้เขาได้เห็นตุลแน่ เพราะเย็นนี้มีตรวจหอ อย่างไรตุลก็ต้องเข้ามา

‘โอเคก็ดีแล้ว มีไรบอกพี่นะ เป็นห่วงนะนี่’

“ครับผม”

หลังจากวางสาย ร่างเล็กยิ้มอารมณ์ดี เพียงนึกว่าเย็นนี้เขาจะได้เจอตุลก็เป็นปลื้มแล้วละ มุ่ยรีบหันไปสนใจหน้าจอของตนแล้วพิมพ์สิ่งที่พิมพ์ค้างไว้ต่อ

งานอดิเรกอย่างหนึ่งของเขาคือการเขียนสิ่งที่เรียนว่าแฟนฟิกชัน ซึ่งคู่ที่เขาชอบเขียนคือนักแสดงชายกับนักแสดงชาย และตัวละครที่เขาเขียนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ตุล รูมเมตที่น่ารักของเขาอย่างไรล่ะ

หลังจากเล่นซีรีส์ ตุลมีกระแสเป็นคู่จิ้นกับนายเอกซีรีส์ที่ชื่อก้อง คนอื่น ๆ เรียกคู่ของทั้งสองว่าตุลก้อง แต่สำหรับมุ่ยแล้ว เขาไม่อินคู่นี้เท่าไร สำหรับเขาตุลน่ารักเกินไป น่ารักเกินกว่าจะรุกใคร ตุลในสายตาเขาต้องเป็นรับเท่านั้น

ถึงตุลอาจจะตัวสูงไปนิด แค่ร้อยเก้าสิบเซน แล้วก็กล้ามใหญ่ หน้าคม ผิวแทน แต่ของแบบนี้มันไม่แน่นอนอยู่แล้ว ใครบอกว่าตุลคือร่างผัวอย่างไรเขาไม่สนใจหรอก เขาจะจิ้นตุลเคะเท่านั้น

มันทำให้คู่ที่เขาชอบกลายเป็นการจิ้นตุลกับตัวร้ายในซีรีส์ จิ้นตุลกับพี่ชายในละครหลังข่าวที่ตุลเล่น จิ้นตุลกับคุณพ่อในหนังที่ตุลเล่น หรือกระทั่งจิ้นตุลกับผู้จัดการของตุล เอาเป็นว่าเขาจิ้นตุลกับทุกคนนั่นล่ะ ตุลต้องเป็นรับเท่านั้น

เหมือนนิยายที่เขากำลังแต่งตอนนี้ล่ะ ตุลกับนักแสดงชายคนหนึ่งที่ออกรายการด้วยกันเมื่อเดือนก่อน อาจเป็นคู่แปลก ๆ ที่แทบไม่มีใครอ่าน แต่ต้องบอกว่ามีคนไม่น้อยที่ชอบแบบเดียวกับเขา หรือบางคนชอบในฝีมือของเขาจนตามอ่านคู่อื่นตาม ในตอนนี้เขาขยายอาณาจักรตุลเคะได้ในระดับหนึ่ง อาจไม่มากเท่าคู่ตุลก้อง แต่มุ่ยสัญญาต่อตัวเองว่าจะรันวงการ ออลตุล ฮาเร็มของตุลต่อไป

 

ชีวิตสองอาทิตย์ก่อนเปิดเทอมของมุ่ยค่อนข้างเหมือนเดิมในทุก ๆ วัน ไปมหา’ลัยตามวันที่รุ่นพี่หรืออาจารย์นัด ถ้าวันไหนว่างจะอยู่ห้อง แต่งนิยายทั้งวัน พอตกเย็นจึงออกไปหาของอร่อย

หรือถ้าวันไหนเบื่อก็ไปดูหนังในห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ อย่างเช่นวันนี้

วันนี้มุ่ยออกมาดูหนังคนเดียว พอดูเสร็จก็หาอะไรกินแล้วกลับห้อง แต่เมื่อมาถึงหน้าห้อง เขาพบบางสิ่งผิดปกติ ห้องที่ควรล็อกกุญแจไว้ ไม่ได้มีกุญแจเหมือนตอนแรกที่เขาออกไป ก่อนมุ่ยจะนึกได้ว่าวันนี้คุณนายเอกฟิกแสนน่ารักของเขาต้องกลับห้องเพราะมีตรวจหอ คิดได้ดังนั้นร่างเล็กจึงเผลอยิ้มกว้างออกมา

ตุลจะใส่ชุดอะไรมาน้า จะน่ารักขนาดไหน

มุ่ยคิดในใจก่อนมือบางจะบิดลูกบิดประตู เมื่อพบว่ามันไม่ได้ล็อกอยู่แล้วจึงถือวิสาสะเปิดเข้าไป แต่ภาพที่เห็นไม่ได้เหมือนที่เขาจินตนาการไว้สักนิด ตุลไม่ได้กำลังนั่งเบะขา ทำหน้าตาน่ารัก ๆ อยู่บนเตียงแบบที่ควรจะเป็น แต่สิ่งที่เห็นคือตุลกำลังนั่งอยู่บนตัวของใครบางคน

“อื้มมม”

“อ๊ะ อื้อ เฮ้ย!!” คนที่อยู่ใต้ร่างตุลร้องลั่นทันทีที่เห็นเขา ผู้ชายคนนั้นรีบผลักตุลออกแล้วเอาเสื้อผ้ามาใส่ ใบหน้าหล่อเหลาของชายคนนั้นขึ้นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่ตุลพอเห็นว่าเขาเข้ามา ร่างสูงจึงมีท่าทีขัดใจและไม่พอใจ

ภาพที่เห็นค่อนข้างจะเกินที่มุ่ยคิดไว้ไกล มือบาง ๆ ขยับแว่นก่อนก้มหน้างุด นึกอายแทนทั้งสองคนและนึกโทษตัวเองที่ไม่ยอมเคาะประตูก่อน จนต้องเห็นภาพสุดอีโรติกนี่ แต่ในขณะเดียวกัน ในใจก็นึกตื่นเต้นและดีใจกับภาพที่ได้เห็น อ่า ก็ดูสิ เขาได้เห็นตุลกำลังออนท็อปด้วย

แม้ภาพที่เห็นมันอาจจะขัดกับสิ่งที่คิด ภาพที่เห็นคือตุลจับขาคนใต้ร่างพาดบ่าแล้วโยกตัวนิด ๆ แต่จิตใจของคนเป็นไรเตอร์ที่เขียนตุลโพเคะมาทั้งชีวิต จึงเลือกปักใจเชื่อว่าสิ่งที่ตุลทำคือกำลังออนท็อป แค่คิดแก้มใส ๆ ก็ขึ้นสีอย่างช่วยไม่ได้ ตุลของเขาเซ็กซี่ไปแล้วนะ

“ตุล เรากลับก่อนนะ” หนุ่มน้อยคนนั้นรีบวิ่งออกจากห้องไปหลังจากที่แต่งตัวเสร็จ ส่วนตุลลุกขึ้นทำหน้าเครียด ท่อนบนของตุลไม่ได้ใส่อะไร ส่วนท่อนล่างมีกางเกงคาไว้ที่ต้นขา และตอนนี้ร่างสูงได้ดึงมันขึ้นแล้ว

มุ่ยพยายามมองไปทางอื่น แต่ก็อดแอบสำรวจผิวแทนที่แสนเรียบเนียนของตุลไม่ได้ ก่อนที่สมองจะคิดฉากเอ็นซีสด ๆ ตอนนี้ มุ่ยต้องรีบคุมสติตัวเองแล้วเดินเข้าไปหาร่างสูงที่ยืนทำหน้าไม่พอใจอยู่

“เอ่อ ขอโทษนะตุล เราสัญญาว่าเราจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร” นี่คือสิ่งแรกที่มุ่ยเสนอ เพราะคาดว่าน่าจะเป็นเรื่องที่ดาราอย่างตุลกังวลที่สุด แล้วเขาก็ได้รู้ว่าตนคิดถูก เมื่อได้ยินประโยคถัดมาของตุล

“ถ้าเรื่องนี้มีใครรู้กูเอามึงตายแน่” น้ำเสียงเย็นยะเยือกของตุลทำเอาร่างเล็กเสียวสันหลังไม่น้อย ไหนจะสรรพนามที่ใช้เรียกอีก

เขาเป็นแฟนคลับของตุล จึงพอรู้บ้างว่าตุลเป็นคนค่อนข้างจะทำอะไรตามใจตนเอง ออกแนวไม่แคร์โลก เป็นดาราก็ทำหน้าที่แค่แสดงละคร และบอกเสมอว่าตนเองเป็นเพียงวัยรุ่นธรรมดา ไม่ได้กะจะเป็นแบบอย่างให้ใคร ดังนั้นเสพแต่ผลงาน ส่วนเรื่องส่วนตัวจะหวังให้ตนเป็นแกนนำโลกทำความดี อันนี้คงจะทำให้ไม่ได้

แต่ก็ไม่ได้คิดว่าตุลจะดิบเถื่อนขนาดนี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาปลื้มในตัวตุลน้อยลงหรอก ออกจะชอบมากขึ้นเสียด้วยซ้ำ แหม ก็คุณนายเอกของเขาร้อนแรงขนาดนี้ สงสัยคืนนี้ต้องอัปฟิกเอ็นซีสามพีแบบเลือดสาดสักหน่อยแล้วล่ะ

“ไม่บอก ๆ เราไม่บอกใครเราสัญญา” แม้ตุลจะยังดูเครียดอยู่ แต่ยอมสงบลง มุ่ยจึงยิ้มดีใจ ร่างเล็กกำลังจะหมุนตัวเดินไปที่โต๊ะตัวเอง แต่ยังไม่ทันได้ไปไหนก็โดนมือหนาของคุณนายเอกในดวงใจจับไว้ ก่อนจะรู้ตัวอีกที ร่างผอมบางของเขาก็โดนโยนลงเตียงแล้วเรียบร้อย

“อ๊ะ อะไรนี่”

“กูจะมั่นใจได้ไงว่ามึงจะพูดจริง คนสมัยนี้รู้อะไรเกี่ยวกับดาราไม่ได้ ต้องขยาย”

“เราไม่ทำแบบนั้นหรอก เราอะ….อื้อ อะไรนี่” กางเกงขาสั้นที่มุ่ยใส่ ถูกกระชากออกจนเหลือแต่กางเกงในตัวจิ๋ว มือบางหมายจะเอื้อมมาปิดส่วนน่าอายไว้ แต่ตุลจับไว้ก่อน

“เพื่อความมั่นใจ กูต้องมีหลักประกัน”

“หลักปะ….อ๊ะ ตุล!!” กางเกงในสีขาวถูกถอดออกจากเรียวขาขาว มุ่ยตกใจดิ้นพล่านไปมา แต่ตุลรวบข้อมือไว้ ตุลหันไปทำหน้าดุขู่คนที่เอาแต่ดิ้น ก่อนจะหันกลับมามองส่วนที่โดนถอดกางเกงออก แต่ภาพที่เห็นมันทำเอาดาราหนุ่มถึงกับชะงักไป

“ตุล”

“อึก” ตุลเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างห้ามไม่อยู่ ภาพที่เขาเห็นคือเอวคอดเล็กเกินกว่าผู้ชาย สะโพกผาย และเรียวขาขาวเนียน ความเอ็กซ์ระดับสิบ ดาราวัยรุ่นทั้งหลายที่เขาเคยได้ร่วมรักด้วยต้องยอมแพ้

นี่มันอะไรกันวะนี่

อันที่จริงตุลแค่ตั้งใจจะจับรูมเมตตัวเล็กนี่แก้ผ้าแล้วถ่ายรูปไว้เป็นหลักประกันว่าเรื่องที่ทำเมื่อกี้จะไม่รั่วไหลเป็นข่าวให้เขาต้องปวดหัวเท่านั้นล่ะ แต่ภาพที่เห็นนี่ทำเอาสติหลุดเลยแฮะ

“ตุล” มุ่ยส่งเสียงเรียกคนที่จับเขาแก้ผ้าเสร็จก็นั่งอึ้งไป พอเห็นเรียวขาขาวถูกันไปมาตุลถึงเพิ่งได้สติกลับมา ดวงตาคมไล่มองมายังใบหน้าน่ารักของคนที่นอนดิ้นอยู่ใต้ร่าง มือหนาเอื้อมไปถอดแว่นหนาออกอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะนั่งนิ่งไปอีกครั้ง

“ปล่อยผม”

“แม่ง” ตุลสบถอย่างหัวเสียก่อนจะสะบัดไล่ความคิดบ้า ๆ ของตนแล้วเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขากำลังบอกตัวเองให้รีบทำตามภารกิจที่ตั้งใจไว้ ก่อนอะไร ๆ ที่มันยังไม่ได้รับการปลดปล่อยเพราะโดนขัดจะยิ่งปวดตึงขึ้นมากกว่านี้

“จะทำอะไรน่ะ”

“เพื่อให้มั่นใจว่ามึงจะไม่เอาเรื่องของกูไปพูดต่อ” ตุลเปิดกล้องแล้วแพนมาที่มุ่ย คนตัวเล็กเบิกตากว้าง พยายามจะดิ้นหนีแต่ช้าไปเมื่อเทียบกับเสียงจากกล้องที่ดังขึ้น

แชะ แชะ แชะ

“ไม่เอานะ”

“อย่าดิ้นน่า ถ้ามึงไม่บอกใครรูปพวกนี้ก็ปลอดภัย เพราะงั้น ถ้ามั่นใจว่าจะไม่บอกใครก็ไม่เห็นต้องกลัวนี่” ตุลเอื้อมไปหยิบเนกไทที่เขาเพิ่งถอดไว้มามัดแขนเล็ก เพื่อถ่ายรูปคนตัวเล็กได้ถนัด

มุ่ยหน้าแดงแล้วหันมองไปทางอื่น ตอนนี้เขาอายมาก ๆ ที่ต้องมาแก้ผ้าต่อหน้าดาราในดวงใจ ความใฝ่ฝันที่จะมาเพื่อเก็บหุ่นสุดเอ็กซ์ของตุลไปบรรยายในฟิกพังลง เพราะเขายังไม่ทันจะได้แอบมองช่วงล่างตุล เขาก็โดนตุลจับแก้ผ้า และเห็นช่วงล่างก่อนเสียแล้ว

“อ๊ะ ยังไม่เสร็จเหรอ” มุ่ยถามเสียงสั่น ๆ เขาเห็นตุลถ่ายรูปไปเยอะแล้วแต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด มิหนำซ้ำมือหนายังเริ่มซุกซนมาวางอยู่บนต้นขาของเขาอีก

“กูต้องการหลักประกัน” ตุลพูดเรื่องหลักประกันซ้ำ ทั้ง ๆ ที่มันดูไม่ได้สอดคล้องกับการที่มือหนา ๆ ของเขาเริ่มบีบต้นขาอวบอิ่มของคนใต้ร่างสักนิด แต่ใครจะสน ถ้าจะโทษก็โทษคนตัวเล็กนี่ที่เข้ามาไม่รู้จังหวะ แล้วยังดูแลผิวให้นิ่มเกินไปจนเขาปล่อยมือไม่ได้เถอะ

“อึก ตุล”

“แค่จับก็ครางแล้วเหรอวะ จะ...เกินไปแล้วนะ” ตุลเก็บคำว่ายั่วไว้ในใจไม่พูดออกไป ทั้ง ๆ ที่ภาพตรงหน้าเขาตอนนี้มันเป็นแบบนั้นเลย

“เสร็จหรือยัง”

“อีกนิด”

หมับ

ตุลจับร่างเล็กนอนคว่ำลงหมอนแล้วยกก้นขึ้น เพื่อนร่วมห้องคนนี้ถึงจะตัวเล็ก แต่ก้นไม่ได้เล็กตาม มันอาจจะไม่ได้ใหญ่เวอร์ แต่มีน้ำมีนวลอวบอิ่มน่าบีบ ยิ่งตอนนี้ยกสะโพกขึ้นแบบนี้ เห็นแล้วมันน่า

“อึก ทำอะไรน่ะ” มุ่ยตาโตมองไปด้านหลังเมื่อจู่ ๆ ตุลก็ขยับเป้ามาทาบทับแก้มก้นของเขา แล้วยังเบียดเข้าหาจนรู้สึกถึงอะไรแข็ง ๆ ด้านในอีก

แชะ แชะ แชะ

“แค่ถ่ายรูป” ไม่รู้ว่าบอกมุ่ยหรือบอกตัวเองกันแน่ มือหนากดถ่ายรัว ๆ ในขณะที่ช่วงล่างก็บดเอวใส่ก้นนุ่มนิ่มจนเนื้อขึ้นมากองอยู่ด้านบน

“ตุล มันแข็ง!!”

พรึ่บ

เสียงร้องท้วงจากมุ่ยทำร่างสูงได้สติ รีบปล่อยร่างเล็กลงเตียงแล้วยืนขึ้นขยี้หัวตัวเองด้วยท่าทางที่ดูหัวเสียไม่น้อย มุ่ยมองตามแล้วกะพริบตาปริบ ๆ อยู่ในท่านอนโก่งก้นเหมือนเดิมจนตุลต้องดุคนตัวเล็กนี่อีกรอบ

“รีบแต่งตัวดิวะ อยากเจ็บตัวหรือไง”

“โอเค ๆ ๆ” คนตัวเล็กกลัวว่าเจ็บตัวจะหมายถึงตุลจะกระทืบตนจึงรีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า ไม่ทันได้สังเกตดวงตาคมที่นั่งมองตนใส่เสื้อผ้าอยู่ด้วยสายตาราวกับราชสีห์กำลังมองเหยื่อ

“ตกลงว่าห้ามบอกใคร ไม่งั้นรูปพวกนี้หลุดแน่”

“อื้อ เราไม่บอกใครหรอก”

มุ่ยแต่งตัวเสร็จจึงหยิบแว่นขึ้นมาใส่แล้วจัดทรงผมให้เรียบร้อย ดวงตาหวานช้อนมองคุณนายเอกในฝัน เหตุการณ์เมื่อกี้มันค่อนข้างจะน่าตกใจและน่าเขินในเวลาเดียวกัน คุณนายเอกของเขานอกจากจะเซ็กซี่ขี้ยั่วยังมีมุมร้าย ๆ อีก ต้องแบบนี้ล่ะ นายเอกเดี๋ยวนี้ใส ๆ อย่างเดียวมันน่าเบื่อ ต้องมีมุมร้าย ๆ บ้าง

ตุลนี่สุดยอดไปเลยนะ

“ชื่ออะไร” ตุลกอดอกพิงตู้เสื้อผ้าแล้วถามคนตัวเล็ก

ถึงจะย้ายเข้ามาอาทิตย์กว่าแล้ว แต่เขายังไม่เคยถามชื่อหรือทำความรู้จักคนตัวเล็กเลยด้วยซ้ำ เข้ามาเพียงหยิบ ๆ ของแล้วออกไป รู้แค่ว่ามีรูมเมตเป็นหนุ่มแว่นตัวเล็ก เพิ่งได้สังเกตว่าเป็นหนุ่มแว่นตัวเล็กแล้วยังน่ารัก และน่า… มากขนาดนี้

“มุ่ย”

“กูตุล”

“เรารู้จักตุล เคยดูซีรีส์ตุลด้วย” มุ่ยยิ้มแฉ่งให้คุณดาราที่ตนเป็นแฟนคลับมาเนิ่นนาน โดยไม่รู้สักนิดว่ารอยยิ้มนั้นทำให้คนมองใจกระตุกและไปไม่เป็นเสียอย่างนั้น

เห็นทีเขาว่าเขาควรกลับมาอยู่หอในตามระเบียบของมหาวิทยาลัยแล้วล่ะ